ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΕΠΟΧΩΝ: ΜΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΕΙΝΑ

Μετά τη μεγάλη συνέντευξη της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και της Βάσιας Παρασκευοπούλου για την κατάσταση που επικρατεί (και) εξαιτίας της πανδημίας στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες για παιδιά, για το επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιεύουμε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και ομάδες που ασχολούνται με το παιδικό θέαμα και θέλουν να μιλήσουν για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας και να κινητοποιήσουν το «απόν» Υπουργείο Πολιτισμού. Στο Τaλκ, προετοιμάζουμε το project αυτό εδώ και τρεις μήνες και σας ζητάμε, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής σας, να βοηθήσετε και εσείς, κοινοποιώντας τα κείμενα αυτά και καθιστώντας έτσι ορατούς μια σειρά από ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά και θέλουν να τα εκπαιδεύσουν και να τα διασκεδάσουν, αλλά δεν μπορούν. Σήμερα, κοντά μας η Σοφία Παπαδοπούλου, από την Ομάδα των Πέντε Εποχών.

• Ονομάζομαι Σοφία Παπαδοπούλου και ήταν η αγάπη μου για τα παιδιά αλλά και η «γνωριμία» μου με την τεχνική του θεατρικού παιχνιδιού που με ώθησαν, 14 χρόνια πριν, να ασχοληθώ με το θέατρο για παιδιά. Η επαφή μου με τα παιδιά, ο τρόπος που άρχισα να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους, με οδήγησαν να ιδρύσω την “Ομάδα των πέντε εποχών”, στοχεύοντας σε ένα «Θέατρο για ανήλικους θεατές»  που συνδυάζει το παιδαγωγικό με το καλλιτεχνικό, το ψυχαγωγικό  με το αισθητικό και το εκπαιδευτικό με το δημιουργικό.
• Η “Ομάδα των πέντε εποχών” κινείται σε τρεις βασικούς άξονες: διαδραστικές παραστάσεις, εκπαιδευτικά βιωματικά προγράμματα, και ετήσια εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού για παιδιά και νέους σε εβδομαδιαία βάση. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα διοργανώνει σεμινάρια εκπαίδευσης ενηλίκων στην τεχνική του θεατρικού παιχνιδιού. Ως ιδρυτικό μέλος της ομάδας, ο ρόλος μου σε αυτήν πολύ συχνά είναι πολλαπλός (σκηνοθεσία, συγγραφή, καλλιτεχνική και μουσική επιμέλεια, δραματουργία, σκηνογραφία, υποκριτική  εμψύχωση κ.ά). Παράλληλα υπάρχει μια ομάδα σταθερών συνεργατών διαφόρων ειδικοτήτων,  «διαφορετικών» αλλά και «ίδιων» που «βρίσκονται» στο εκάστοτε project που δουλεύει ανά περιόδους η ομάδα. Κοινό γνώρισμα όλων η αγάπη  μας για τα παιδιά και το θέατρο στην εκπαίδευση. Περισσότερες πληροφορίες για την Ομάδα των Πέντε Εποχών μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα: http://www.omada5epoxon.gr/ καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook:  https://www.facebook.com/iomadatwn5epoxwn/ 
• Σταματήσαμε να εργαζόμαστε στις 10 Μαρτίου. Την περίοδο εκείνη «έτρεχαν» στο θέατρο και σε σχολεία 2 θεατρικές παραγωγές και γύρω στα 10 εκπαιδευτικά βιωματικά προγράμματα. Ταυτόχρονα, λειτουργούσε όπως και κάθε χρόνο το θεατρικό μας εργαστήρι, συνολικά 3 τμήματα: «προσχολικής», «σχολικής» και «εφηβικής» ηλικίας.  Σε μια μόνο στιγμή όλα τα μέλη του θιάσου μείναμε άνεργοι! Αξίζει να σημειωθεί πως χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το “booking” της σχολικής χρονιάς ακυρώθηκαν γύρω στις 60 δράσεις σε σχολεία και 3 παραστάσεις σε Δήμους της Αττικής. Επίσης, είχαμε στα σκαριά – είχε ολοκληρωθεί η θεατρική διασκευή-  μια νέα παράσταση που δυστυχώς παρέμεινε μόνο στα χαρτιά.
• Το επίδομα των 800€ το πήραμε μόνο 4 άτομα. Οι υπόλοιποι όχι.  Επίσης, έχουμε δώσει το φάκελο με τα δικαιολογητικά για να πάρουμε την αποζημίωση που ανακοινώθηκε προς τις ΑΜΚΕ αλλά η γραφειοκρατία είναι απίστευτη (σκεφτείτε πως μας ζήτησαν εκ νέου φορολογική ενημερότητα, γιατί μέχρι να ελέγξει τα χαρτιά ο αρμόδιος υπάλληλος είχε λήξει η ενημερότητα που είχαμε ήδη στείλει), φυσικά από χρήματα δεν έχουμε πάρει ακόμα τίποτα. Σίγουρα η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δυσάρεστη οι περισσότεροι από εμάς έχουμε να δουλέψουμε 7 μήνες! Όλοι καταλαβαίνουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό!
• Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τους πολυμελείς θιάσους που συναντάμε στις μεγάλες θεατρικές σκηνές, συναντάμε πολύ συχνά και θιάσους που αριθμούν λιγότερα μέλη και παρουσιάζουν τις δουλειές τους εκτός από τους θεατρικούς χώρους και στους χώρους των σχολείων. Θίασοι που κάτω από αντίξοες συνθήκες – στηριζόμενοι αποκλειστικά και μόνο στις δικές μας δυνάμεις – αγωνιζόμαστε να φέρουμε ένα όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα. Το κράτος ουδέποτε στήριξε τον αγώνα μας αυτό, όμως αυτή τη στιγμή, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία το κράτος οφείλει επιτέλους να μας στηρίξει. Οφείλει να μας λάβει υπόψη του. Τα σχολεία έχουν ανοίξει εδώ και έναν μήνα και όλοι εμείς που κάνουμε θέατρο για παιδιά δεν ξέρουμε ακόμα αν μας επιτρέπεται να δουλέψουμε, δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες, παρά μόνο αναπάντητα ερωτήματα: Επιτρέπονται οι παραστάσεις στα σχολεία; Επιτρέπεται να πηγαίνουν τα σχολεία στο θέατρο, έστω και ανά τμήμα; Επίσης, μια θεατρική παραγωγή χρειάζεται προετοιμασία, χρειάζονται πρόβες. Σε μια περίοδο που δεν έχουμε κανένα έσοδο πως να στηρίξουμε μια νέα παραγωγή που ενδέχεται να μην ανέβει ποτέ; Όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα και οι προβληματισμοί ήταν που μας οδήγησαν στην υπογραφή της επιστολής προς τους αρμόδιους υπουργούς, διεκδικώντας το αυτονόητο, το δικαίωμα στην εργασία.
• Η αλήθεια είναι πως η χρονιά που έρχεται μας φοβίζει. Δεν μπορούμε να πάρουμε το ρίσκο μιας νέας παραγωγής. Δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για πρόβες που μπορεί να πέσουν στο «κενό» και για αυτό και θα στραφούμε σε παραστάσεις και προγράμματα που έχουμε ήδη στη φαρέτρα μας. Εμείς είμαστε τυχεροί σε αυτόν τον τομέα, με την έννοια ότι έχουμε ήδη 4 παραστάσεις «έτοιμες», καθώς και 20 εκπαιδευτικά βιωματικά προγράμματα. Οπότε, αν τελικά μας επιτρέψουν να δουλέψουμε, θα χρειαστούμε μικρό αριθμό προβών.
• Ζούμε σε μια χώρα που, δυστυχώς, διαχωρίζει το «Θέατρο Ενηλίκων» από το «Θέατρο για Παιδιά». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αποκλείονται όλοι οι θίασοι που ασχολούνται με το «Θέατρο για Παιδιά» από οποιαδήποτε κρατική επιχορήγηση. Αυτό επιτέλους πρέπει ν’ αλλάξει.  Το ΥΠΠΟΑ πρέπει να σταματήσει αυτό τον διαχωρισμό, αυτό τον «αποκλεισμό».  Πρέπει να μας αντιμετωπίσει ισότιμα και να στηρίξει τις δράσεις μας, με τον τρόπο αυτό θα στηρίξει εμπράκτως και το δικαίωμα των παιδιών στις τέχνες και στον πολιτισμό.
• Δυστυχώς, είναι ξεκάθαρη η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις τέχνες και τον πολιτισμό.  Όταν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τα καλλιτεχνικά μαθήματα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος της παιδείας, στην Ελλάδα του 2020 οι τέχνες κρίθηκαν περιττές και ο πολιτισμός δέχθηκε ένα σοβαρότατο πλήγμα. Η κοινωνία μας δέχθηκε ένα σοβαρότατο πλήγμα, μια και τα καλλιτεχνικά μαθήματα συμβάλλουν αποφασιστικά στη συναισθηματική και τη νοητική ανάπτυξη, την καλλιέργεια, τη γνώση και την αισθητική.
• Κατανοώ πλήρως τις δυσκολίες των καιρών, την αγωνία και το άγχος γονιών και εκπαιδευτικών, όμως το θέατρο, η ιδιαίτερη αυτή μορφή τέχνης που συμπεριλαμβάνει άλλες, είναι πραγματικά ζωτικής σημασίας… Θα ‘θελα να δανειστώ λίγες φράσεις από ένα κείμενο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Φίλιπ Πούλμαν: «Λέγεται ορθώς, ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα σε τροφή και στέγη, παιδεία, ιατρική περίθαλψη, και ούτω καθεξής. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα στην εμπειρία του πολιτισμού. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι χωρίς ιστορίες και ποιήματα και εικόνες και μουσική, τα παιδιά θα πεινάσουν. Τα παιδιά χρειάζονται τέχνη όσο χρειάζονται αγάπη και φαγητό και καθαρό αέρα και παιχνίδι…» Και θα προσθέσω «Μην καταδικάζετε τα παιδιά σε πολιτιστική πείνα».