ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ

Χαριποτερική υπήρξα ανέκαθεν. Απλά ήμουν ήδη οριακά ενήλικη, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της σειράς, πριν από 20 ακριβώς χρόνια, και 28 ετών (και έγκυος στον γιο μου) όταν διάβασα το τελευταίο βιβλίο. Ο γιος μου, πάλι, τέλειωσε τα 7 βιβλία της σειράς του Χάρι Πότερ, μέσα σε 5 μήνες, σε ηλικία από 8μιση μέχρι 9 ετών (μάλλον έπιασε τόπο η ανάγνωση στο έμβρυο).

Προφανώς, το πώς “διαβασε” και κατανόησε και αξιοποίησε ο καθένας μας τις περιπέτειες του νεαρού μάγου διαφέρει και μάλιστα πολύ. Όμως, τα βιβλία μάς έδωσαν αφορμή για πολλές συζητήσεις, μία εκ των οποίων, μάλλον η βασικότερη, που δεν τελειώνει ποτέ, ήταν σχετικά με τον θάνατο και το πένθος.

Αναζητώντας λίγη βοήθεια στο διαδίκτυο για να εμπλουτίσω τις κουβέντες μας και να εξηγήσω στο παιδί μου όσο πιο σωστά μπορώ ορισμένες δύσκολες καταστάσεις που όλοι έχουμε κληθεί, καλούμαστε ή θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, συνάντησα το κείμενο “Τι έχει να μας διδάξει ο Χάρι Πότερ σχετικά με το πένθος” και σας μεταφέρω τα βασικά του 12 σημεία, γιατί όσα λέει είναι πολύτιμα και για μικρούς και για μεγάλους. Επειδή για το καθένα από αυτά τα σημεία έχω (δυστυχώς) προσωπική πείρα, μπορώ να εγγυηθώ ότι είναι σωστά. Και να εγγυηθώ, επίσης, ότι η λογοτεχνία μπορεί να γίνει ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια του πενθούντος, ώστε να συμφιλιωθεί με τις απώλειές του.

Συνοπτικά, λοιπόν, μέσα από τα βιβλία με πρωταγωνιστή τον Χάρι Πότερ, μαθαίνουμε ότι:

1. Τα παιδιά πενθούν ακόμα και μέλη της οικογένειας που δεν μπορούν να θυμηθούν ή που δεν έχουν καν γνωρίσει και αυτό δεν μειώνει το πένθος τους.

2. Οι σχέσεις των ανθρώπων διατηρούνται ακόμα και όταν ένα άτομο έχει πλέον πεθάνει. Βρίσκουμε, δηλαδή, τρόπους επικοινωνίας ακόμα και με τους νεκρούς μας.

3. Το να διατηρούμε τη σχέση με αυτούς που πέθαναν είναι όμορφο και υγιές. Υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι συνεχίζουμε να ζούμε ταυτόχρονα.

4, Το πένθος μπορεί να μετατρέψει ακόμα και τις πιο όμορφες στιγμές μας σε ανούσιες και να μας κάνει να αισθανόμαστε άδειοι.

5. Κάποιες φορές τα μέλη της οικογένειάς μας δεν είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να μας υποστηρίξουν τόσο στη διαδικασία του πένθους, αλλά και γενικά.

6. Μπορούμε να πενθούμε και για αυτούς που είναι ακόμα ζωντανοί (αλλά έχουν αλλάξει, είναι μακριά μας, έχουν αρρωστήσει).

7. Πολύ συχνά οι άνθρωποι που έχουν βιώσει σημαντικές απώλειες και καταστροφές αντιλαμβάνονται την ζωή με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτούς που ήταν “πιο τυχεροί”.

8. Η ζωή είναι άδικη και ο καθένας μας μπορεί ξαφνικά να πεθάνει.

9. Πενθούμε τα ζώα μας εξίσου δυνατά με τους ανθρώπους μας.

10. Το να μαθαίνουμε πληροφορίες για τη ζωή των ανθρώπων μας που έχουν πεθάνει μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα σύνθετη διαδικασία. Καμιά φορά δεν είμαστε έτοιμοι να τις δεχτούμε…

11. Η κατάθλιψη είναι ψυχοφθόρα διαδικασία και ιδιαίτερα δύσκολη στο να εξηγηθεί ή να αποδοθεί (σε όσους δεν την βιώνουν ή δεν την έχουν βιώσει).

12. Οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι πάντα μέσα μας και αυτό μας γεμίζει δύναμη.

Εδώ μπορείτε να ακούσετε την J.K. Rowling  να μιλάει για το πένθος, όπως η ίδια το βίωσε και το αποτύπωσε μέσα στα βιβλία με πρωταγωνιστή τον Harry Potter.

Πηγή