ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΥΤΗΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑΣ;

0

Λόγω του ότι οι  διαδικτυακοί  σεξουαλικοί δράστες  εστιάζουν το σεξουαλικό τους ενδιαφέρον κυρίως σε  έφηβους/ έφηβες,  εξ ορισμού δεν πληρούν το κλινικό προφίλ των παιδόφιλων, οι οποίοι επιδίδονται σε επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές φαντασιώσεις για σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Σε αρκετές περιπτώσεις οι παιδόφιλοι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για να αποκτήσουν πορνογραφικό υλικό ή να συλλέξουν φωτογραφικό υλικό “ουδέτερου” περιεχομένου το οποίο ωστόσο  εξυπηρετεί τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις.

Μεγαλύτερες συλλογές πορνογραφικού υλικού τείνουν να έχουν οι δράστες μεγαλύτερης ηλικίας, με καλύτερο εκπαιδευτικό επίπεδο, των οποίων οι συνθήκες διαβίωσης τους παρέχει ιδιωτικότητα. Η συλλογή πορνογραφικού υλικού έχει τη μορφή μιας “τελετουργίας” για τον δράστη, ο οποίος ικανοποιεί και εκτονώνει τις σεξουαλικές του φαντασιώσεις με τρόπο καταναγκαστικό έως και εθιστικό. Ακόμη  το υλικό αυτό ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί για λόγους εκβιασμού του θύματος, οικονομικής  εκμετάλλευσης αλλά και ως μέσο ανταλλαγής με άλλους “συλλέκτες” του διαδικτύου.

Οι σεξουαλικές  φαντασιώσεις και η συλλογή πορνογραφικού υλικού  είναι ενδεικτικά αλλά δεν αποτελούν απαραίτητα προοίμιο διάπραξης ασελγών πράξεων. Υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία των διαδικτυακών σεξουαλικών δραστών οι οποίοι έχουν περιέλθει στην προσοχή της δικαιοσύνης, καθότι φαίνεται να είναι αρκετά υπομονετικοί ώστε να χτίσουν σταδιακά  μία σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί και αρκετά προσεκτικοί ώστε να μεταφέρουν τη σχέση αυτή εκτός διαδικτύου. Οι δράστες που διαπράττουν σεξουαλικά εγκλήματα “εξ επαφής” είναι περισσότερο πιθανό να έχουν προηγούμενο ιστορικό αξιόποινων πράξεων (σεξουαλικού και μη περιεχομένου), έχουν μειωμένη ενσυναίσθηση απέναντι στα θύματα τους  και τείνουν να εκλογικεύουν και να ελαχιστοποιούν τις συνέπειες των πράξεων τους.

Αν και, όπως αναφέρθηκε, η παιδική πορνογραφία δεν συνδέεται άμεσα και αποκλειστικά με τη διάπραξη σεξουαλικών εγκλημάτων, εντείνει τις φαντασιώσεις, κάμπτει τις αντιστάσεις και μέσω της διαδικασίας της οικειοποίησης οδηγεί στην ανάγκη για δημιουργία και αναπαραγωγή εικόνων οι οποίες εμπεριέχουν ακόμη πιο διαστροφικές και βίαιες αναπαραστάσεις.

Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά εδώ στο πλαίσιο της δράσης του Χαμόγελου του Παιδιού Μένει Μυστικό.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας