ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ: Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ

Παλιά, οι μανάδες έκλαιγαν αν το παιδί τους έτρωγε «ξένο» ψωμί, αν βρισκόταν δηλαδή στην ξενιτιά. Σήμερα, οι μανάδες κλαίνε αν το παιδί τους πίνει «ξένο» γάλα. Το ξένο γάλα είναι πολύ πιο τρομαχτικό από το ξένο ψωμί. Εντάξει, το ψωμί το τρως μεγάλος, ενήλικος, δεν θα πάθεις και κάτι. Αλλά γάλα πίνεις από την πρώτη μέρα που γεννιέσαι και σε καθορίζει για το υπόλοιπο της ζωής σου. Εκεί που οι προηγούμενες γενιές είχαν επαναπαυτεί σε μπουκάλια και μπιμπερόν, έρχονται οι νέες να τις επιπλήξουν με την υπεροψία του νεοφώτιστου. Το λένε οι γιατροί, έρευνες, τα μαιευτήρια, η ξαδέρφη μου η Σούλα, που έδωσε ξένο γάλα και τώρα ο Γιαννάκης σκοτώνει σκουλήκια στο νηπιαγωγείο και τα δίνει στην Ελενίτσα για να τον αγαπήσει (και αυτή ανταποκρίνεται· τι περιμένεις, ούτε αυτή θήλασε). Όχι, πολυγαμίες και ελεύθερες σχέσεις δεν χωράνε όταν πρόκειται για την υγεία του παιδιού σου: «αποκλειστικός» θηλασμός. Οι φαντασιώσεις απόλαυσης ξένου γάλακτος πρέπει να παραμείνουν φαντασιώσεις. Η μάνα θα θυσιαστεί για το παιδί της σε αυτήν τη νέα μαρθαβουρτσοποίηση της μητρότητας: ταλαίπωρη, άυπνη, κλαίουσα, κάνει το ιερό καθήκον της για το καλό του παιδιού της. Στύβει τα βυζιά της με το χέρι ή με τον μηχανικό της φίλο –αλήθεια, ποιο θήλαστρο να προτιμήσουμε, το επαγγελματικό ή το μεντελάκι; Εξαρτάται για τι το θες φυσικά– μην τυχόν και ξυπνήσει ο αμόλυντος από το ξένο άγγελος και δεν έχει γάλα μανουλίτσας.
Αυτό το νέο ανάθεμα κατά του ξένου ερείδεται πάνω σε μια new age αντίληψη της φύσης. Η φύση ξέρει, η φύση θέλει μόνο το καλό, εμείς οι άνθρωποι επεμβαίνουμε με πολιτισμούς και τεχνολογίες και τα κάνουμε όλα σκατά. Προκαλούμε καρκίνους, υπογονιμότητα, παχυσαρκίες, υπερκινητικά παιδιά, μαθησιακές δυσκολίες, τάση προς τα ναρκωτικά, το κάπνισμα, το αλκοόλ, την πορνογραφία, τα τσιπς με το μεταλλαγμένο καλαμπόκι (και τα δύο είναι ξένα προς το φυσικό, άρα λογικό να σχετίζονται). Υπάρχουν έρευνες, μελέτες, στατιστικές, αριθμοί, πίνακες, που τα αποδεικνύουν όλα αυτά. Το λένε και οι νέοι γιατροί (οι παλιοί δεν είναι πια έμπειροι, είναι της παλαιάς σχολής, το νέο δεν είναι μόδα, είναι η ανακάλυψη της αλήθειας που αγνοούσαν οι γέροι), το λένε και οι νοσοκόμες στα μαιευτήρια, όπου υπάρχουν και ειδικές νοσοκόμες αποκλειστικού θηλασμού, οι οποίες στην ανάγκη γνωρίζουν να δημιουργούν συνειρμούς κολάσεως στην biologically challenged μάνα με τις επίπεδες θηλές ή τη χαμηλή παραγωγή του υγρού της ζωής. Το λένε όλες όσες κατάφεραν να αποτελούν αποκλειστική πηγή τροφής για το παιδί τους, με έπαρση ή σεμνά και ταπεινά: απλά έκαναν το καθήκον τους ως σωστές μητέρες.
