ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΤΣΑΡΔΑΚΑΣ: ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΗΡΩΙΔΕΣ

0

Ο σκηνοθέτης Τηλέμαχος Τσαρδάκας μιλάει στο Τaλκ με αφορμή την παράστασή του “Το κορίτσι που επιμένει”, που παίζεται κάθε Κυριακή στο θέατρο Άλφα.Ιδέα.

• Καλησπέρα, Τηλέμαχε. Καταρχάς, θα συστηθείς στο κοινό του Τaλκ;

Οκ. Είμαι ο Τηλέμαχος, είμαι συγγραφέας, έχω γράψει αρκετές ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα. Τα πιο γνωστά θεατρικά είναι «Το Σκυλί του Ωρίωνα», «Το κορίτσι που επιμένει», «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια». Έχω σπουδάσει Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες αλλά εδώ και 10 χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο καθώς διευθύνω το θέατρο act στην Πάτρα. Τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον βασικό μου συνεργάτη Διονύση Μπάστα, που είναι μέλος του συγκροτήματος Raining Pleasure, κάνουμε παραστάσεις μουσικού θεάτρου.

• «Το Κορίτσι που επιμένει» παίζεται για δεύτερη χρονιά, φέτος στο θέατρο Άλφα. Ιδέα. Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την ιστορία; Και λίγα λόγια για την ηρωίδα της.

Το Κορίτσι που επιμένει είναι μια ιστορία αγάπης, απώλειας και προσπάθειας. Το κορίτσι και το αγόρι αγαπιούνται και ζουν ευτυχισμένοι μέχρι τη στιγμή που το αγόρι χάνεται. Το κορίτσι θρηνεί αλλά δεν συμβιβάζεται, θα φτάσει μέχρι τον άλλο κόσμο για να πάρει το αγόρι της πίσω. Βασικό της όπλο είναι η αποφασιστικότητα, η επιμονή και – φυσικά – η μουσική.

• Τι σε ενέπνευσε να γράψεις αυτό το έργο; Και γιατί επέλεξες να αντιστρέψεις τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης και να κατεβάσεις το αγόρι στον κάτω κόσμο;

Αγαπώ πολύ την Ελληνική Μυθολογία από πολύ μικρός. Ό,τι μας χρειάζεται υπάρχει μέσα εκεί. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε περισσότερες ηρωίδες. Περισσότερα δρώντα θηλυκά πρότυπα. Στις περισσότερες ιστορίες συνήθως το αγόρι είναι ο ήρωας και το κορίτσι η πριγκίπισσα που περιμένει τον ήρωα να την σώσει. Στη δική μας ιστορία τα πράγματα είναι αλλιώς. Το κορίτσι είναι ο ήρωας, που παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και βρίσκει τους δικούς της τρόπους για να αλλάξει τη μοίρα της.

• Ποια εκφραστικά μέσα έχεις χρησιμοποιήσει;

Η παράσταση χρησιμοποιεί πολλές τεχνικές και τις αναμειγνύει για να πει την ιστορία μας. Υπάρχει πολύ σωματικό θέατρο, τεχνικές κουκλοθεάτρου, πολύ πολύ ζωντανό τραγούδι, ζωντανή μουσική σε αρκετά σημεία και πολλά στοιχεία μιούζικαλ και όπερας. Νομίζω ότι είναι μια πλούσια παράσταση και για τα παιδιά και για τους μεγάλους.

• Έρωτας και θάνατος. Ισχυρό δίπολο. Είναι εύκολο για ένα μικρό παιδί να το κατανοήσει;

Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο. Τα παιδιά είναι μικροί άνθρωποι. Δεν έχουν μειωμένη αντίληψη, δεν μπορείς να τα κοροϊδέψεις. Μπορείς να τους μιλήσεις με ειλικρίνεια και καθαρότητα και θα τα διαχειριστούν όλα. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη τα πράγματα αυτά. Έτσι κι αλλιώς τα παιδιά τα ξέρουν ήδη όλα.

• Εσύ είσαι επίμονος στην καθημερινότητά σου;

Θα έλεγα ότι όταν πιστεύω σε κάτι το παλεύω όσο μπορώ. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται επιμονή ή κάπως αλλιώς. Πάντως δεν νιώθω ότι υπάρχει κάτι μέχρι τώρα που δεν το κυνήγησα αρκετά.

• Ποιες είναι οι αντιδράσεις των θεατών μετά την παράσταση; Ποιο είναι το πιο… αξιομνημόνευτο σχόλιο που έχεις λάβει;

Αυτό που μας έχει μείνει περισσότερο είναι οι ζωγραφιές που φέρνουν κατά καιρούς τα παιδιά που έχουν δει την παράσταση. Είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς αποτυπώνουν την απώλεια, τον έρωτα, τη μουσική, το χιούμορ στις ζωγραφιές τους. Αυτό μου έχει δώσει πολύ θάρρος γιατί είναι μια απτή απόδειξη ότι το παιδί παίρνει τα μηνύματα από την ιστορία που του λέμε και τα φιλτράρει.

• Γιατί νομίζεις πως τα παιδιά αγαπούν τόσο την ελληνική μυθολογία;

Γιατί είναι ουσιαστική και εντυπωσιακή την ίδια στιγμή. Και γιατί οι ήρωές της και οι θεοί της είναι ανθρώπινοι, έχουν χαρίσματα αλλά έχουν και αδυναμίες και ελαττώματα. Και γιατί οι ιστορίες της μυθολογίας είναι Ελληνικές, συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον που το ξέρουμε: νησιά, βουνά, δάση, θάλασσες. Μας είναι οικεία όλα αυτά.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας “Το κορίτσι που επιμένει” εδώ.