ΦΕΤΟΣ ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙΣ; ΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Η Μαρία Αβλαμισοπούλου έγραψε το “Φέτος άραγε θα έρθεις;”, ένα γιορτινό παραμύθι για τον κορονοϊό. Εδώ μπορείτε να ακούσετε την Αφροδίτη Χαραλαμπάκη, εκπαιδευτικό και θεατροπαιδαγωγό, να το αφηγείται μοναδικά! Μπορείτε επίσης να το διαβάσετε στα μικρά σας, που σίγουρα έχουν την αγωνία τους για το αν θα καταφέρει φέτος να έρθει ο Άγιος Βασίλης.

Φέτος άραγε θα έρθεις;

Μια φορά και ένα καιρό, στο κόσμο του βυθού, ζούσε ένα Μικρό Ψαράκι. Το Ψαράκι ήταν πάντα πολύ χαρούμενο, γιατί είχε τους φίλους του, την οικογένειά του. Εδώ και κάμποσο καιρό όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει, δεν πήγαινε πια στο σχολείο του Βυθού, δεν έβλεπε τους φίλους του και ήταν συνέχεια κλεισμένο μέσα στο σπίτι. Οι γονείς του του είχαν εξηγήσει πως ένα Μεγάλο Ψάρι είχε έρθει και με το πέρασμά του μόλυνε τα πάντα!

Το Μεγάλο Ψάρι δεν το είχε δει ποτέ, το μόνο που γνώριζε για εκείνο ήταν ότι έφερνε μαζί του μια αρρώστια και έκανε τα υπόλοιπα ψάρια να φοβούνται! Το μικρό μας ψαράκι προσπαθούσε να καταλάβει από πού ήρθε, γιατί εμφανίστηκε ξαφνικά, πότε θα φύγει, αυτό το ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ. Τις ερωτήσεις αυτές τις έκανε πολύ συχνά στους γονείς του, μα εκείνοι του έλεγαν να μην ανησυχεί και πως σύντομα θα περάσει όλο αυτό.  «Μα πότε θα περάσει; Πότε θα πάω σχολείο; Πότε θα δω τους φίλους μου;». Ρωτούσε και ξαναρωτούσε και ο καιρός περνούσε.

Το Μικρό Ψαράκι είχε όμως κάτι να περιμένει… Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και με το ψαρίσιο παιδικό μυαλό του, έλεγε στον εαυτό του «Δεν μπορεί, όλα θα αλλάξουν… Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλοι μου λένε πως αυτή την εποχή όλα γύρω είναι μαγικά!» Πίστευε λοιπόν πως έτσι θα γίνει και φέτος, όλα με κάποιο τρόπο θα αλλάξουν μαγικά. Δεν ήθελε κάποιο μεγάλο δώρο, απλά ήθελε να γίνει η Ψαροχώρα όπως την ήξερε, δηλαδή ένας τόπος που τα ψάρια κυκλοφορούν ελεύθερα.

Μια μέρα όμως η αγωνία του φούντωσε, γιατί άκουσε τη μαμά του να λέει στα ψαρο-αδερφάκια του πώς δεν ξέρει αν ο Άγιος Βασίλης θα κατάφερνε να έρθει φέτος που στο βυθό κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερο το Μεγάλο Ψάρι. «Μα είναι δυνατόν; Ο Άγιος Βασίλης  δεν ξεχνά κανένα παιδί! Ούτε στον κόσμο των ανθρώπων, ούτε στον κόσμο των ψαριών να μην έρθει;»  Και με θυμό ανέβηκε στην επιφάνεια της θάλασσας και κοίταξε ψηλά στον ουρανό και φώναξε όσο δυνατά μπορούσε «Άραγε θα έρθεις;». Στενοχωρημένο πήγε ξανά στο σπίτι του, αφού ήξερε πως με αυτή του τη βόλτα θα έβρισκε σίγουρα μπελά, αν κάποιος το έβλεπε να κυκλοφορεί στο βυθό .

Οι μέρες περνούσαν και η μαγική νύχτα των Χριστουγέννων πλησίαζε. Η αγωνία του όλο και μεγάλωνε… Αχ να μπορούσε να δει τον Άγιο Βασίλη! Εκείνος σίγουρα θα ήξερε να απαντήσει σε κάθε του απορία. Το Μικρό Ψαράκι αποφάσισε να γράψει στον Άγιο ένα γράμμα και να τον ρωτήσει όσα τον απασχολούσαν. Έκατσε λοιπόν και του έγραψε ένα γράμμα πολύ μεγάλο, του εξήγησε όσα νιώθει, όσα συμβαίνουν γύρω του και το μόνο που ζήτησε για δώρο ήταν να γίνουν τα πράγματα όπως πριν. Εκείνη τη βραδιά κοιμήθηκε ήσυχα, χωρίς κάποιο φόβο να του βαραίνει τη καρδιά και το μυαλό.

