ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ

0

Οι γονείς έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με πολλές ανησυχίες και ίσως οι πιο “τρομαχτικές” αφορούν στην παιδική σεξουαλικότητα. O παιδικός αυνανισμός φυσικά υπάρχει. Σήμερα, οι περισσότεροι είμαστε αρκετά ενημερωμένοι  και γνωρίζουμε πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μην δημιουργήσουμε στα παιδιά μας αισθήματα ντροπής και φόβου, καθώς η υπερβολική ντροπή και το άγχος για τα γεννητικά όργανα μπορούν να διαταράξουν πολύ σοβαρά την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού μας και να διαστρεβλώσουν την έκφραση της σεξουαλικότητάς του.

Όμως πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη σεξουαλική συμπεριφορά του παιδιού μας ώστε ούτε να το οδηγήσουμε στην απόλυτη ελευθερία αλλά ούτε και να του δημιουργήσουμε προβληματικές αντιδράσεις;

Τα περισσότερα από όσα κάνουμε ή λέμε σε σχέση με τη σεξουαλική συμπεριφορά του παιδιού εξαρτώνται κυρίως από την ηλικία του και από το είδος των σεξουαλικών του αντιδράσεων. Μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι χαρακτηριστική για ένα ορισμένο στάδιο της εξέλιξης του παιδιού, μπορεί να είναι αφύσικη για ένα άλλο.  Ο παιδικός αυνανισμός, για παράδειγμα, έχει διαφορετική σημασία για κάθε ηλικία. Παιδάκια δύο ή τριών ετών ασχολούνται πολλές φορές  εντελώς αφηρημένα με τα γεννητικά τους όργανα, χωρίς να τα ενδιαφέρει αν είναι άλλοι παρόντες. Σε αυτή τη φάση δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε κάποια παρατήρηση, ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην δώσουμε σημασία, εκτός αν παρατηρούμε μια εμμονή και αποκοπή από άλλες δραστηριότητες οπότε θα πρέπει να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό.

Μεγαλώνοντας, τα παιδιά παύουν να αυνανίζονται μπροστά σε άλλους. Πρόκειται για μια απολύτως φυσιολογική εξέλιξη, που συμβαδίζει με τη διαμόρφωση του κοινωνικού αισθήματος και θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν πως δεν πρόκειται για κάτι το ντροπιαστικό αλλά για  μια από εκείνες τις εκδηλώσεις που θεωρούνται ιδιωτικές.

Τα παιδιά πιάνουν αρκετά συχνά τις ερωτογενείς ζώνες του σώματός τους για να απολαμβάνουν την ευχαρίστηση που τους δίνει η ενέργεια τους αυτή. Στο τέλος του πρώτου χρόνου είναι πολύ πιθανό να υπάρξει ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον του παιδιού για να γνωρίσει το σώμα του. Το παιδί αρχίζει να εξερευνά τα χαρακτηριστικά του προσώπου της μητέρας του και στη συνέχεια στρέφεται προς τον εαυτό του και στο δικό του σώμα. Αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψει και τα γεννητικά του όργανα και θα αρχίσει να περνά την ώρα του με αυτά.

Σε μια έρευνα που έγινε στην Αγγλία διαπιστώθηκε πως το 36% από τις μητέρες της έρευνας που είχαν παιδιά ενός έτους ανέφεραν ότι τα παιδιά τους έπαιζαν συστηματικά με τα γεννητικά τους όργανα. Το παιχνίδια αυτό συμβαίνει συχνότερα στα αγόρια από ότι στα κορίτσια πιθανόν επειδή το πέος του αγοριού είναι πιο ορατό από το αιδοίο του κοριτσιού. Στα πρώτα χρόνια της ζωής, οι συχνές στύσεις φαίνεται ότι, κατά ένα μεγάλο μέρος, οφείλονται στους διερεθισμούς της ουρουδόχου κύστης και του εντέρου, όταν είναι γεμάτα, έτσι μετά την εκκένωση η στύση υποχωρεί. Τέτοιου είδους στύσεις αποτελούν, λοιπόν, αντανακλαστικά φαινόμενα. Αργότερα, οι στύσεις των παιδιών μπορεί να συμβούν καθώς εξερευνούν το σώμα τους κυρίως την ώρα που βρίσκονται στο κρεβάτι για να κοιμηθούν.

Ο διερεθισμός των γεννητικών οργάνων κατά τα πρώτα χρόνια της νηπιακής ηλικίας έχει καταπραϋντικό και ηρεμιστικό αποτέλεσμα. Η κύρια λειτουργία που έχει ο παιδικός αυνανισμός (όπως και το πιπίλισμα του αντίχειρα) είναι να βοηθήσει το παιδί να πάψει να έχει επαφή με τον έξω κόσμο και έτσι να ηρεμήσει, να το πάρει ο ύπνος. Όπως συμβαίνει  με όλες τις  λειτουργικές δραστηριότητες των παιδιών, έτσι και ο παιδικός αυνανισμός, αν ξεπεράσει τα όρια, μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωμα κάποιου ήδη υπάρχοντος προβλήματος.

Η επιμονή ενός παιδιού, κυρίως μεγάλου, στον αυνανισμό πιθανώς να σημαίνει την ύπαρξη ενός άγχους το οποίο θα πρέπει να διερευνήσουμε. Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε πως αυτό που ονομάζουμε αυνανισμό στην παιδική ηλικία δεν είναι αντίστοιχος του ενήλικου αυνανισμού με την έννοια της  ευχαρίστησης και της αίσθησης του οργασμού.  Το παιδί που ασχολείται τακτικά με τα γεννητικά του όργανα σε μια ηλικία που δεν θα έπρεπε να το απασχολούν τόσο, όσο το παιχνίδι και η επιθυμία για μάθηση και εξερεύνηση του κόσμου, εκδηλώνει μια ορισμένη ανησυχία του.  Συνήθως θέλει να τραβήξει την προσοχή των άλλων ή θέλει να εξομολογηθεί κάτι ή ακόμα να προκαλέσει μια αντίδραση όπως μια τιμωρία ή επίπληξη.

Πολλά παιδιά που είναι στερημένα, δυστυχισμένα και δυσκολεμένα στην προσαρμογή καταφεύγουν στα γεννητικά τους όργανα για παρηγοριά και αναπλήρωση, σε αντίθεση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς ασχολούνται μαζί τους συχνότερα και με τρόπο ουσιαστικό. Αν, λοιπόν, παρατηρήσουμε μια εμμονή και μια επαναλαμβανόμενη αυτοερωτική διάθεση του παιδιού μας, που το απομακρύνει από τις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι σημαντικό να ανατρέξουμε σε κάποιον ειδικό ώστε να μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε σωστά τη συμπεριφορά του και να την χειριστούμε με τον καταλληλότερο τρόπο.

Σημειώστε ότι ο Haim Ginott, σε μια αναφορά του σε σχέση με το θέμα του παιδικού αυνανισμού, αναφέρει πως η σωστή λύση είναι να περιβάλλουμε το παιδί με τη στοργή μας, με την αγάπη και το ενδιαφέρον μας και με την προτροπή να έρθει σε επαφή με τον κόσμο, έτσι ώστε ο αυτοερωτισμός να μην αποτελεί τον μόνο τρόπο ικανοποίησής του!