ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΕ ΚΑΚΗ ΔΙΑΓΩΓΗ| BAD MOMS

0

Ποιος είπε ότι μια μαμά δεν μπορεί να το ρίξει έξω; Η Μίλα Κούνις πρωταγωνιστεί στην ακατάλληλη για ανηλίκους κωμωδία του καλοκαιριού, που σπάει κάθε ταμπού για τις καθώς πρέπει μαμάδες!

Η Έιμι έχει φαινομενικά την τέλεια ζωή: έναν πολύ καλό γάμο, δύο έξυπνα παιδιά, ένα όμορφο σπίτι και μια ενδιαφέρουσα καριέρα. Όμως, αισθάνεται ότι είναι στα όριά της, προσπαθώντας να προλάβει τις υποχρεώσεις στη δουλειά, τα παιδιά και το νοικοκυριό.

Μετά από μια αναπάντεχη δημόσια έκρηξή της, η Έιμι ενώνει τις δυνάμεις της με δύο εξίσου υπερ-αγχωμένες μαμάδες, την Κίκι και την Κάρλα, και αποφασίζουν να απελευθερωθούν από τα δεσμά των συμβατικών υποχρεώσεων. Έτσι ξεκινούν ένα τρελό γλέντι ελευθερίας, διασκέδασης και ανευθυνότητας – κάτι που τους βάζει σε τροχιά σύγκρουσης με την τελειομανή, σοβαροφανή και αυστηρή επικεφαλής του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων. Ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε!

Σκηνοθεσία: Τζον Λούκας, Σκοτ Μουρ

Ηθοποιοί: Μίλα Κούνις, Κριστίνα Άπλγκεϊτ, Κρίστεν Μπελ, Κάθριν Χαν

Στις 28 Ιουλίου στους κινηματογράφους από την Odeon!

Λίγα λόγια για την ταινία

Πώς γίνεται οι σεναριογράφοι της απόλυτης ανδρικής κωμωδίας «Theangover» να έγραψαν τον απόλυτο (και ακατάλληλο για ανηλίκους, προφανώς) ύμνο στις μαμάδες; «Ενώ αρχικά νομίζεις ότι το έγραψε μια γυναίκα», λέει η πρωταγωνίστρια Μίλα Κούνις, «όταν γνωρίσεις τον Τζον και τον Σκοτ, καταλαβαίνεις ότι ήθελαν να αποθεώσουν τις συζύγους τους. Όταν διάβασα το σενάριο, τους είπα ότι ήμουν διατεθειμένη να παίξω οποιονδήποτε από τους έξι ρόλους – ήθελα μια ιστορία με την οποία μπορούσα να ταυτιστώ». «Όταν πρωτογίνεσαι μαμά», προσθέτει η Κρίστεν Μπελ, «ξεχνάς ότι χρειάζεσαι τις φίλες σου. Μέρος της ομορφιάς της ιστορίας είναι το ότι μιλά για το πώς οι μητέρες αυτές ανακαλύπτουν και πάλι την φιλία».

Ο Τζον Λούκας και ο Σκοτ Μουρ γράφουν μαζί εδώ και δεκαπέντε χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έγιναν γονείς. «Γράφουμε από το σπίτι», λέει ο Μουρ, «οπότε όλη μέρα βλέπουμε τις γυναίκες μας να ξεθεώνονται τρέχοντας πέρα-δώθε πίσω από παιδιά, ετοιμάζοντας φαγητό, αντιμετωπίζοντας απίστευτες δυσκολίες που φυσικά είναι πρόσφορο έδαφος για κωμωδία». Και ο Λούκας προσθέτει: «Υπάρχει φοβερά μεγάλη πίεση στην κουλτούρα των μαμάδων, πολύ περισσότερη από αυτήν που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι πατεράδες. Θέλαμε να βουτήξουμε στα νερά αυτά».