Ξαφνικά εκεί που κοιμόταν ένα φως έλουσε το μικρό ψαρένιο του δωμάτιο. Δε φοβήθηκε, γιατί αυτό το φως τον έκανε να αισθάνεται όμορφα, ζεστά. Μια όμορφη μελωδία ακούστηκε. Μα είναι αλήθεια αυτό που αντίκριζαν τα μικρά ψαρένια ματάκια του;  «Άγιε Βασίλη, εσύ; Δεν το πιστεύω πως σε βλέπω». Ο Άγιος Βασίλης του απάντησε «Πάντα θα έρχομαι, όσο πιστεύεις σε εμένα, όχι μόνο τα Χριστούγεννα, μα όλο το χρόνο». Το Μικρό Ψαράκι του ζήτησε να μη φύγει, να μείνει λίγο ακόμα μαζί του. Ο Άγιος του απάντησε πως όχι μόνο δε θα φύγει μα θα κάνει μαζί του ένα γρήγορο ταξιδάκι. Έτσι σαν σκιές μέσα στη νύχτα ταξίδεψαν, το Μικρό Ψαράκι χαμογελούσε από ευτυχία και από χαρά. Μόνο που δεν πήγαν μακριά, βρέθηκαν στο σαλόνι του σπιτιού του, με το στολισμένο καραβάκι να τους περιμένει. Το Μικρό Ψαράκι κοίταξε καλά γύρω του και ρώτησε τον Άγιο, «Καλέ μου Άγιε Βασίλη, γιατί με έφερες εδώ;» και εκείνος του απάντησε: «Κοίτα γύρω σου προσεκτικά, απόψε ήρθα να σου πω να μην φοβάσαι το Μεγάλο Ψάρι και πως κάποτε όλα αυτά θα τα θυμάσαι σαν μακρινό όνειρο. Κοίτα όμως προσεκτικά».

«Πού, πού να κοιτάξω;». Και τότε με ένα τρόπο μαγικό, ούτε και εκείνο κατάλαβε πώς, είδε την ψαρο-οικογένεια του να παίζουν και να γελούν. Είδε τη ψαρο-μαμά του να ετοιμάζει το μεγάλο τραπέζι για φαγητό. Εκείνο τους έβλεπε, μα εκείνοι όχι. Και τότε πάλι μαγικά δεν βρίσκονταν πια στο σπίτι του, μα στις πλατείες και στους δρόμους της Ψαροχώρας, είδε ψάρια μόνα, που φοβόντουσαν και κρύωναν. «Τι κάνουν μόνα αυτά τα ψάρια εδώ έξω στο κρύο;» «Δεν έχουν δυστυχώς κάποιο ψαρόσπιτο να μείνουν». Πόσα είδε εκείνη τη βραδιά! Ρώτησε λοιπόν τον Άγιο Βασίλη γιατί του τα δείχνει όλα αυτά και εκείνος του απάντησε «Ψαράκι μου γλυκό σου τα έδειξα όλα αυτά για να σου πω ότι είσαι τυχερό, γιατί έχεις την οικογένειά σου και ένα ψαρόσπιτο να μείνεις. Έχεις φίλους και φαίνεται πως ξέρεις να αγαπάς.» «Ναι, είπε το ψαράκι, είμαι πολύ τυχερό! Όμως δεν μου απάντησες σε αυτό που με ανησυχεί και εσύ σαν Άγιος θα ξέρεις. Αυτό το Μεγάλο Ψάρι που μόνο προβλήματα έχει φέρει πότε θα φύγει;» «Αχ μικρό μου ψαράκι, τώρα μεγαλώνεις και καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος δεν είναι ίσως αυτός που περίμενες. Δυσκολίες και προβλήματα θα συνεχίζουν να υπάρχουν, ίσως όχι τόσο μεγάλα, όσο και το Μεγάλο Ψάρι, μα όλοι μας οφείλουμε να είμαστε χαρούμενοι με αυτά που έχουμε. Ξέρω πως όλοι σου λένε να κάνεις υπομονή και κάποια στιγμή όλα θα γίνουν όπως τα ήξερες. Έχε λοιπόν πίστη και την ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά.»

Τότε ξαφνικά το φως χάθηκε και το ψαράκι μας βρέθηκε ξαπλωμένο στο ψαρο-κρεβατάκι του, τίποτα δεν ακουγόταν τριγύρω. Όλοι κοιμόντουσαν ήσυχα. Σκέφτηκε την όμορφη περιπέτειά του και πόσα έμαθε. Αν ήταν όνειρο ή αλήθεια δεν θα το μάθαινε ποτέ. Μα για ένα ήταν σίγουρο: Όσο υπήρχαν ψάρια που αγαπούσαν το Ψαράκι κι όσο έδινε κι εκείνο αγάπη, όλα θα πήγαιναν καλά και η Ψαροχώρα θα γινόταν πάλι το πιο όμορφο και φιλόξενο μέρος που πάντα γνώριζε.

Κείμενο: Μαρία Αβλαμισοπούλου

Αφήγηση: Αφροδίτη Χαραλαμπάκη

Mastering: Γιώργος Αντωνίου

Η ηχογράφηση έγινε στο Studio του Hello Radio

https://www.helloradio.gr/

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του παραμυθιού: Η Μαρία Αβλαμισοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πειραιά. Από μικρή της άρεσε να διαβάζει παραμύθια και βιβλία. Επίσης από μικρή παρακολουθούσε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Και κάπως έτσι σπούδασε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2007 εργάζεται ως θεατρολόγος σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο του Πειραιά. Αργότερα παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Με τα παιδιά της και με τους μαθητές της όλα αυτά τα χρόνια ταξίδεψε σε δρόμους θεατρικούς και παραμυθένιους και κατάλαβε πως η ζωή είναι γεμάτη από παραμυθένιες και θεατρικές στιγμές. Για αυτό και συνεχίζει τις σπουδές της παρακολουθώντας πολλά σεμινάρια. Αυτή την περίοδο παρακολουθεί το Πρόγραμμα eLearning του ΕΚΠΑ «Παραμύθι και Θεατρική παράσταση», από όπου εμπνεύστηκε το συγκεκριμένο παραμύθι. https://elearningekpa.gr/courses/paramuthi-kai-theatriki-parastasi