ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ: ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΑΓΚΗ

Μετά τη μεγάλη συνέντευξη της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και της Βάσιας Παρασκευοπούλου για την κατάσταση που επικρατεί (και) εξαιτίας της πανδημίας στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες για παιδιά, για το επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιεύουμε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και ομάδες που ασχολούνται με το παιδικό θέαμα και θέλουν να μιλήσουν για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας και να κινητοποιήσουν το «απόν» Υπουργείο Πολιτισμού. Στο Τaλκ, προετοιμάζουμε το project αυτό εδώ και τέσσερις μήνες και σας ζητάμε, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής σας, να βοηθήσετε και εσείς, κοινοποιώντας τα κείμενα αυτά και καθιστώντας έτσι ορατούς μια σειρά από ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά και θέλουν να τα εκπαιδεύσουν και να τα διασκεδάσουν, αλλά δεν μπορούν. Σήμερα, κοντά μας ο Άγγελος Αγγέλου, από την ομάδα Κοπέρνικος!

• Γεια σας! Είμαι ο Άγγελος Αγγέλου, μεταξύ άλλων μουσικός και συγγραφέας. Η ομάδα Κοπέρνικος δημιουργήθηκε το 2007 από εμένα και τη συγγραφέα-στιχουργό Έμη Σίνη. Από τότε και μέχρι σήμερα, στην ομάδα μας έχουν ενταχθεί δεκάδες καλλιτέχνες και, όλοι μαζί, δημιουργούμε νέες πρωτότυπες θεατρικές και μουσικές παραστάσεις για παιδιά, ενώ ταυτόχρονα γράφουμε παιδικά βιβλία και εκδίδουμε μουσικά CD.
• Όταν έγινε το πρώτο lockdown, τον Μάρτιο του 2020, βρισκόμασταν εν μέσω μιας ιδιαίτερα δημιουργικής χρονιάς, με πέντε παραστάσεις να παίζονται σε θέατρα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της επαρχίας, ενώ ετοιμαζόμασταν για την έκδοση ενός νέου βιβλίου και ενός CD με μουσικές της ομάδας. Όλα σταμάτησαν απότομα και μέχρι σήμερα, 8 μήνες μετά, δεν έχουμε πραγματοποιήσει καμία παράσταση.
• Όλοι σχεδόν οι ηθοποιοί μας πήραν την αποζημίωση των 800 ευρώ, ελάχιστοι όμως από αυτούς μπόρεσαν στη συνέχεια να μπουν στο ταμείο ανεργίας. Από τον Ιούνιο δεν υπάρχει ουσιαστική στήριξη στους καλλιτέχνες, οι οποίοι καλούνται να περάσουν τη χρονιά τους άνεργοι. Τα θέατρα είναι κλειστά, και ακόμα και η επανάληψη περσινών έργων μοιάζει αδύνατη. Προσωπικά, πήρα την αποζημίωση των  800, ως συγγραφέας, αλλά δεν αποζημιώθηκα καθόλου ως παραγωγός και αυτό είναι το χειρότερο πλήγμα καθώς είχα ήδη πραγματοποιήσει τα έξοδα για το ανέβασμα όλων των παραστάσεων. Από τον Ιούνιο, δεν έχω εισπράξει νέα αποζημίωση και δεν προβλέπεται να υπάρξει κάποιο έσοδο για τους επόμενους τέσσερις-πέντε μήνες. Τα έξοδα όμως τρέχουν και πλέον γνωρίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο να μπορέσω να ανταποκριθώ στις οικονομικές απαιτήσεις των παραγωγών της επόμενης χρόνιας.
• Το θέατρο για παιδιά, σε αντίθεση με αυτό για τους ενήλικους, βασίζεται κυρίως στα έσοδα από τις σχολικές παραστάσεις. Με την πανδημία όμως, αυτές ακυρώθηκαν. Τα σχολεία δεν πάνε στα θέατρα ούτε δέχονται παραστάσεις στους χώρους τους. Ταυτόχρονα οι κυριακάτικες παιδικές παραστάσεις στα θέατρα δεν μπορούν να επιβιώσουν με το 30% της χωρητικότητας. Άλλωστε, ήδη η πολιτεία αποφάσισε και το νέο κλείσιμο των θεάτρων για τον Νοέμβριο (και ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει)! Το αντικείμενο μας καταργήθηκε και μείναμε εν μία νυκτί χωρίς κοινό. Όλος ο κλάδος αντιμετωπίζει προβλήματα εξαιτίας της Covid-19, το παιδικό θέατρο όμως εξαφανίστηκε.
