HOTΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ. Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ από Πελιώ Παπαδιά 1 Ιουνίου, 2018 από Πελιώ Παπαδιά 1 Ιουνίου, 2018 0 Ο Φίλιππος Φωτιάδης είναι αρχιτέκτονας, ιδρυτικό μέλος του δημιουργικού γραφείου we design με έδρα την Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Rhode Island School of Design και στο Harvard Graduate School of Design. Παράλληλα με την αρχιτεκτονική ασχολείται με τη ζωγραφική και την εικονογράφηση. Το Τaλκ, στο πλαίσιο του αφιερώματός του στο παιδικό βιβλίο, μίλησε μαζί του. Ας δούμε τι μας είπε! Πώς ξεκίνησες να εικονογραφείς παιδικά βιβλία; Είμαι αρχιτέκτονας. Πάντα όμως μ΄ άρεσε να ζωγραφίζω, λίγο απ’ όλα. Πριν από χρόνια είχα την τύχη να κάνω μια έκθεση ζωγραφικής. Ύστερα κι άλλη, κι άλλη. Όταν είχα ελεύθερο χρόνο, παράλληλα με την αρχιτεκτονική, με κάτι καταπιανόμουν στο πλάι. Κάποτε είχα ζωγραφίσει μια τράπουλα, άλλοτε εικόνες για προσκλήσεις, για περιοδικά, για βιτρίνες, για το θέατρο. Το πρώτο παιδικό βιβλίο που εικονογράφησα κι εκδόθηκε, ο Ζαφείρης Κοντοπίθαρος, συνόδευε μια έκθεση, ήταν με δικό μου κείμενο. Μπήκα δηλαδή στην εικονογράφηση βιβλίων σχεδόν από την πίσω πόρτα. Εικονογράφηση του παιδικού παραμυθιού του Μιχάλη Μουλάκη «Ένα κίτρινο φύλλο», εκδόσεις Ίκαρος. Απέσπασε το βραβείο σε εικονογράφο για την εικονογράφηση βιβλίου με εικόνες για παιδιά και νέους από τον Κύκλο Ελληνικού παιδικού βιβλίου (2018) Ποιες προκλήσεις κρύβει η εικονογράφησή τους; Από τη μια πρέπει να μένεις πιστός στο κείμενο και να φτιάχνεις εικόνες που να το ακολουθούν, από την άλλη προσπαθείς να καταφέρεις να δώσεις μια επιπλέον- συμπληρωματική ή διαφορετική- ματιά στην ιστορία. Από πού εμπνέεσαι; Πρώτα από το κείμενο, τις εικόνες που φαντάζομαι όταν διαβάζω μια ιστορία. Από εκεί και πέρα, από το περιβάλλον μου, τα δικά μου βιώματα, τις παραστάσεις που έχω στο μυαλό μου από παιδί, ή από όχι και τόσο παιδί. Τέλος, αφού έχω σχεδιάσει πρόχειρα τις εικόνες, κάνω έρευνα για λεπτομέρειες, γεγονότα, πολιτισμούς, τοπία, ζώα και λοιπά, δεν τα ξέρω όλα απ’ έξω. Το ίντερνετ, πολύ χρήσιμο εργαλείο στην έρευνα. Πού ζωγραφίζεις συνήθως και ποιες τεχνικές χρησιμοποιείς; Στο γραφείο ή το σπίτι, στο τραπέζι, στον καναπέ, στο πάτωμα, στο μπαλκόνι. Σχεδόν πάντα ξεκινάω με σκίτσα, προσχέδια με μολύβι. Ακολουθούν μελάνι, πενάκια, ακουαρέλες, χαρτιά και χαρτόνια που κόβονται στο λέιζερ. Μέσα σε όλα αυτά κατά κανόνα κάπου χρησιμοποιώ τον υπολογιστή. Αλλά δε ζωγραφίζω ποτέ εκεί. Ο Ζαφείρης Κοντοπίθαρος Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο από όλα όσα έχεις εικονογραφήσει; Και ποιος ο αγαπημένος σου ήρωας; Με διασκέδασε ο Ζαφείρης Κοντοπίθαρος. Ίσως να μην είναι το καλύτερο, αλλά ήταν το πρώτο που έφτιαξα, χωρίς να ξέρω πού πατάω, ούτε από πλευράς τεχνικής ούτε από πλευράς πλοκής ή κειμένου, έπρεπε να τα επινοήσω όλα. Eικονογράφηση παιδικού βιβλίου της Ξένιας Καλογεροπούλου “Παραμύθια με την Ξένια λίγο φοβιστικά”, εκδόσεις Μάρτης Πώς συνεργάζεσαι συνήθως με τους συγγραφείς; Δουλεύετε παράλληλα ή παίρνεις το κείμενο μετά την ολοκλήρωσή του; Τις περισσότερες φορές παίρνω στα χέρια μου ένα αρκετά δουλεμένο κείμενο, ποτέ δεν είναι τελικό, αλλά είναι πάνω-κάτω έτοιμη η ιστορία. Πάντα όμως συνεργαζόμαστε με τον συγγραφέα, δείχνοντάς του/της και συζητώντας τα προσχέδια. Υπάρχουν φορές που ο συγγραφέας –αφού δει τα πρώτα σχέδια- κάνει αλλαγές στο κείμενο, είτε για να γίνει πιο συμπαγής και ρέουσα η ιστορία, είτε για να ταιριάξει καλύτερα με τις εικόνες. Ποιον εικονογράφο, Έλληνα ή ξένο, θαυμάζεις; Α είναι πάρα πολλοί, ποιον να πρωτο-ονομάσω; Jaques Sempe, Quentin Blake, Sara Fanelli, Αλέξης Κυριτσόπουλος, κι άλλοι. κι άλλοι… Εικονογράφηση του βιβλίου του Γιώργου Νανούρη “Επτά παραμύθια μία ιστορία | Ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν”, εκδόσεις Μάρτης Ποιο βιβλίο θα ήθελες να έχεις εικονογραφήσει; Συχνά διαβάζω βιβλία στα παιδιά μου με συμπαθητικό κείμενο, αλλά εικόνες που θα ήθελα να είναι διαφορετικές, καμιά φορά σκέφτομαι θα τις έκανα αλλιώς αν ήταν στο χέρι μου, αλλά είναι πολλά βιβλία όπου οι εικόνες με ενθουσιάζουν, θα ήθελα να ζωγράφιζα έτσι συλλογίζομαι. Ένα από τα πιο ζηλευτά βιβλία -για τις εικόνες και την ιστορία- είναι το Where the Wild Τhings Are του Maurice Sendak. Υποκλίνομαι σεμνά. Κι απορώ που δεν υπάρχει στα ελληνικά.