ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

0

Φέτος το Πάσχα, σας προτείνουμε οικογενειακή εκδρομή στη λίμνη Πλαστήρα, που, αν και είναι τεχνητή, συναγωνίζεται σε γοητεία τις φυσικές και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στη χώρα μας.

Η λίμνη Πλαστήρα είναι πανέμορφη κάθε εποχή, αλλά σας εγγυόμαστε ότι τώρα την άνοιξη, που η φύση αναγεννιέται και ανθίζει, θα γεμίσετε με εικόνες και μυρωδιές που θα σας μείνουν αξέχαστες. Και σύντομα θα θελήσετε να επιστρέψετε. Η θέση της λίμνης στο κέντρο της Ελλάδας, στο νομό Καρδίτσας, με καλό οδικό δίκτυο και εύκολη πρόσβαση από τις γύρω περιοχές, καθώς και το υψηλό επίπεδο ξενοδοχειακών υποδομών και υπηρεσιών εστίασης, για κάθε γούστο και κάθε βαλάντιο, είναι ένα ισχυρό επιχείρημα ώστε να οργανώσετε άμεσα την εκδρομή σας. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα.

Αν είστε λάτρεις των σπορ, να ξέρετε ότι η περιοχή διαθέτει οργανωμένους συλλόγους για ιππασία, τοξοβολία, ορειβασία, ποδηλασία, σκοποβολή και αναρρίχηση. Ακόμη, στα νερά της λίμνης μπορείτε να κάνετε, ανάμεσα σε πάπιες και άλλα υδρόβια πουλιά, κανόε-καγιάκ ή ποδήλατο (προσοχή μόνο μην κολλήσετε σε αβαθή νερά), να ψαρέψετε (μόνο με καλάμι για περιβαλλοντικούς λόγους), να κάνετε bird-watching (οκ, να παρακολουθείτε πουλιά, αλλά αγγλιστί ακούγεται πιο grande), ακόμα και να κολυμπήσετε στις δύο οργανωμένες παραλίες της, στο Λαμπερό και στην Πεζούλα (εμείς δεν το τολμήσαμε, μείναμε στο ποδήλατο). Με άλλα λόγια, τόσο η λίμνη όσο και η ευρύτερη περιοχή προσφέρονται για πολλές απολαυστικές δραστηριότητες και θα σας βοηθήσουν να διώξετε, έστω για λίγες ημέρες, όλα τα άγχη της καθημερινότητας και να ζήσετε αυτές τις τόσο κλισεδιάρικες, αλλά συνάμα τόσο απαραίτητες «στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας».

Η ιστορία της λίμνης

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο με μια πρώτη ματιά, η λίμνη Πλαστήρα δεν υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό το υπέροχο τοπίο το χρωστάμε στους ανθρώπους εκείνους που το 1959 δημιούργησαν τη λίμνη Μέγδοβα ή Ταυρωπού. Η τελευταία σύντομα μετονομάστηκε σε λίμνη Πλαστήρα, καθώς αποτελούσε προσωπικό όραμα του εντόπιου «Μαύρου Καβαλάρη», του Νικολάου Πλαστήρα, ήδη από τη δεκαετία του 1920. Ο ίδιος δεν πρόλαβε να δει το όραμά του να υλοποιείται, καθώς πέθανε το 1953, ωστόσο η ιδέα του πέτυχε τον σκοπό της.

Ο ποταμός Μέγδοβας ή Ταυρωπός, παραπόταμος του Αχελώου, παγιδεύτηκε στον «Μεγάλο Κάμπο», στο οροπέδιο της Νεβρόπολης (στο οποίο τότε αντί για… πέστροφες και λαβράκια κατοικούσαν ελάφια – νεβρός λέγεται το νεογνό του ελαφιού), χάρη σε ένα θεόρατο φράγμα μήκους 200 μ. και ύψους 83 μ., και δημιούργησε ένα μοναδικό αποτέλεσμα: Μια τεχνητή λίμνη που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, καθώς έχει αφομοιωθεί πλήρως από το φυσικό περιβάλλον και αποτελεί ένα από τα πλέον πετυχημένα παραδείγματα ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση. Η λίμνη Πλαστήρα περιβάλλεται από πυκνά δάση ελάτων και καστανιών και από άλλα 650 είδη χλωρίδας, ενώ στο οικοσύστημά της κατοικούν 67 είδη πανίδας. Περιέχει 400 χιλιάδες κυβικά μέτρα νερού, έχει μέγιστο μήκος 12 χλμ. και πλάτος 4 χλμ., ενώ η έκτασή της ανέρχεται στα 24 τ.χλμ. και το μέγιστο βάθος της στα 60 μ. Τη διαχείριση του φράγματος έχει η  ΔΕΗ.

