ΤΟ ΜΩΡΟ ΛΕΙΠΕΙ ΣΕ ΒΟΛΤΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ

Θα τους έχετε πετύχει στον Λυκαβηττό, στην Πνύκα, στον Εθνικό Κήπο. Τις περισσότερες φορές η εικόνα είναι ίδια: μπαμπάς γεμάτος στοργή κάνει ήρεμες ορθοπεταλιές και μωράκι τρισευτυχισμένο κοιτάζει τον κόσμο σαν μαγεμένο. Ποια είναι η εξήγηση της τάσης που εξαπλώνεται στην πόλη;
«Την πρώτη φορά που έβαλα την Κωνσταντίνα στο ποδήλατο ήταν 6 1/2 μηνών. Κοιτούσε γύρω τον κόσμο σαν χαμένη και φοβόταν λιγάκι. Σήμερα (σ.σ. η μικρή είναι 14 μηνών) όταν με βλέπει να βγάζω το ποδήλατο από τη βεράντα τρέχει προς την εξώπορτα κι όταν σταματάω στα φανάρια, μου χτυπάει με ανυπομονησία την πλάτη για να ξαναξεκινήσουμε. Όταν πια μπαίνουμε στους κήπους αρχίζει να εξερευνάει τη φύση με μανία. Πολλές φορές συνδυάζω τη βόλτα με ένα μίνι πικνίκ. Στρώνω κουβέρτα, την αφήνω να παίζει και παράλληλα την ταΐζω τα φρούτα της». Ο Χρήστος, 36 χρόνων, είναι ένας από τους πολλούς περήφανους μπαμπάδες που θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ τις συστηματικές εξόδους με το μωρό τους. Μόνο που όλο και πιο συχνά δεν χρησιμοποιούν τον κλασικό τρόπο βόλτας (το καρότσι), αλλά εναλλακτικά μέσα, όπως η ποδηλατάδα με το μωρό να κάθεται σε ειδικό καθισματάκι, ο μεγάλος μάρσιπος πλάτης ή τα τρίκυκλα ποδηλατάκια που σπρώχνεις με ειδικό μπαστούνι.
«Για πολλά χρόνια ο πατέρας θεωρούνταν απρόσιτος για τα παιδιά του και λειτουργούσε συνήθως ως παρατηρητής στη σχέση μητέρας-παιδιού που παρενέβαινε συχνά για να επιβάλει τα όρια. Αντίθετα, ο σύγχρονος πατέρας επιθυμεί και επιδιώκει να συμμετέχει ενεργά σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης του παιδιού» εξηγεί η κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος- παιδοψυχολόγος και συγγραφέας. «Οι πατεράδες πλέον έχουν συνειδητοποιήσει ότι η απόκτηση και διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού είναι υπόθεση και των δύο γονιών».
Πολλοί από τους διψασμένους για επαφή με το παιδί τους μπαμπάδες σχηματίζουν μικρές ομάδες εξορμήσεων. Ο Γεράσιμος, γείτονας του Χρήστου στη Νεάπολη Εξαρχείων, κανονίζει η ώρα της ποδηλατάδας με τον γιο του Αριστείδη, 18 μηνών, να συμπίπτει με τη βόλτα του Χρήστου και της Κωνσταντίνας. Οι τέσσερίς τους επισκέπτονται όλους τους πράσινους πνεύμονες του κέντρου – Θησείο, Πνύκα, Λυκαβηττό, Εθνικό Κήπο. Ο δε Αριστείδης δείχνει να προτιμάει πιο πολύ αυτήν τη δραστηριότητα με τον μπαμπά του παρά με τη μαμά του. «Υπάρχουν δραστηριότητες που ‘‘αμφισβητούν’’ την… παντοδυναμία της μαμάς κι είναι κατάλληλες μόνο για τον μπαμπά;» αναρωτιέμαι.
