ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΠΙ: ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ “ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Μετά τη μεγάλη συνέντευξη της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και της Βάσιας Παρασκευοπούλου για την κατάσταση που επικρατεί (και) εξαιτίας της πανδημίας στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες για παιδιά, για το επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιεύουμε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και ομάδες που ασχολούνται με το παιδικό θέαμα και θέλουν να μιλήσουν για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας και να κινητοποιήσουν το «απόν» Υπουργείο Πολιτισμού. Στο Τaλκ, προετοιμάζουμε το project αυτό εδώ και τέσσερις μήνες και σας ζητάμε, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής σας, να βοηθήσετε και εσείς, κοινοποιώντας τα κείμενα αυτά και καθιστώντας έτσι ορατούς μια σειρά από ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά και θέλουν να τα εκπαιδεύσουν και να τα διασκεδάσουν, αλλά δεν μπορούν. Σήμερα, κοντά μας ο Δημήτρης Πλειώνης και η θεατρική ομάδα ΤΟΠΙ.

• Καλησπέρα σας είμαι ο Δημήτρης Πλειώνης και είμαστε η ομάδα ΤΟΠΙ. Ένα τόπι γεμάτο χρώματα, που δεν σταματάει να κινείται, ένα τόπι –παιχνίδι, γεμάτο χαρά γέλιο που ενώνει τα παιδιά και ζωντανεύει ιστορίες από όλο τον κόσμο. Η ομάδα μας ξεκίνησε το 2013 με την παράσταση «Αίσωπος+αδελφοί Γκριμ= παιχνίδι». Το χιούμορ και η διάδραση εναλλάσσονται στις παραστάσεις μας. Τα παιδιά συμμετέχουν στην εξέλιξη της παράστασης ενεργά, παίζουν, φτιάχνουν, δημιουργούν σε ένα πλαίσιο που τους δίνεται.  Στην αρχή ήμασταν εγώ ο Δημοσθένης Φίλιππας, η Μαρία Μπρανίδου, η Χριστίνα Δενδρινού, η Ολυμπία Βαγγελάτου, και σιγά σιγά προστέθηκαν η Μαρίνα Πανηγυράκη, ο Κωνσταντίνος Δανίκας,  ο Στέλιος Ξανθουδάκης, η Εύη Καρρά, ο Νάσσος ο Σωπύλης, η Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου και άλλοι που μοιραζόμαστε ένα κοινό όραμα για το παιδικό θέατρο. Η αρχή έγινε γιατί θέλαμε να φτιάξουμε ένα παιδικό θέατρο έτσι όπως θα θέλαμε να το βλέπαμε εάν ήμασταν εμείς παιδιά. Επιπροσθέτως να φέρουμε σε επαφή τα παιδιά με έργα και συγγραφείς καινούργιους. Για πρώτη φορά θεατροποιήσαμε Χορχε Μπουκάι, ενώ φέραμε σε επαφή τα παιδιά με τον Τζιάνι Ροντάρι και τις υπέροχες ιστορίες του.
