ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΑΝ Τ’ ΑΣΤΕΡΙΑ”

0

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορεί το βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου “Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια”.

Τη νύχτα της 20ής Γενάρη η Λένα Μανιέ, μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου, εξαφανίζεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί, κανείς δεν έχει καταλάβει κάτι, σε κανέναν δεν έχει πει τίποτα. Το γεγονός αυτό δρα καταλυτικά τις μέρες που ακολουθούν στις σχέσεις συγγενών, φίλων και γνωστών της, καθώς όλοι αναρωτιούνται για το δικό τους ρόλο σε αυτήν την εξαφάνιση, αλλά προπάντων για το ρόλο των υπολοίπων. Εννιά άτομα, εννιά αφηγητές προσπαθούν να δικαιολογήσουν, να συγκαλύψουν, να κατηγορήσουν. Και καθώς περνά ο καιρός οι σχέσεις τους δοκιμάζονται, καταρρέουν, φτιάχνουν, αλλάζουν. Κι η Λένα, πανταχού παρούσα αν και πανταχού απούσα, κινεί εν αγνοία της τα νήματα όλων όσα συμβαίνουν…

Εντελώς τυχαία διάβασα “Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια” τη νύχτα της 20ης Ιανουαρίου. Με το που ξεκίνησα το βιβλίο και συνειδητοποίησα τη σύμπτωση κατάλαβα ότι αυτό που είχα στα χέρια μου θα με άγγιζε βαθιά. Και δεν διαψεύστηκα. Το τελείωσα μέσα σε 2μιση ώρες, το βρήκα -με μια λέξη- αριστουργηματικό και θα κάνω καιρό να το ξεχάσω. 3 μέρες τώρα σκέφτομαι σε ποια ηλικία θα πρέπει να το δώσω στα παιδιά μου. Γιατί είναι ένα βιβλίο σκληρό. Ένα βιβλίο που θα τα σοκάρει. Γιατί σε λίγα χρόνια θα τα αφορά άμεσα. Ένα βιβλίο που συμπυκνώνει σε λίγες σελίδες όλα τα πάθη της εφηβείας, αλλά και της ενήλικης ζωής: (Με τυχαία σειρά και σημασία στην πλοκή) φιλίες, έρωτες, παιδεραστία, bullying, εξαφανίσεις, βιασμούς, διαλυμένες και τοξικές οικογένειες, ομοφυλοφιλία, ρατσισμό, αρρώστιες, απιστίες, πανελλήνιες, κομπίνες, ΜΜΕ, κρίση, άγχη, ενοχές, φόβους, φόνους…

Είναι ένα βιβλίο young adult λογοτεχνίας, κατά μία έννοια αστυνομικό, που θα σοκάρει τα παιδιά κάτω των 14 ετών, αλλά είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ να διαβαστεί από παιδιά άνω των 14. Πώς βάζω το όριο αυτό; Αυθαίρετα, εκεί, μεταξύ Γυμνασίου και Λυκείου. Σε κείνη την άχαρη και γοητευτική και επικίνδυνη καμπή της ζωής τους, που πρέπει να μεγαλώσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι οι πράξεις τους μπορεί να έχουν και τραγικές συνέπειες. Και να σβήσουν αστέρια. Είναι επιβεβλημένο να διαβαστεί και από τους γονείς. Καλύτερα μάλιστα πριν τα παιδιά τους μπουν στην εφηβεία. Είναι τέλος επιβεβλημένο να διαβαστεί και από τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας.

Αν και διάβαζα σφιγμένη, δεν έκλαψα παρά μόνο στο τέλος. Στην πιο δυνατή, στην πιο σπαρακτική σελίδα. Τότε έκλαψα πολύ. Και έπειτα κοιμήθηκα δύσκολα. Με τη σκέψη όλων όσων διάβασα. Όλων όσα εν δυνάμει έρχονται ή έχουν έρθει κι έχουν περάσει και που δεν τολμάμε να τα παραδεχτούμε. Μια και δεν τολμάμε να κοιταχτούμε κατάματα στον καθρέφτη. Μια γροθιά στο στομάχι από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου αυτό το βιβλίο. Μια γροθιά στο στομάχι για την οποία τον ευχαριστώ.