«Ο ρόλος του μπαμπά είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί αποτελεί για τα παιδιά σύμβολο δύναμης και εξουσίας» εξηγεί η κυρία Καππάτου. «Τους προσφέρει ασφάλεια και προστασία και τα βοηθά να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Είναι σημαντικό επίσης ότι διαχωρίζει το παιδί απ’ τον στενό δεσμό με τη μητέρα του και το μυεί στις προκλήσεις του εξωτερικού κόσμου, μαθαίνοντάς το να ανταποκρίνεται με θετικό τρόπο. Ο πατέρας είναι βασικός φορέας αξιών και συμβάλλει καθοριστικά στην κοινωνικοποίησή τους καθώς και στην αυτονόμησή τους. Και μην ξεχνάτε ότι ο πατέρας είναι η καλύτερη παρέα για το παιχνίδι –και λόγω της σωματικής του διάπλασης και δύναμης– τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια».
Η αφήγηση του Χρήστου επιβεβαιώνει την παραπάνω ανάλυση. «Στις ποδηλατάδες με μωρό σπάνια βλέπεις μαμάδες οδηγούς. Είναι λογικό – η δραστηριότητα απαιτεί κόπο, θάρρος να κυκλοφορήσεις μέσα στην πόλη, και αντοχή». Ο Γεράσιμος τονίζει την οικολογική πλευρά του εγχειρήματος. «Η ποδηλατάδα σε γλιτώνει από το μποτιλιάρισμα και τον εκνευρισμό που σου προκαλεί αυτό, ενώ σε γλιτώνει και από τα έξοδα για βενζίνη. Παράλληλα εκπαιδεύει το παιδί στους σωστούς τρόπους μετακίνησης. Βέβαια από το κέντρο της πόλης λείπουν ακόμα οι ολοκληρωμένοι ποδηλατόδρομοι ενώ και τα αυτοκίνητα δεν μας προσέχουν πάντα – ακόμα κι όταν μας βλέπουν με το μωρά μας». Το πιο σημαντικό όμως είναι η ίδια η «αποστολή» αυτής της δραστηριότητας – ο μπαμπάς εισάγει το μωρό στον εξωτερικό κόσμο με έναν τρόπο που στα μάτια του παιδιού λειτουργεί σαν φαντασμαγορικό σινεμά με μεγάλα, χορταστικά πλάνα αληθινής ζωής.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΟΔΗΛΑΤΑΔΑΣ-Ο Βαγγέλης Μίμος, ιδιοκτήτης του καταστήματος Pedal Bicycles στην οδό Σίνα 44 στο Κολωνάκι, μας δίνει τις τεχνικές πληροφορίες. 
Τα παιδικά καθισματάκια είναι δύο τύπων. Τα πρώτα είναι κατάλληλα για μωρά μέχρι 15 κιλά και τοποθετούνται στο μπροστινό μέρος του ποδηλάτου. Με αυτά ο γονιός ελέγχει καλύτερα το παιδί. Τα δεύτερα μπαίνουν στο πίσω μέρος του ποδηλάτου. Αυτά είναι κατάλληλα για μωρά μέχρι 25 κιλά. Οι τιμές τους –τα δικά μας είναι ιταλικά, όλα με πιστοποιητικά ασφαλείας– κυμαίνονται από 65-70 ευρώ. Μερικά στοιχεία που πρέπει να ελέγξει ο γονιός είναι η ποιότητα του πλαστικού (πρέπει να είναι εύκαμπτο για να μη σπάει εύκολα), το καθισματάκι να έχει δέστρες για τα ποδαράκια του μωρού και προστατευτικό που να αποτρέπει το μπλέξιμο των ποδιών του στις ακτίνες. Απολύτως απαραίτητο είναι το κράνος για το μωρό, το οποίο πρέπει να είναι καλό και όχι «ψεύτικο» (παιχνίδι δηλαδή), ή αμφιβόλου προελεύσεως. Οι τιμές για το κράνος ξεκινούν από 23 ευρώ.