Ίσια το τιμόνι: Ένα παραμύθι-ύμνος στη φιλία και στην ενθάρρυνση

0

Γνωρίσαμε τον δημιουργό Chris Naylor-Ballesteros με την υπέροχη Bαλίτσα του. Γνωρίσαμε τους ήρωές του, τον Φρανκ και τον Μπερτ, στο επόμενο εικονογραφημένο παραμύθι του, με τίτλο Πέντε Δέκα Δεκαπέντε. Να θυμίσουμε, λοιπόν, ότι ο Φρανκ είναι ένας μικροκαμωμένος αλεπούδος  και ο Μπερτ ένας τεράστιος αρκούδος.  Αυτά τα δυο διαφορετικά πλάσματα είναι κολλητοί φίλοι, που αγαπούν και σέβονται ο ένας τον άλλον. Στη δεύτερη περιπέτεια τους, με τίτλο Ίσια το τιμόνι (μετάφραση: Λύντη Γαλάτη), επιστρέφουν για να μιλήσουν ξανά στα παιδιά για την αξία της φιλίας, της αλληλοϋποστήριξης και της ενσυναίσθησης. Τούτη τη φορά δεν παίζουν κρυφτό, αλλά κάνουν ποδήλατο. Άλλη μια αγαπημένη δραστηριότητα των μικρών ζώ… εεε, παιδιών.  Όπως προαναφέρθηκε, ο Μπερτ είναι  μεγαλόσωμος· και λιγάκι, έως πολύ, άγαρμπος, γεγονός που του δημιουργεί πρόβλημα όταν ποδηλατεί. Ενώ ο μικρόσωμος και ευλύγιστος Φρανκ έχει τέλεια ισορροπία, ο Μπερτ δεν κρατά ίσια το τιμόνι, κάνοντας ζιγκ ζαγκ και δημιουργώντας συχνά ξεκαρδιστικά για εμάς, αλλά ουσιαστικά για εκείνα, προβλήματα στα άλλα ζώα της μικροκοινότητάς τους.

Ο Μπερτ παλεύει να μάθει σωστά ποδήλατο. Έχει αυτοπεποίθηση, δεν εγκαταλείπει, θέλει επιτέλους να κρατήσει ίσια του τιμόνι και να απολαύσει τις βόλτες του με τον Φρανκ.  Δεν τα καταφέρνει όμως. Η μια στραβοτιμονιά διαδέχεται την άλλη. Ο Φρανκ, με τη σειρά του, θέλει πολύ να βοηθήσει τον φίλο του. Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του να τον ενθαρρύνει και να βρίσκεται πίσω του διαρκώς, ο Μπερτ τρώει μία ξεγυρισμένη σαβούρδα, όταν ο Φρανκ τον αφήνει να κάνει μόνος του τις πεταλιές του. Τούτη τη φορά, ο αρκούδος μας θυμώνει, θεωρώντας, λανθασμένα (αλλά ποιος σκέφτεται σωστά όταν τα πράγματα παίρνουν απρόσμενη τροπή;) ότι ο φίλος του δεν τον προστάτεψε.  Απογοητεύεται.  Επιστρέφει στο σπίτι.  Και ο Φρανκ μένει πίσω, παραπονεμένος, να σκεφτεί άλλον τρόπο ώστε ο Μπερτ να μάθει να ποδηλάτη σωστά.

Πράγματι, έχει μια καλή ιδέα. Κατασκευάζει ένα διπλό ποδήλατο, ώστε οι δυο τους να κινούνται μαζί, με τον Φρανκ στο τιμόνι και τον Μπερτ συνοδηγό. Ο αρκούδος είναι και πάλι χαρούμενος: έχει ένα καλό φίλο, που τον λαμβάνει υπόψη του. Η βόλτα ξεκινά. Ο Φρανκ αναλαμβάνει  την πλοήγηση, ώσπου φτάνουν –με κάποια δυσκολία, λόγω του ογκώδους Μπερτ– στην κορυφή ενός λόφου. Εκεί, ο αλεπούδος καταρρέει από την υπερπροσπάθεια.  Του είναι αδύνατον να οδηγήσει ξανά το ποδήλατο, ώστε να επιστρέψουν.  Έτσι, ζητάει από τον αρκούδο να γυρίσει στο σπίτι μόνος του… Ένας αλεπούδος που έχει βγει νοκ άουτ μόνο βάρος μπορεί να είναι…

