ΣΚΥΛΑΚΟ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΓΕΙΛ;

«Μπορείς και καλύτερα!» Μια ατάκα που έχουμε ακούσει όλοι από τα χείλη των γονιών μας. Καλή συμβουλή, ή αγχωτική απαίτηση; Η σκηνοθέτις Όλγα Μαλέα έκανε ολόκληρη ταινία για να ακτινογραφήσει αυτές τις τρεις λεξούλες. Στη νέα ταινία της,Μαντζουράνα, πρωταγωνιστεί η μικρή Μαρία Ρισκάκη, της οποίας η μαμά (Ναταλία Δραγούμη) τη στέλνει σε ένα talent show. Όμως, κάτω από την ασφυκτική πίεση του ανταγωνισμού, η μικρή αρχίζει να αντιδρά περίεργα. Στην ταινία δεν θα πάρετε διδακτικά μηνύματα για το μοντέλο του ιδανικού γονιού. Αλλά θα δείτε μια ενδιαφέρουσα ιστορία «στοργικής βίας».

Εσείς ως παιδί ταυτίζεστε σε κάτι με την ηρωίδα σας; Ως μητέρα, έχετε κάνει τα ίδια λάθη με τους γονείς της ταινίας;
Στη Μαντζουράνα ταυτίζομαι με όλους τους ρόλους. Ως κόρη απαιτητικής μητέρας ταυτίζομαι απόλυτα με τη μικρή. Ως ψυχολόγος ταυτίζομαι με την αγωνία της νεαρής ψυχολόγου. Ως μητέρα, δυστυχώς ταυτίζομαι σε πολλά σημεία με τη μητέρα της ταινίας. Θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει «προσπάθησε κι άλλο, μπορείς, οι δυσκολίες είναι για τις ξεπερνάμε». Έχω πει όλες τις ατάκες που λέει και η μητέρα στο έργο. Όταν ο μικρότερος γιος μου, ο Στέφανος, είπε στον σκύλο μας «εσύ, Ρουντάκο, πότε θα πας στο Γέιλ;» τότε σκέφτηκα «όπα, πρέπει να έχει πέσει μεγάλη πίεση και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι». Εγώ νομίζω ότι είμαι χαλαρή και το παιδί μου ρωτάει τον σκύλο πότε θα πάει σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια! Νομίζω ότι αυτός είναι και ο εφιάλτης κάθε γονιού που έχει τις καλύτερες προθέσεις: να δίνει εντελώς άλλη ερμηνεία στη συμπεριφορά του παιδιού του από αυτήν που έχει το ίδιο το παιδί για τον εαυτό του. Να νομίζει ότι είναι κοντά του ενώ το παιδί νιώθει ότι η μαμά του βρίσκεται κάπου στον Άρη.

Πώς ήταν να δουλεύετε με ένα παιδί; Δεν είναι πρώτη φορά που δουλεύω με παιδί. Στην ταινία μου Πρώτη φορά νονός πρωταγωνιστής ήταν ένα 11χρονο αγόρι, ο Tex Pardue, Αμερικανάκι που ήξερε λίγα ελληνικά. Τη Μαρία Ρισκάκη τη γνώρισα στο σίριαλ Ονειροπαγίδα. Παρόλο που ο ρόλος της ήταν σχετικά μικρός, συχνά μας εντυπωσίαζε με το συναίσθημα που έβγαζε. Έτσι αποφάσισα να γράψω το σενάριο της Μαντζουράνας για εκείνη. Δεν θέλησα να διαβάσει το σενάριο της ταινίας, γιατί αισθάνθηκα ότι θα ήταν πολύ βαρύ να το κουβαλήσει ολόκληρο στην πλάτη της. Το διάβασαν οι γονείς της και συζητήσαμε για τον ρόλο που θα ενσάρκωνε. Με τη Μαρία δουλέψαμε πάντα στο παρόν – κάτι που ξέρουν καλά να κάνουν τα παιδιά. Κάθε μέρα μιλάγαμε για τις σκηνές που θα γυρίζαμε την ίδια ημέρα. Στην προετοιμασία της σκηνής απαντούσα σε όλες τις ερωτήσεις της και της έδινα όλες τις πληροφορίες που εκείνη ήθελε να ξέρει. Με δυο λόγια, την άφηνα να μου δείχνει τον δρόμο του χαρακτήρα της και την ακολουθούσα.

Τι θα συμβουλεύατε όσους έχουν ταλαντούχα πιτσιρίκια; Αν ένας γονιός διαπιστώνει ότι το παιδί του έχει ταλέντο, καλό θα είναι να το υποστηρίξει, χωρίς όμως να επενδύσει τα πάντα σε αυτό, γιατί μπορεί το παιδί να νιώσει εγκλωβισμένο. Θα συμβούλευα τους γονείς συγχρόνως να το ενθαρρύνουν να εξερευνήσει κι άλλες πλευρές του. Μπορεί το παιδί εν τέλει να προτιμάει να καλλιεργήσει κάποιο άλλο κομμάτι του εαυτού του. Επίσης ένα παιδί-ηθοποιός μπορεί να χάσει το ταλέντο του καθώς μεγαλώνει. Η εμπειρία έχει δείξει ότι, αν η οικογένεια δεν το διαχειριστεί σωστά, αυτό μπορεί να είναι πολύ τραυματική εμπειρία. Ας παίρνουμε λοιπόν τα ταλέντα των παιδιών μας σοβαρά αλλά και με μια μεγάλη δόση ελαφράδας! Κι αν δεν πετύχουν, ε, κάτι άλλο θα βρουν να κάνουν.