• Η πανδημία μας βρήκε τον Μάρτιο, ενώ παίζονταν στο θέατρο Μαυρομιχάλη, αλλά και στα σχολεία, δύο παραγωγές μας  «Ο τρομερός εχθρός και ο αλυσοδεμένος ελέφαντας» και «Παραμύθια για να σπάτε κέφι» και παράλληλα ετοιμαζόμασταν για μια μεγάλη ανοιξιάτικη περιοδεία στα νησιά των  Κυκλάδων αλλά και του Ιονίου – δυστυχώς ακυρώθηκαν τα πάντα! Φέτος ξεκινήσαμε πρόβες για την παράσταση «Ο μάγος του Οζ» οι οποίες επίσης διακόπηκαν βιαίως…
• Πήραμε την ενίσχυση για τις ΑΜΚΕ και το δάνειο της επιστρεπτέας προκαταβολής, έχουμε κάνει αίτηση και στην Περιφέρεια Αττικής για το ΕΣΠΑ. Ενώ η ομάδα, οι ηθοποιοί της εταιρείας (8) είναι σε καθεστώς αναστολής, οπότε παίρνουν το επίδομα. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε με τα λίγα…
• Το παιδικό θέαμα, το θέατρο όπως και το παιδικό παιχνίδι είναι θεμέλιο στην ψυχοπνευματική ανάπτυξη της προσωπικότητάς των παιδιών. Αυτό απαιτεί όλη μας τη φροντίδα και την αγάπη προς το παιδί, αλλά παράλληλα σοβαρότητα και έρευνα. Πλέον πολλοί θίασοι-ομάδες, ανάμεσα τους και το ΤΟΠΙ,  αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα το παιδικό θέατρο και η πολιτεία οφείλει να δείχνει την ανάλογη σοβαρότητα κι όχι να το αντιμετωπίζει  έναν τόσο ευαίσθητο κλάδο σαν ένα υποδεέστερο είδος.  Υπογράψαμε την επιστολή για να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον για μια συζήτηση εφ’όλης της ύλης πάνω στις παραστατικές τέχνες για τα παιδιά. Να ανοίξει ένας διάλογος και να μην αντιμετωπίζεται αυτό το είδος ως είδος δεύτερης κατηγορίας…
• Ήμασταν πολύ επιφυλακτικοί φέτος, παρόλα αυτά όλοι μαζί αποφασίσαμε να τολμήσουμε και να ξεκινήσουμε μια νέα παραγωγή. Ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες για τον “Μάγο του Οζ”, ενώ παράλληλα για δεύτερη χρονιά, θα επιχειρούσαμε το ανέβασμα του Καρυοθραύστη. Δυστυχώς, τα πάντα σταμάτησαν λόγω της καραντίνας. Τώρα συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε μέσα από το σπίτι και να προετοιμαζόμαστε για τη στιγμή που όλα θα ανοίξουν και θα ξεχυθούμε πάλι στο θέατρο και στις πρόβες…
• Πιστεύω ότι, καλώς ή κακώς, για αρκετό καιρό τα πράγματα θα λειτουργήσουν αλλιώς, ειδικά στο χώρο μας… Σίγουρα είναι σημαντικό να έχουμε υπομονή και να προσαρμοζόμαστε σε όλες τις συνθήκες και να είμαστε συσπειρωμένοι, όχι μόνο οι καλλιτέχνες αλλά και οι άνθρωποι γενικότερα. Από την πλευρά της, η πολιτεία θα πρέπει να βάλει σε προτεραιότητα την παιδεία, την υγεία και τον πολιτισμό και όχι σε δεύτερη μοίρα. Νομίζω ότι το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.
• Η υποβάθμιση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα σχολεία, είναι σίγουρα είναι άλλο ένα λιθαράκι στη γενικότερη υποβάθμιση και σκληρή αντιμετώπιση που δέχεται ο καλλιτεχνικός κλάδος. Το λυπηρό είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν έχει επιπτώσεις μόνο στους εργαζόμενους του καλλιτεχνικού χώρου που δεν έχουν δουλειά, αλλά κυρίως στους μαθητές. Όσο “αθώα” κι αν φαίνονται τα καλλιτεχνικά μαθήματα, είναι αυτά που τους δίνουν τη μεγαλύτερη χαρά κ ανάσα ανάμεσα στα πλέον πολύ απαιτητικά τους προγράμματα. Κι αυτή η ανάσα είναι απαραίτητη, αν θέλουμε ζωντανά παιδιά κι όχι παιδιά ρομπότ.
• Το θέατρο είναι η πιο ζωντανή, άμεση, αληθινή μορφή τέχνης! Από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα η ανάγκη αυτής της τέχνης δεν σταμάτησε να υφίσταται και ούτε θα σταματήσει. Θέλουμε οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να έρθουν στα θέατρα όταν ανοίξουν, αφού έχει αποδειχθεί ότι είναι τα πιο ασφαλή μέρη. Ας είναι αυτή μια μορφή αντίστασης σε όλο αυτό που ζούμε!