ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΧΡΟΝΟΥ. ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ

«Ίσος χρόνος μπορεί να σημαίνει και διπλή απογοήτευση», διάβασα σε ένα βιβλίο που μιλούσε για την προσπάθεια που κάνουν οι γονείς των διδύμων να αφιερώνουν ίσο χρόνο σε κάθε ένα παιδί ξεχωριστά. Πράγματι αν μιλήσετε με τους περισσότερους γονείς διδύμων, θα διαπιστώσετε ότι η προσπάθεια αυτή συνήθως αποτελεί μεγάλο θέμα… Πώς μοιράζω πρακτικά το χρόνο μου ανάμεσα σε δύο παιδιά; Πόσο εύκολο είναι να γίνει κάτι τέτοιο, με τρόπο που να μην αδικήσω άθελά μου το ένα παιδί υπέρ του άλλου; Και κυρίως τι κάνω στην περίπτωση που έχω και ένα τρίτο παιδί – και μάλιστα μικρότερο – που έχει και αυτό τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες;
Μοίρασμα χρόνου λοιπόν… Φαντάζομαι βέβαια ότι αυτό ισχύει και για τις οικογένειες που δεν έχουν απαραίτητα δίδυμα, αλλά περισσότερα από ένα παιδιά. Και εκεί οι ίδιες πρακτικές δυσκολίες υπάρχουν. Όμως το μοίρασμα του χρόνου είναι ίσως περισσότερο αναγκαίο στα δίδυμα, γιατί συνήθως υπάρχουν θέματα ζήλειας και ανταγωνισμού που μπορεί να είναι πιο έντονα. Έπειτα, τα δίδυμα είναι μαζί από την πρώτη μέρα της ζωής τους και έχουν –τουλάχιστον μέχρι μια ηλικία – βίους παράλληλους… Και αν δεν φροντίσουμε εμείς οι γονείς να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνουν δύο διαφορετικά παιδιά και όχι δύο κλώνοι, τότε είναι πολύ πιθανό να περάσουν τα χρόνια και τα παιδιά να μεγαλώσουν, αλλά να μην έχουν λάβει από εμάς τα ερεθίσματα για να εξελιχθούν έτσι όπως θα μπορούσαν… να μην βρουν τις ιδιαίτερες κλίσεις τους, τα ταλέντα τους, να μην βρουν τελικά τον πραγματικό εαυτό τους, γιατί θα ζουν υπό την σκιά του αδερφού τους ή μιας πιο «ομαδικής» συμπεριφοράς, όπου ο ένας θα συμπληρώνει απλώς τον άλλον.
Αυτές λοιπόν οι σκέψεις είναι που πραγματικά με αγχώνουν και με βάζουν σε σκέψεις για το τι κάνουμε σωστά και τι όχι… μοίρασμα χρόνου, και μάλιστα με ακρίβεια! Γίνεται πρακτικά; Που βρίσκεται η χρυσή τομή;  Σε κάποιες (πολλές) περιπτώσεις, η εμπειρία έχει δείξει, ότι δεν είναι απαραίτητο, ότι αν προσπαθήσεις να μοιράσεις με απόλυτη ακρίβεια το χρόνο σου ανάμεσα σε δύο παιδιά, θα έχεις καλά αποτελέσματα. Τα δίδυμα έχουν την τάση να αντιγράφουν και να ζηλεύουν ο ένας τον άλλον, έτσι απλά επειδή εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν κάνουν κάτι οι ίδιοι, αλλά το δίδυμο αδερφάκι τους. Άρα λοιπόν τι κάνουμε;
Επειδή μου αρέσει να σκέφτομαι θετικά, πιστεύω ότι υπάρχει φως στο τούνελ! Και νομίζω ότι έχω βρει ένα μικρό δρομάκι που με οδηγεί προς τα κει… αποφάσισα να βγάλω από το μυαλό μου την απόλυτη δικαιοσύνη και την ισότητα σε αυτό το κομμάτι. Αποφάσισα ότι ίσως δεν καταφέρω να μοιράσω ακριβώς τον ίδιο χρόνο και στους δύο, όμως μπορεί να καταφέρω να κάνω πολύ ωραία πράγματα με τον έναν κάποια μέρα και να περάσω ευχάριστα με τον άλλον κάποια άλλη μέρα, χωρίς όμως να λειτουργώ σαν ρολόι, σαν ημερολόγιο που σημειώνω ποιος έχει σήμερα σειρά να κάνει κάτι μόνος του! Αυτό είναι το δρομάκι που βρήκα… και πιστεύω ότι μπορεί να με βοηθήσει. Ουσιαστικά απομακρύνω τις τύψεις μου ή μάλλον δεν τις αφήνω να μου επιβληθούν. Και κάπου εκεί, είμαι σίγουρη ότι θα βρω το χρόνο και τον τρόπο να δημιουργήσω αποκλειστικότητες και για τους δύο ξεχωριστά και να χωρέσω και τον μικρό της παρέας, που κι αυτός άρχισε να διεκδικεί…

Η Εύη Σταθάτου είναι η δημιουργός του site  www.mytwins.gr, όπου και πρωτοδημοσιεύτηκε το παρόν κείμενο. Είναι μαμά 3 αγοριών, εκ των οποίων τα δυο μεγαλύτερα είναι… δίδυμα!