ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΚΡΗΤΗΣ: ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΟΤΙ “Η ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ”

0

Μετά τη μεγάλη συνέντευξη της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και της Βάσιας Παρασκευοπούλου για την κατάσταση που επικρατεί (και) εξαιτίας της πανδημίας στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες για παιδιά, για το επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιεύουμε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και ομάδες που ασχολούνται με το παιδικό θέαμα και θέλουν να μιλήσουν για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας και να κινητοποιήσουν το «απόν» Υπουργείο Πολιτισμού. Στο Τaλκ, προετοιμάζουμε το project αυτό εδώ και τρεις μήνες και σας ζητάμε, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής σας, να βοηθήσετε και εσείς, κοινοποιώντας τα κείμενα αυτά και καθιστώντας έτσι ορατούς μια σειρά από ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά και θέλουν να τα εκπαιδεύσουν και να τα διασκεδάσουν, αλλά δεν μπορούν. Σήμερα, κοντά μας το ιστορικό Κουκλοθέατρο Κρήτης.

• Ως  Κουκλοθέατρο Κρήτης δραστηριοποιούμαστε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πραγματοποιούμε παραστάσεις και σκοπός μας είναι να διαδώσουμε την τέχνη του Κουκλοθεάτρου όπου υπάρχουν παιδιά. Εδώ και 8 χρόνια έχουμε φτάσει σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και σε πολλά μικρά νησιά, ιδιαίτερα τον χειμώνα με διάφορες παραγωγές όπως “Ερωτόκριτος”, “Ο Ψαροτρομάρας”, “Ειρήνη του Αριστοφάνη”, “Οι Δροσουλίτες”, “Ο Θησεάς” κ.ά. Τα τελευταία χρόνια έχουμε επίσης πραγματοποιήσει παραστάσεις για την Ομογένεια σε Γερμανία, Ελβετία, Βέλγιο, Σουηδία και Τουρκία. Απευθυνόμαστε κυρίως στις μικρές ηλικίες, έως και έκτη δημοτικού. Στην ιδιαίτερη αυτή τέχνη του κουκλοθεάτρου, έχουμε εντάξει την τεχνική του μαύρου θεάτρου όπου, σε συνδυασμό με τον ζεστό φωτισμό, ο ανθρώπινος παράγοντας εξαφανίζεται τελείως στα μάτια των θεατών. Έχουμε και τη δική μας ιστοσελίδα www.kouklotheatro.gr αλλά και σελίδα στο Facebook.

• Η ιστορία του Κουκλοθεάτρου Κρήτης ξεκινά από τη… Λήμνο! Ο ιδρυτής, Ηλίας Αναγνωστάκης, στη δεκαετία του 1980 δημιούργησε την πρώτη κουκλοσκηνή παίζοντας παραστάσεις στα παιδιά τη νησιού, αλλά και του Άγιου Ευστρατίου. Οι κάτοικοι του νησιού δεν είχαν ξαναδεί θεατρική παράσταση από τότε που έφυγαν οι εξόριστοι από το νησί. Τα τελευταία χρόνια, ο πυρήνας του θιάσου αποτελείται από τον Γιώργο Αναγνωστάκη, τον Ηλία Αναγνωστάκη και την Ειρήνη Σταυρουλάκη. Πολλοί, όμως, κουκλοπαίχτες έχουν περάσει από τον θίασο και η συνεισφορά τους ήταν πολύτιμη! Ουσιαστικά ο θίασος είναι ενεργός εδώ περίπου 40 χρόνια!

• Η πανδημία μάς βρήκε στην Ικαρία και στη Σάμο εν μέσω περιοδείας. Ήταν η τρίτη περιοδεία μας για το ακαδημαϊκό έτος 2019-2020 στα νησιά, και όχι μόνο, της Ελλάδας. Η φετινή μας παράσταση ονομάζεται “Παραλίγο… Βεζύρης!”. 

• Φυσικά, με τον κορονοϊό ο θίασος ζημιώθηκε οικονομικά από τις ακυρώσεις των σχολείων στα νησιά της Ικαρίας και της Σάμου, γιατί όλα τα έξοδα της περιοδείας ήταν ήδη πληρωμένα (διαμονές εισιτήρια κ.τλ.) Δυστυχώς, ως Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, αν και ενεργή, δεν ήμαστε εγγεγραμμένοι στο Μητρώο του Υπουργείου Πολιτισμού, οπότε μείναμε εκτός οποιασδήποτε χρηματοδότησης. Το κριτήριο θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να ήταν η οικονομική δραστηριότητα π.χ. τα τελευταία δύο έτη και όχι το αν είναι κάποιος εγγεγραμμένος ή όχι. Εμείς προσωπικά δε γνωρίζαμε καν ότι υπάρχει τέτοιο μητρώο. Οικονομικά έχουμε πληγεί, όπως όλοι, και μια μικρή ανάσα ήταν μόνο μερικές καλοκαιρινές παραστάσεις.

