ΨΗΦΙΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΩΡΟΤΗΤΑΣ

• Δέκα στα 100 μωρά (και) στην Ελλάδα γεννιούνται πρόωρα.
• Τα πρόωρα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν τόσο βραχυπρόθεσμες επιπλοκές στην υγεία τους όσο και χρόνιες ασθένειες που θα έχουν αντίκτυπο σε όλη τη ζωή τους.
• Τα πρόωρα αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα ασθενών παιδιών της Ευρώπης.
• Οι γεννήσεις πρόωρων έχουν αυξητικό ρυθμό τα τελευταία 10 χρόνια στην Ευρώπη και αυτός ο αυξητικός ρυθμός αναμένεται να συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια.
• Το 50% των αιτιών που οδηγούν σε πρόωρη γέννηση θα μπορούσαν να προληφθούν με ενημέρωση και ολοκληρωμένη φροντίδα των εγκύων.
• Στην Ελλάδα του 2014 δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία περιγεννητικής θνησιμότητας (υπολογίζεται στο 5,7%).
• Στην Ελλάδα του 2014 οι μητέρες που γεννούν πρόωρα και δεν μπορούν να έχουν το παιδί τους αγκαλιά νοσηλεύονται στα ίδια δωμάτια με εκείνες που μπορούν να το έχουν.
• Στην Ελλάδα του 2014 η μακροχρόνια δωρεάν φροντίδα για τα πρόωρα παιδιά που χρειάζονται follow up δεν είναι θεσμοθετημένη. Οι γονείς – ακόμη και αυτοί που ζουν σε απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα περιοχές – πρέπει να αναζητούν μόνοι τους ιδιώτες γιατρούς και να καλύπτουν τα έξοδά τους.
• Στην Ελλάδα του 2014 δεν υπάρχει ψυχολογική στήριξη της μητέρας που γεννάει πρόωρα, ούτε της οικογένειας που πιθανόν θα αντιμετωπίσει προβλήματα για λίγα ή περισσότερα χρόνια.
• Στην Ελλάδα του 2014 η φροντίδα του Καγκουρό (θα προσέθετα εγώ) ακούγεται σαν κάτι εξωτικό και σίγουρα δεν αποτελεί προτεραιότητα, αν αναλογιστεί κανείς τις παραπάνω ελλείψεις.  

 

Δεν είναι μάλλον το καλύτερο πράγμα να πετάς στα μούτρα των ανθρώπων που έγιναν πρόωρα γονείς όλα αυτά τα στοιχεία, όμως νομίζω ότι οι περισσότεροι τα ξέρουμε ή τέλος πάντων δεν μας εκπλήσσουν. Τα στοιχεία αυτά τα έμαθα σε μια συνέντευξη Τύπου στην οποία παραδόξως και εντελώς τυχαία (διότι δεν κάνω ρεπορτάζ υγείας, μια φίλη που κάνει με ειδοποίησε) ήμουν η μόνη μητέρα που είχε πρόωρο παιδί. Οι υπόλοιποι την παρακολουθούσαν από απλό επαγγελματικό ενδιαφέρον. Στη συνάντηση αυτή δόθηκε στη δημοσιότητα ο Πρώτος Χάρτης Δικαιωμάτων των Πρόωρων Νεογνών, ο οποίος λέει τα αυτονόητα. Το όλο θέμα κίνησε το Ηλιτόμηνον, μια μη κερδοσκοπική επιστημονική εταιρεία για τη φροντίδα των πρόωρων νεογνών, μέλος του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για τη Φροντίδα των Νεογνών (EFCNI).

Με το Ηλιτόμηνον δεν γνωριζόμασταν, αλλά κάπως έτσι γνωριστήκαμε και ήταν εκείνο που μεσολάβησε για να ανοίξουν οι ΜΕΝΝ την Πρωτοχρονιά στους γονείς. Δυστυχώς, η πρώτη απόπειρα δεν είχε μεγάλη επιτυχία – υπάρχουν άλλωστε αντικειμενικές δυσκολίες για να γίνει κάτι τέτοιο – όμως κάποιοι γονείς μπόρεσαν και άλλαξαν χρόνο με τα μωρά τους, έστω και μεμονωμένα. Το Ηλιτόμηνο τώρα, μαζί κι εγώ, σας ζητάμε να λάβετε μέρος σε μια ηλεκτρονική ψηφοφορία για να βελτιωθούν οι συνθήκες αντιμετώπισης της προωρότητας και να χαραχθεί μια ενιαία πανευρωπαϊκή στρατηγική. Μέχρι σήμερα έχουν ψηφίσει 13.000 άτομα σε όλη την Ευρώπη (277 ψήφοι από την Ελλάδα). Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 7/4/2014 και μέχρι τότε χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους για να ακουστεί η φωνή μας.
Στην επίσημη έκκληση δράσης που απευθύνουμε προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μέσω αυτής της ψηφοφορίας, ζητούμε από όσους βρίσκονται στα κέντρα λήψης των αποφάσεων στον χώρο της πολιτικής, της οικονομίας και του τομέα της υγείας την ψήφιση μιας οδηγίας από την Ε.Ε. για τη θέσπιση ενιαίων εθνικών οδηγιών για την υγεία των νεογνών. Στόχος μας είναι κάθε νεογέννητο παιδί στην Ευρώπη να έχει την ευκαιρία να κάνει ένα δυνατό ξεκίνημα στη ζωή του. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα κλικ στο αντίστοιχο κουτάκι που υπάρχει στη σελίδα http://www.enemenemini.eu.

Κλείνοντας, να σας ζητήσω και κάτι ακόμη εκ μέρους του Ηλιτόμηνου που ετοιμάζει ένα ιατρικό site για γονείς με πρόωρα μωρά: Πείτε μου τι θα σας ήταν χρήσιμο να διαβάσετε σε ένα τέτοιο site, ποια ιατρική  βοήθεια θα θέλατε να σας δώσει; (απαντήσεις στις 31 εβδομάδες ή στο facebook παρακαλώ). Όλο αυτό το διάστημα έχω την αίσθηση ότι κάτι πάει να αλλάξει στο θέμα της προωρότητας κι όσο πιο μέσα μπαίνω, όσο πιο πολλούς ανθρώπους γνωρίζω, τόσο περισσότερο πείθομαι ότι μόνο μαζί μπορούμε. Γιατί νομίζω ότι κανένας απρόσωπος φορέας δεν μπορεί να κινητοποιήσει κανένα αδιάφορο ή απρόσωπο υπουργείο να φτιάξει καλύτερες συνθήκες για εμάς και τα μωρά μας. Καλώς ή κακώς είμαστε οι μόνοι που το ζήσαμε, το ξέρουμε κι έχουμε κάθε λόγο να το διεκδικήσουμε. Είστε μέσα;