ΜΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΙΕΤΤΑΣ ΚΟΝΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ

0

Η συγγραφέας Μαριέττα Κόντου, με αφορμή την ειδική έκδοση του βιβλίου ΦΤΟΥ ΞΕΛΥΠΗ στα αραβικά, έγραψε ένα προσωπικό σημείωμα το οποίο επίσης μεταφράστηκε στα αραβικά για να συνοδεύσει την αποστολή των βιβλίων και να διαβαστεί από τα παιδιά. Αξίζει κι εσείς να το διαβάσετε!

Πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν εγώ ακόμη δεν είχα γεννηθεί, τον Σεπτέμβρη του 1922, ο δικός μου παππούς ήρθε στην Ελλάδα από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Ήταν μικρός, πολύ μικρός, γύρω στα 7 και ήρθε μόνος του, αφού με τη μητέρα του και τις αδελφές του, χωρίστηκε στο ταξίδι και τις βρήκε πολύ μετά. Και τα κατάφερε!

Παρόλο που αυτή την ιστορία δεν είχα την ευτυχία να την ακούσω από τον ίδιο αλλά από τη μητέρα μου, την αγάπησα πολύ, την έκανα δική μου και στα μάτια μου, ο παππούς έγινε ένας ήρωας αγαπημένος κι ας μην τον γνώρισα ποτέ…

Όταν άκουσα την ιστορία της Ysra, ένιωσα τον ίδιο θαυμασμό που είχα νιώσει και τότε, όταν παιδί άκουσα την ιστορία του παππού. Κι έπειτα άκουσα κι άλλες κι άλλες ιστορίες, τις δικές σας, και άρχισα να νιώθω πως τελικά η ιστορία είναι στρογγυλή, κάνει κύκλους, κι έτσι γυρίζει πάλι στο ίδιο σημείο. Όμως πάντα θα υπάρχουν, σε όλες τις εποχές, παιδιά γενναία σαν εσάς, την Ysra, τη Νουρ που αν και αφήνουν πίσω τους λυπημένες πατρίδες, έχουν τόση δύναμη μέσα τους που καταφέρνουν να κάνουν τη λύπη χαμόγελο και κατόρθωμα θαυμαστό!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς το βιβλίο αυτό δεν θα είχε γραφτεί, και μια ευχή, να κουβαλάτε πάντα μαζί σας τα πιο πολύτιμα κι αγαπημένα κι όπου κι αν πάτε να είναι αυτά που θα σας δίνουν τη δύναμη να συνεχίζετε και να γράφετε τη δική σας ιστορία, χαρούμενη, πολύχρωμη και ευτυχισμένη, όπως αξίζει σε όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου…

Δείτε το αραβικό κείμενο παρακάτω.

وداعاً للحزن

منذ سنوات عديدة،  وتحديداً في سبتمبر عام 1922، حينها لم أكن قد وُلِدتُ بعد، جاء جدي من منظقة ازمير بأسيا الصغرى  الى اليونان. كان وقتها  في السابعة من عمره، وجاء وحيداً بعدما فقد أمه واخوته اثناء الرحلة، لكنه وجدهم بعد ذلك بسنوات.

لم أكن محظوظة لأني لم أسمع قصة هذه الرحلة من جدي، ولكني سمعتها من أمي، وعلى الرغم من ذلك فقد احببتها جداً، حتى أني جعلتها قصتي الخاصة، وأصبح جدي في نظري أحد الأبطال رغم أني لم أراه نهائياً.

عندما سمعت لأولِ مرةٍ قصة الطفلة يسرا، انتابني نفس الإحساس الذي شعرت به عندما سمعت قصة جدي. بعد ذلك سمعت العديد والعديد من القصص، وبدأت أشعر وكأن التاريخ يُعيد نفسه وينتهي الى النقطة ذاتها. لكن رغم ذلك فسيكون هناك دائماً أطفال شجعان مثلكم،مثل يسرا ، ومثل نور. هؤلاء الأطفال، رغم كونهم تركوا أوطانهم ، كان لديهم قوة وشجاعة كبيرة جعلتهم يُحولون الحزن إلى ابتسامة ويقومون بأعمال عظمية.

أتقدم اليكم بخالص الشكر لأنه وبدونكم لم أكن أستطيع ان أكتب هذا الكتاب… أريدُ منكم أن تحملوا دائماً معكم كلّ ما هو محبوب وثمين لكم، لأن هذه الأشياء هي التي سوف تعطيكم القوة كي تستمروا وتكتيوا تاريخكم السعيد والممتلئ بالألوان.