Το φαράγγι του Ανθοχωρίου

Στην πρόσφατη εκδρομή μας στην περιοχή, επιλέξαμε να μείνουμε όχι σε κάποιο από τα παραλίμνια χωριά, αλλά λίγο πιο μακριά και λίγο πιο ψηλά, στα Άγραφα, σε υψόμετρο 1000 μ. μέσα στο καταπράσινο φαράγγι του Ανθοχωρίου, περίπου 5 χλμ. από τη λίμνη. Ανακαλύψαμε ένα ξεχωριστό, οικολογικό κατάλυμα, κυριολεκτικά χωμένο μέσα στο παρθένο δάσος και ζήσαμε για λίγες ημέρες σε ένα φυσικό τοπίο παραδομένο στην απόλυτη ησυχία, γεμάτο μαγικές εικόνες βγαλμένες από παραμύθια. Η φύση μάς περίμενε να την ανακαλύψουμε βήμα βήμα, να την ακολουθήσουμε, να την αφουγκραστούμε, να τη μυρίσουμε, να τη ζήσουμε.

Πρώτη μας εκδρομική στάση, λίγο πιο χαμηλά από το καταφύγιό μας, το Ανθοχώρι, ένα πανέμορφο κατάφυτο χωριό, σε ύψος 700 μ. Για να κατακτήσουμε το ομώνυμο φαράγγι και τους καταρράκτες του, ξεκινήσαμε την ανάβαση από τον αναπαλαιωμένο νερόμυλο που βρίσκεται πάνω στο δρόμο Λίμνης Πλαστήρα-Μουζακίου, λίγο πριν από το χωριό. Περπατήσαμε μέσα σε μια πανδαισία βλάστησης και τρεχούμενων νερών, που πάφλαζαν και έσπαγαν τη σιωπή, βουτήξαμε στα παγωμένα νερά χέρια και πόδια και παίρνοντας πολύ βαθιές ανάσες, ανανεωθήκαμε. Ήταν από τις ωραιότερες πεζοπορίες της ζωής μου. Φυσικά, καθ’ οδόν συναντήσαμε διάφορα πουλιά, χελώνες, κατσίκες και έκπληκτους σκίουρους, που έσπευσαν να χωθούν στα δέντρα. Δεν συνεχίσαμε μέχρι τέλους, επειδή τα παιδιά παραπονέθηκαν ότι κουράστηκαν και το μονοπάτι έγινε πιο απότομο. Αν συνεχίζαμε, θα φτάναμε στην πανέμορφη τοξωτή πέτρινη γέφυρα (Καμάρα) που βρίσκεται σε ύψος 1300 μ., στην καρδιά του φαραγγιού και στην τοποθεσία «Εννέα βρύσες».

Ο γύρος της λίμνης με αυτοκίνητο

Την επομένη κάναμε αυτοκινητάδα ολόκληρο τον γύρο της λίμνης Πλαστήρα μέσα σε μια μέρα, σταματώντας σχεδόν σε όλα τα χωριά για χάζι, φαγητό ή καφέ και καλύπτοντας μια απόσταση περίπου 65 χλμ. Το οδικό δίκτυο είναι εξαιρετικό και έχει παντού άσφαλτο. Να ξέρετε, επίσης, ότι τα παιδιά δεν ζαλίστηκαν και δεν γκρίνιαξαν ούτε για ένα λεπτό. Ήταν τόσο εντυπωσιακή η διαδρομή και τόσα πολλά τα ερεθίσματα που δεν είχαν διάθεση ούτε για το παραμικρό κλάμα, ούτε για ένα παράπονο, ούτε καν για ένα μικροκαβγαδάκι, όπως συνηθίζουν. Είχαν κολλήσει τα πρόσωπά τους στα παράθυρα και προσπαθούσαν να ρουφήξουν και να αφομοιώσουν όσα έβλεπαν. Μαζί τους κι εμείς.

Από το Ανθοχώρι, ανηφορίσαμε προς Κερασιά και Κρυονέρι, χωριά στα οποία κυριαρχούσε το έλατο, κι έπειτα πιάσαμε τον περιμετρικό δρόμο της λίμνης. Πρώτη μας στάση τα Καλύβια Πεζούλας, το τουριστικό κέντρο της περιοχής, με το βοτανικό κήπο του κι αμέσως μετά το Νεοχώρι, το κεφαλοχώρι της Νεβρόπολης. Αφού τα περπατήσαμε και γίναμε κλασικοί τουρίστες, συνεχίσαμε νότια προς Μπελοκομίτη, διασχίσαμε μία από τις ομορφότερες διαδρομές της λίμνης και λίγο μετά βρήκαμε τη διασταύρωση προς Καρίτσα και Παναγία Πελεκητή. Τα 7 χιλιόμετρα της διαδρομής δεν μας πτόησαν. Δεν ήταν τίποτα μπροστά στην ομορφιά του τοπίου αλλά και της πετρόχτιστης μεταβυζαντινής Μονής, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1400 μ. Από εκεί ψηλά, η θέα στα φιορδ της λίμνης είναι μοναδική.