Γιατί ασφαλώς δεν μπορείς να δίνεις ξένο γάλα και να είσαι σωστή μητέρα, είναι κάτι σαν τις πανελλήνιες της μαμαδοσύνης. Γυναίκες που δεν έχουν ξαναγεννήσει και είναι μες στο άγχος, με την κοιλιά να κοιτάει τον πλανήτη Άρη (ή όποιον τυγχάνει να συναστρίζεται εκείνη την ώρα τέλος πάντων), φωνάζουν σαν τις υστερικές στον άντρα τους να μην ξεχάσει να τονίσει στη ρεσεψιονίστ του μαιευτηρίου ότι θέλουν αποκλειστικό θηλασμό. «Αποκλειστικό»!
Εννοείται υπάρχει και η συνωμοσιολογία. Τι τους κάνουν εκεί μέσα που τα πάνε λεχουδάκια; Ρε, μπας και τους δίνουν ξένο γάλα στα κρυφά και για αυτό δεν μου θηλάζει; Μπας και τους δίνουν επειδή δεν θηλάζει και το βλέπουν πεινασμένο; Μπας και θηλάζει, αλλά δεν χορταίνει, οπότε του δίνουν και έξτρα μερίδα; Μπας και οι νοσοκόμες βαριούνται και δεν παίρνουν στα σοβαρά το λειτούργημά τους και τους δίνουν ξένο γάλα για να ξεμπερδεύουν και να σταματήσουν να γκρινιάζουν; Μπας και είναι ευσυνείδητοι λειτουργοί που καταλαβαίνουν ότι το παιδάκι δεν τρέφεται σωστά από τον θηλασμό και το βοηθάνε χωρίς να το λένε στη μάνα, για να μην την αγχώσουν παραπάνω; Για να μην πούμε για τα συμφέροντα των εταιρειών που παράγουν τα βρεφικά γάλατα. Σίγουρα δίνουν ποσοστά, μπόνους, ταξίδια, δωρεάν καφέδες κ.λπ. σε όσους εξασφαλίζουν την κατανάλωση του προϊόντος τους. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά, μιλάμε για την υγεία του παιδιού.
Μακριά από το «ξένο» γάλα λοιπόν, κάτι παραπάνω ήξεραν οι αρχαίοι, κάτι παραπάνω ξέρει η φύση, κάτι παραπάνω ξέρουν οι νέοι γιατροί, κάτι παραπάνω ξέρουν τα μαιευτήρια με τις τεράστιες αφίσες μιας φύσης πιο πράσινης κι από τα βιολογικά (άντε, με λίγο μπλε της θάλασσας και του ουρανού και λίγο κίτρινο του ήλιου), με τις χαρούμενες μαμάδες και τα υγιή, χοντρά μωρά να γελάνε φαφούτικα σε λιβάδια χωρίς κυτταρίτιδα (photoshop), χωρίς τα παχιά σκατά αγελάδας να χαλάνε το τοπίο και τη φαντασιακή ευωδία. Ο αποκλειστικός θηλασμός είναι καθήκον, δοκιμασία, εφιάλτης. Και όπως κάθε μεγάλο όραμα, η χειρότερη στιγμή είναι η στιγμή της διάψευσης των προσδοκιών, της διάψευσης των προηγούμενων ερευνών, της αναίρεσης των δεδομένων. Αλλά συνήθως αυτή η στιγμή αργεί να έρθει και όταν έρθει αντιμετωπίζεται μοιρολατρικά. Η σιγουριά και ο φανατισμός δίνουν τη θέση τους στην παραίτηση ή την κυνική αποδοχή. Το ξέραμε εξάλλου ότι οι θεωρίες αλλάζουν. Ήμασταν έτοιμοι από καιρό. Εμείς πάντως κάναμε το καθήκον μας. Ή αυτό που νομίζαμε ότι ήταν το καθήκον μας. Μήπως αυτό που μας επέβαλλαν ως καθήκον;