Όμως ο Μπερτ δεν μπορεί να παρατήσει μόνο του τον φίλο του πάνω σ’ έναν λόφο. Αναλαμβάνει την ευθύνη να οδηγήσει εκείνος το διθέσιο ποδήλατο. Αυτή τη φορά θα βρεθεί ο Φρανκ στη θέση του συνοδηγού. Ο εξαντλημένος αλεπούδος προβληματίζεται: είναι σχεδόν σίγουρος ότι ο φίλος του δεν θα καταφέρει να ποδηλατήσει σωστά. Τι έχει, άλλωστε, αλλάξει από προχτές;  Ο Μπερτ τον διαψεύδει και οι δύο φίλοι φτάνουν στο σπίτι σώοι και αβλαβείς, χωρίς να αντιμετωπίσουν κανένα απολύτως πρόβλημα.  Ο Μπερτ πετυχαίνει, γιατί είχε διαρκώς πίσω του τον φίλο του και αισθανόταν ασφαλής. Από δω και πέρα, οι ποδηλατάδες τους θα είναι πιο εύκολες και πιο ευχάριστες. Βέβαια, όταν ο Φρανκ φεύγει μπροστά, πάντα ρίχνει ματιές πίσω του να δει αν ο φίλος του είναι εντάξει. Και αυτό μπορεί να έχει και κάποιες… απρόοπτες συνέπειες, που θα ανακαλύψετε στην τελευταία σελίδα του παραμυθιού!

Με βασικό όπλο του το χιούμορ, την απλή, μα πανέμορφη πολύχρωμη εικονογράφηση, που κάθε τόσο κλείνει το μάτι στον αναγνώστη, και τους συμπαθέστατους και γλυκύτατους  ήρωες του, ο Chris Naylor-Ballesteros γράφει άλλη μια τρυφερή και ταυτόχρονα διασκεδαστική ιστορία για τη φιλία, που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι. Τι θέλει να μας μάθει ή να μας θυμίσει; Πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν στο πλευρό μας έχουμε κάποιον που εμπιστευόμαστε, κάποιον πού μας βοηθάει με τα λόγια και τις πράξεις του να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, κάποιον που μας υπενθυμίζει να προσπαθούμε και να ξαναπροσπαθούμε μέχρι να πετύχουμε τον στόχο μας.

Επίσης, μέσα από την ιστορία, τα παιδιά αντιλαβάνονται πώς δύο καλοί φίλοι μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Αρκεί να βρίσκουν τη σωστή ισορροπία –κυριολεκτικά και μεταφορικά στη συγκεκριμένη περίπτωση. Φιλία δεν είναι μόνο το παιχνίδι. Φιλία είναι να  επιδιώκεις, εκτός από τη δική σου, και την ευτυχία του άλλου. Να τον στηρίζεις. Να τον ενθαρρύνεις μέχρι να πετύχει τους στόχους του. Διαβάζοντας το παραμύθι, αν ξέρει ποδήλατο, το παιδί σας θα μάθει να βοηθάει, και ποτέ να μην κοροϊδεύει, τους φίλους του που δεν ξέρουν ακόμα ποδήλατο ή δεν ξέρουν ακόμα καλά ποδήλατο. Αν μαθαίνει τώρα ποδήλατο, το παιδί σας θα κατανοήσει ότι δεν είναι το μόνο που βρίσκεται στη διαδικασία εκμάθησης και ότι θα εξασκηθεί ακόμα καλύτερα με τη βοήθεια των φίλων του, χωρίς να φοβάται.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η εκμάθηση ποδηλάτου είναι ένα ορόσημο τη ζωή κάθε παιδιού από τεσσάρων έως επτά ετών περίπου, στις  ηλικίες δηλαδή στις οποίες απευθύνεται το Ίσια το τιμόνι.  Άρα θα τους είναι πολύ εύκολο να ταυτιστούν είτε με τον έναν είτε με τον άλλο  πρωταγωνιστή,  ανάλογα με το επίπεδο τους,  αλλά και την ιδιοσυγκρασία τους. Και μία μικρή λεπτομέρεια για την οδική ασφάλεια: καθ’ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού, ο Φρανκ και ο Μπερτ φορούν κράνος όταν ποδηλατούν:  μία υπενθύμιση σε μικρούς και μεγάλους που συχνά παίρνουν ρίσκα και μπορεί να κινδυνεύσουν.Τα βιβλία του Chris Naylor-Ballesteros κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Διόπτρα.