Επιστρέφοντας στον κεντρικό δρόμο, πάλι μέσα στα έλατα, φτάσαμε στη γέφυρα του ποταμού Καριτσιώτη και συνεχίσαμε την αυτοκινητάδα μας σε πολύ πιο πυκνό ελατόδασος. Οδηγούσαμε αργά, άνετα και χαλαρά, απολαμβάνοντας τη φύση να… οργιάζει και την ατμοσφαιρική λίμνη να παίζει με το φυσικό φως και να αλλάζει διαρκώς χρώματα. Είχαμε δε το νου μας για διάφορα ζώα, χωμένα στις πρασινάδες, από τα απλά, τύπου αιγοπρόβατα και αγελάδες, μέχρι αγριογούρουνα (που συναντήσαμε) και ελάφια, λύκους ακόμα και αρκούδες (που υπάρχουν, αλλά δεν συναντήσαμε).

Συνεχίσαμε την πορεία μας προς το φράγμα και βρεθήκαμε στο νοτιότερο σημείο της λίμνης. Αφού θαυμάσαμε την εντυπωσιακή κατασκευή και διαβάσαμε την ιστορία της, φωτογραφηθήκαμε σαν Ιάπωνες και αγοράσαμε παραδοσιακά προϊόντα. Έπειτα  προχωρήσαμε προς τη Μούχα και βορειότερα προς την Καστανιά, σε μια παραλίμνια διαδρομή, ανάμεσα στα έλατα και τους πανέμορφους κολπίσκους. Σταδιακά, το υψόμετρο γίνεται χαμηλότερο και αρχίζουν να κυριαρχούν οι βελανιδιές και οι καστανιές. Καθώς ο δρόμος απομακρύνεται από τη λίμνη, οδηγηθήκαμε στον Άγιο Αθανάσιο Λαμπερού και λίγο μετά στην πλαζ Λαμπερού, όπου ήπιαμε καφεδάκι (οι μεγάλοι) και πορτοκαλάδα (οι μικροί) με θέα τις επιβλητικές κορυφές των Αγράφων.

Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας, φτάσαμε στο Τσαρδάκι και από εκεί μπήκαμε σε ένα στενότερο, αλλά πολύ όμορφο δρόμο που μας έφερε στην Ιερά Μονή Κορώνας. Λίγο αργότερα φτάσαμε στον γραφικό Μεσενικόλα και έπειτα στο Μορφοβούνι, την ιδιαίτερη πατρίδα του Νικολάου Πλαστήρα, όπου επισκεφτήκαμε και το ομώνυμο μουσείο και ανακαλύψαμε έγγραφα, φωτογραφίες και προσωπικά του αντικείμενα. Αφού ξεκουραστήκαμε, ακολουθήσαμε τη διαδρομή προς τη βόρεια και δυτική πλευρά της λίμνης, απ’ όπου και φτάσαμε, μετά από λίγη ώρα, στην αρχή της διαδρομής μας, στο Ανθοχώρι.

Πασχαλινά έθιμα: Το βράδυ της Ανάστασης και την ώρα που ο παπάς δίνει το άγιο φως, οι νέοι βάζουν φωτιά στον “Αφανό”, το ομοίωμα του Ιούδα, μια μεγάλη θημωνιά με κέδρα, και ψάλλουν το “Χριστός Ανέστη”. Το έθιμο που συμβολίζει την ανάσταση και ανάληψη του Χριστού στον ουρανό, παραμένει ζωντανό στα χωριά Μορφοβούνι-Μεσενικόλα-Κρυονέρι, Νεοχώρι κ.ά. Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στα διάφορα χωριουδάκια μπορείτε να παρακολουθήσετε τη Σίγνα, ένα καθαρά θρησκευτικό έθιμο κατά το οποίο, μετά τη λειτουργία, σχηματίζεται πομπή με τα λάβαρα, τις εικόνες, τα εξαπτέρυγα, τον ιερέα και τους ψάλτες, ενώ ακολουθούν οι πιστοί με τις λαμπάδες. Η πομπή κάνει τον κύκλο του χωριού ψάλλοντας εν χορώ το “Χριστός Ανέστη”, ενώ στις εισόδους του χωριού ψάλλονται δεήσεις. Έτσι, σύμφωνα με την παράδοση, ξορκίζεται το κακό.

Tip: Η κουζίνα της περιοχής έχει χαρακτηριστικά από τη Θεσσαλική κουζίνα και θεωρείται ελαφριά, χωρίς πολλά μπαχαρικά. Στην περιοχή θα βρείτε παραδοσιακές ταβέρνες, οι οποίες σερβίρουν νόστιμα μεζεδάκια, καθώς και τοπικές συνταγές, όπως κλέφτικο, πρασοτηγανιά και αρνίσια παϊδάκια. Μην παραλείψετε να αγοράσετε μέλι με σπάνια γεύση και φυσικά συστατικά. Τέλος, μη διστάσετε να δοκιμάσετε τσίπουρο και κρασί, τα οποία φτιάχνονται από μικρούς παραγωγούς.