Ε, εντάξει, πολλά μας επιβάλλονται, αυτά τουλάχιστον είναι για καλό. Η γυναικεία απελευθέρωση ήταν για τα σίξτις, για τις φεμινίστριες που έκαιγαν τα σουτιέν τους και είχαν θέματα με τα πραγματικά αρσενικά (όλοι ξέρουμε τι τους χρειάζεται για να στρώσουν). Καλά όλα αυτά, αλλά εδώ μιλάμε για μητρότητα, δεν χωράνε ιδεολογίες και ψευτοδικαιώματα. Η υγεία του παιδιού μας uber alles. Όλα τα υπόλοιπα είναι πολυτέλειες, για να μην πούμε ότι και αυτά είναι ξενόφερτα, εδώ είναι Ελλάδα, έχουμε αιώνες παράδοσης ανενδοίαστης υποταγής. Δεν αναφερόμαστε καν στο όνειδος της μαμοσύνης, αυτές που επιλέγουν να μη θηλάσουν για να μην τους πέσει το στήθος και μετά δεν αρέσουν στους άντρες, στον άντρα τους ή στον εαυτό τους. Το lifestyle και το σεξουαλίζειν πάνω από την υγεία του μωρού; Δηλαδή, συγχύζομαι και μόνο που το σκέφτομαι.
Αν ο φόβος του ήρωα του Κάφκα ήταν η μεταμόρφωσή του σε κατσαρίδα, η επιθυμία των σύγχρονων μαμάδων είναι η μεταμόρφωσή τους σε αγελάδες. Απλά να κατεβάζουν γάλα ‒ αυτό. Αυτή είναι η νέα προσφορά της επιστήμης της ψυχολογίας, που όπως πάντα δείχνει ότι απωθημένο της ήταν να σπουδάσει ιατρική ή βιολογία. Αντισώματα, προφυλάσσει από μελλοντικές ασθένειες, άντε ενισχύει και τον δεσμό μητέρας-βρέφους, για να βάλουμε και κάτι ψι μέσα, μη μας θεωρήσουν και θεραπαινίδα της βιολογίας. Τώρα θα μου πεις γιατί μια μάνα που κλαίει πάνω από τη ματωμένη ρόγα της και ένα παιδί που σπαράζει και δεν θέλει να θηλάσει ενισχύει τον δεσμό μάνας-βρέφους; Ίσως θα πρέπει να μελετήσουμε τα συναισθήματα που αναπτύσσονται σε σαδομαζοχιστικές καταστάσεις. Σίγουρα είναι ισχυρά…
Ονειρεύομαι μια πολιτεία όπου οι μαμάδες θα επιδοτούνται για να κάθονται σε κρεβάτια κλινικής για τουλάχιστον έναν χρόνο, με λεχωνοδιατροφολόγους να επιμελούνται της σωστής διατροφής τους, με μηχανικά θήλαστρα πάνω από κάθε κρεβάτι, τα οποία σε συγκεκριμένες ώρες κάθε μέρα θα εφαρμόζουν στα πρησμένα στήθη και θα αρμέγουν το γάλα το επιούσιο. Θα παρέχεται τηλεόραση, wi-fi, και διάδρομος γυμναστικής, όπως και ψυχολογική υποστήριξη (η οποία συνίσταται σε παραλλαγές του «σκάσε και κάν’ το»). Στο τέλος του χρόνου πλαστικοί χειρουργοί θα αναλαμβάνουν δωρεάν (για τις μαμάδες, όχι για τους φορολογούμενους) αποκατάσταση στήθους, κοιλιάς και λοιπών. Η ρινοπλαστική δεν καλύπτεται.