• Οι επιστολές μας στα υπουργεία είχαν ως αρχικό στόχο τον διαχωρισμό του θεάτρου για παιδιά ως ξεχωριστό είδος -με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές, λειτουργικές και επιχειρηματικές ανάγκες- και ως απώτερο στόχο την ενίσχυση και την προστασία του, κάτι που μέχρι τώρα, ανεξαρτήτως της πανδημίας, δεν γίνεται. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι οι παιδικές παραστάσεις αποκλείονται από κάθε είδους επιχορήγηση τα τελευταία χρόνια και το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσκλήσεων από οργανισμούς και ιδρύματα για θεατρικά αναλόγια, βιντεοσκοπήσεις ή ραδιοφωνικές παραγωγές δεν συμπεριλαμβάνουν έργα για παιδιά. Είναι σαφές ότι για κάποιους το θέατρο για παιδιά αποτελεί μια «πολυτέλεια» και όχι μια βαθιά ανάγκη, μια διασκεδαστική βόλτα και όχι ένα βιωματικό εργαλείο μάθησης, ένα κατώτερο είδος θεάτρου και όχι μια αφορμή για συζήτηση και προβληματισμό.
• Είμαστε μία ομάδα που δημιουργήθηκε μέσα στην οικονομική κρίση. Λειτουργούμε με μικρά και ευέλικτα σχήματα. Κάναμε πραγματικά ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να παραμείνουμε ανοιχτοί, προσαρμοζόμενοι στις συνθήκες που συνεχώς προέκυπταν οδηγώντας μας στο «κλείσιμο». Με κάθε νέα απαγόρευση, με κάθε νέο μέτρο, σκεφτόμασταν κι ένα διαφορετικό πλάνο για να επιβιώσουμε, σεβόμενοι παράλληλα κάθε οδηγία και κάθε κανόνα προς το συμφέρον της δημόσιας υγείας. Όλες μας οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Δεν μας μένει τίποτα άλλο παρά να κλείσουμε μέχρι νεωτέρας.
• Το θέατρο για παιδιά και νέους είναι ένα είδος με πολλαπλές απαιτήσεις και δυσκολίες, που όμως έχει «κινήσει βουνά» τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Οι πολυάριθμες ομάδες που έχουν ξεπηδήσει, και τις φιλοξενείτε αυτές τις μέρες στις σελίδες σας με τις συνεντεύξεις σας, λειτουργούν με αγάπη, πείσμα και μεράκι, δημιουργώντας νέες ολόφρεσκες παραστάσεις που παρουσιάζονται με πρωτότυπους τρόπους και προσεγμένες ερμηνείες. Το αποτέλεσμα, το βλέπουμε στις θεατρικές αίθουσες που γεμίζουν κάθε Κυριακή ενώ καθημερινά λαμβάνουμε μηνύματα αγάπης και αναγνώρισης. Οι παραστάσεις συχνά ταξιδεύουν σε όλη την Ελλάδα και κάποιες από αυτές και στο εξωτερικό. Όμως δεν υπάρχει καμία βοήθεια από το κράτος. Περιμένουμε οι προσπάθειές μας να αναγνωριστούν και τυπικά από την πολιτεία και ελπίζουμε να έχουμε άμεσα μία ουσιαστικότερη στήριξη, τώρα αλλά και στα χρόνια που θα ‘ρθουν. Η παιδική σκηνή πρέπει να επιχορηγηθεί, να στηριχτεί και να αναδειχθεί. Αν υπάρξει Εθνικό Σχέδιο για τη θεατρική ανάπτυξη, τότε το θέατρο –και ιδιαίτερα το θέατρο για τους νέους– θα ανθίσει και θα πρωτοστατήσει, ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Όμως, για να φτάσουμε εκεί, χρειάζονται πολλά.
• Παρατηρώ πως πανευρωπαϊκά γίνεται μία προσπάθεια μείωσης του αριθμού των καλλιτεχνών ενώ την ίδια στιγμή –παραδόξως–παρατηρείται μία γενική αύξηση του. Ο κόσμος αγαπάει την τέχνη όλο και περισσότερο. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την καλλιτεχνική έκφραση και όσο του τη στερούν, τόσο περισσότερο θα ασφυκτιά  μέσα στις εντατικοποιημένες συνθήκες της αστικής καθημερινότητας.
• Γονείς και εκπαιδευτικοί, εκφράστε έμπρακτα την αγάπη σας για το θέατρο για παιδιά και την τέχνη γενικότερα. Επιλέξτε μία καθημερινότητα με καλλιτεχνικό πρόσημο. Στηρίξτε τον πολιτισμό σε κάθε του μορφή.