• Η κατάσταση στον χώρο της Τέχνης ως προς το νομικό και λογιστικό κομμάτι είναι χαοτική. Πραγματικά, ένας καλλιτέχνης δε γνωρίζει τι να κάνει για να μπορεί να είναι κατοχυρωμένος ασφαλιστικά, μισθολογικά, και γενικά να νοιώθει ασφάλεια. Το κράτος τα έχει κάνει τόσο δύσκολα, με πολλές ασάφειες, δείγμα της αδιαφορίας ως προς τον Πολιτισμό και τους εργαζόμενούς του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την απογοήτευση, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία βοήθεια. Ιδιαίτερα για το παιδικό θέαμα, και όσους εργαζόμαστε σε αυτό, μέχρι προχθές, για το υπουργείο ήμασταν αόρατοι. Εξ ου και ο λόγος που υπογράψαμε την επιστολή. 

• Δε φοβόμαστε ούτε την υπάρχουσα κατάσταση ούτε την πανδημία. Φοβόμαστε τη λογική ότι “η τέχνη δεν είναι αναγκαία” και πόσω μάλλον στα παιδιά. Ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να “κοπεί” ή να ανασταλεί είναι οι παραστάσεις και οι συναυλίες. Η εμπειρία μας από το καλοκαίρι ήταν ότι ο κόσμος ήταν υποδειγματικός ως προς τα μέτρα προστασίας. Θεωρούμε ότι οι προτεραιότητες της συγκεκριμένης κυβέρνησης είναι διαμετρικά αντίθετες απ’ αυτές των εργαζομένων της Τέχνης, αλλά και γενικότερα των εργαζομένων της χώρας. Εμείς θα το παλέψουμε με παλαιότερες παραγωγές και παραστάσεις τον χειμώνα σε κλειστά θέατρα και κινηματογράφους. Και σε πείσμα των καιρών θα πραγματοποιηθούν και πρόβες για τη νέα μας παραγωγή “Ο Περσέας”!

• Τώρα είναι μία καλή ευκαιρία για όλους όσοι ασχολούμαστε με το παιδικό θέαμα πρώτον να γνωριστούμε μεταξύ μας, γιατί στο ίδιο καζάνι βράζουμε, και δεύτερον να μας γνωρίσει το υπουργείο. Μόνο όταν πιέσεις καταφέρνεις να αποσπάσεις κατακτήσεις. Δυστυχώς, η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες άλλωστε, δεν ενδιαφέρονται για το παιδικό θέαμα και κυρίως για όλους όσοι δουλεύουμε στον τομέα αυτό. Για παράδειγμα, θα έπρεπε ένα “σωστό” Υπουργείο Πολιτισμού να γνωρίσει τις ομάδες και να δώσει κίνητρα ώστε να πραγματοποιούνται όσες περισσότερες παραστάσεις γίνεται σε δυσπρόσιτα μέρη τον χειμώνα, ώστε τα παιδιά που μένουν εκεί να έχουν πρόσβαση στον πολιτισμό. Αλλά οι επιλογές της απ’ ό,τι φαίνεται είναι άλλες. Πολλά μπορούν να γίνουν, μόνο όμως όταν η πολιτική που ασκείται είναι, ας μας επιτραπεί ο όρος, φιλολαϊκή. 

• Φυσικά, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα με το γεγονός ότι σταδιακά υποβαθμίζονται τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολεία. Κάτι τέτοιο είναι στη συνολικότερη  λογική της κυβέρνησης, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω, ότι ο πολιτισμός δεν είναι πρωταρχική ανάγκη. Για φανταστείτε, όμως, ένα σχολείο που πραγματικά να φτιάχνει “Ανθρώπους” πολύπλευρα, ΚΑΙ μέσα από την Τέχνη, το θέατρο, τις παραστάσεις… Πολλές παθογένειες της κοινωνίας μας θα είχαν εξαλειφθεί! 

• Κατανοούμε το φετινό δύσκολο έργο των εκπαιδευτικών και ότι το φορτίο έχει πέσει στις πλάτες τους με υπεράριθμες τάξεις κ.τ.λ. Η βοήθεια από το Υπουργείο; Ανύπαρκτη. Ακόμα και στις εγκυκλίους, η ασάφεια πάει σύννεφο ως προς τις θεατρικές παραστάσεις μέσα στο σχολεία. Φέτος, αν δε γίνουν παραστάσεις, καλούμε τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς να μην “ξεχάσουν” όλους όσοι αυτά τα χρόνια προσφέρουμε το έργο μας μέσα στο σχολεία, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και άνισες μάχες με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Όταν η κατάσταση γίνει καλύτερη να δώσουμε ραντεβού στα σχολεία, στις πλατείες και να μην αφήσουμε την Τέχνη να χαθεί από τα μάτια των παιδιών!