Ακριβώς επειδή, όπως λέει η επίσης πρωταγωνίστρια Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, «οι πατεράδες περισσότερο παρατηρούν, παρά συμμετέχουν, στο χάος που λέγεται “προσπαθώ να κρατήσω ένα σπίτι να λειτουργεί στην εντέλεια”», οι δύο σκηνοθέτες και σεναριογράφοι διοργάνωσαν μια σειρά δείπνων με διάφορες μητέρες, οι οποίες ήταν έτοιμες να μιλήσουν επί μακρόν για τις εμπειρίες τους – με αρκετή βοήθεια από κρασί, φυσικά! «Αυτά για τα οποία συζητούν μεταξύ τους οι μαμάδες», εξηγεί ο Λούκας, «συνήθως δεν θίγονται στις ταινίες. Είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά αυτά που λένε μεταξύ τους, μερικές φορές και ακατάλληλα για ανηλίκους! Υπάρχει μια πίεση προς τις μαμάδες να έχουν ένα τέλειο προσωπείο προς τον έξω κόσμο, να προσποιούνται ότι όλα είναι εύκολα, ήρεμα και ευτυχισμένα. Αυτό όχι μόνο είναι φοβερά δύσκολο, είναι και άδικο. Ελπίζουμε η ταινία αυτή να βοηθήσει λίγο στην αποκατάσταση της αδικίας».

Η Κριστίνα Άπλγκεϊτ είδε μια σπάνια ευκαιρία όχι μόνο να υποδυθεί έναν ζουμερό ρόλο σε μια κωμωδία που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά και να συμμετέχει σε ένα σχεδόν αποκλειστικά γυναικείο καστ. «Το σενάριο είναι αληθινό, τολμηρό και θαρραλέο. Ο χαρακτήρας που υποδύομαι είχε μερικές από τις καλύτερες ατάκες που είχα ποτέ στην καριέρα μου. Και τι δώρο να μοιράζομαι αυτήν την ταινία με τόσο ταλαντούχες ηθοποιούς!».

Μετά από την έγκριση των γυναικών τους, οι οποίες μοιράστηκαν τις παρατηρήσεις τους και τις προτάσεις τους για αλλαγές, οι σκηνοθέτες απευθύνθηκαν και στο καστ για οποιαδήποτε προσαρμογή θεωρούσαν ότι ταίριαζε στην κάθε περίπτωση. «Γνώριζα τον Σκοτ επειδή τα παιδιά μας πάνε στο ίδιο σχολείο», λέει η Κάθριν Χαν, «και πλέον κοιτάζω την σύζυγό του με εντελώς άλλο μάτι! Λατρεύω το ότι μας άκουγαν και μας θαύμαζαν και μας συμβουλεύονταν καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και των γυρισμάτων. Ως μητέρες κι εμείς, συνδεθήκαμε πολύ πιο βαθιά και ουσιαστικά με τους χαρακτήρες. Ζούμε σε μια παιδο-κεντρική κοινωνία και είναι δύσκολο να μην νιώθεις συνέχεια αποτυχημένη, ή ότι δεν πρόκειται να φτάσεις ποτέ την εικόνα που προωθούν τα διάφορα βιβλία και μπλογκ που διαβάζεις. Τώρα ήρθε η ώρα να ακουστούν όλα όσα μέχρι σήμερα μόνο σκεφτόμασταν ένοχα εμείς οι μαμάδες!».

 Μπορεί όμως μια «μαμά με κακή διαγωγή» να είναι μια καταπληκτική μαμά;

Η Κούνις λέει ναι: «Μία “κακή” μαμά, σύμφωνα με την ταινία, είναι η μαμά που δεν δίνει μόνο οργανικά φαγητά στο παιδί της, ή που μπορεί να το αφήνει να βλέπει λίγο παραπάνω τηλεόραση, ή που να μην το πιέζει να μάθει τρεις γλώσσες πριν κλείσει τα 14, ή να ξεχάσει να το πάρει από το σχολείο. Μπορώ να σας πω περήφανα ότι η δική μου μητέρα τα έχει κάνει όλα τα παραπάνω, και είμαι ακόμα ζωντανή και την αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Οπότε, προφανώς, δεν έχουν και τόσο σημασία αυτά. Η ταινία αυτή για τον Τζον και τον Σκοτ είναι ένας φόρος τιμής προς τις γυναίκες τους, και τις μητέρες όλων μας».