ΑΠΟΨΕ ΛΕΩ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΑΡΤΙ…

0

Είναι βέβαιο πως όλες, μα όλες, οι μαμάδες −είτε οι σούπερ κοινωνικές, είτε αυτές για τις οποίες η μητρότητα είναι η τέλεια δικαιολογία για να περιορίσουν τις εξόδους τους στο στενό γεωγραφικό τρίγωνο «σπίτι-φούρνος-πάρκο»− αναγκάζονται κάποια στιγμή να βάλουν τα καλά τους και να υποδεχτούν τους καλεσμένους του μικρού τους. Γύρω στα πέμπτα γενέθλια του παιδιού μάλιστα ακόμη και οι πλέον κοινωνικές μανούλες αισθάνονται ανίκανες να διαχειριστούν την ατζέντα των καλεσμάτων του Σαββατοκύριακου, νομίζοντας ότι μεγαλώνουν τον μικρό Ζάχο Χατζηφωτίου.

Για τις περισσότερο πολυάσχολες η διοργάνωση είναι απολύτως διεκπεραιωτική: ένας παιδότοπος με φουσκωτά παιχνίδια, ή ένα κέντρο δημιουργικής απασχόλησης είναι η ασφαλής επιλογή με εγγυημένη επιτυχία. Τα παιδιά ξετρελαίνονται (πιστέψτε με, έκανα πολύ πολύ καιρό να πείσω τον γιο μου, που είχε συνδυάσει τη γιορτή των γενεθλίων του με τον κήπο του σπιτιού μας, ότι ο παιδότοπος με τα γιγάντια φουσκωτά ΔΕΝ είναι το σπίτι της Νικόλ, και… όχι, δεν μπορούμε να μετακομίσουμε εκεί) και −το πιο σημαντικό− οι μανούλες δεν είναι υποχρεωμένες να ψάχνουν για φαγητό στα πιο απίθανα σημεία του σπιτιού μέρες μετά το πάρτι.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη κατηγορία μαμάδων, αυτές που στο σώμα τους κατοικεί ένας σεφ, ένας διακοσμητής, ένας ανιματέρ και ένας μάνατζερ. Οι προσκλήσεις είναι πάντα χειροποίητες, οι 350 κεφτέδες από τα χεράκια τους είναι πραγματικά υπέροχοι, η τρισδιάστατη τούρτα-καράβι είναι σαν αληθινή, το πιατάκι σετάρει με τη γιρλάντα και τη χειροποίητη πινιάτα και εσύ μένεις άφωνη μπροστά σε αυτό το κρεσέντο δημιουργικότητας.

Σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε, σκεφτείτε «έξω από του κουτί» και πρωτοτυπήστε: σβήστε τα κεράκια στην παραλία, σε ένα όμορφο πάρκο, ή στον ζωολογικό κήπο. Εναλλακτικά, επιλέξτε να ξεναγήσετε τους μικρούς καλεσμένους σας σε ένα μουσείο. θα το χαρούν πολύ. Ή προγραμματίστε να παρακολουθήσουν όλοι μαζί μια θεατρική παράσταση. Αυτά για όσους θέλουν να αποφύγουν τη λύση-σπίτι.

Η οποία όμως είναι διαχρονικά ανεκτίμητη. Η προσμονή, η προετοιμασία, η διακόσμηση, η αγωνία, το κουδούνι που χτυπά, οι πρώτοι καλεσμένοι με τα δώρα τους, τα πηγαδάκια των μαμάδων που καπνίζουν κρυφά, οι παρέες των μπαμπάδων που κρυφοκοιτούν τον ποδοσφαιρικό αγώνα, όλο αυτό το χαρούμενο ηλικιακό συνονθύλευμα είναι κάτι που πρέπει να ζήσετε μαζί, τουλάχιστον, μία φορά. Τολμήστε το και, στην ανάγκη, περιορίστε τη λίστα των μικρών σας καλεσμένων.

Μπορείτε να οργανώσετε μια μικρή γιορτή μόνο για κορίτσια. Προειδοποιητικά αναφέρω πως, όποιες ετοιμασίες και να κάνετε, το σκηνικό του παιχνιδιού θα καταλήξει να είναι αποκλειστικά η ντουλάπα με τα ρούχα σας και η κοσμηματοθήκη σας. Ετοιμαστείτε, όπως και να έχει, για την καθιερωμένη θεατρική παράσταση, με τις μεγαλύτερες να πρωταγωνιστούν και τις μικρότερες να κάνουν τους κομπάρσους, στην καλύτερη περίπτωση (ή τα σκηνικά στη χειρότερη). Ο καβγάς προς το τέλος θα είναι αναπόφευκτος, οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις θα λάβουν χώρα την επομένη, στο πρώτο διάλειμμα.

Αν οι καλεσμένοι σας είναι αγόρια, τα πράγματα είναι λιγότερο πολύπλοκα. Οι πολεμικές μάχες μπορεί να κάνουν έναν μη εξοικειωμένο ενήλικα να καλέσει την αστυνομία. Τα χτυπήματα στους τοίχους και τα ψεύτικα κλάματα μερικών δευτερολέπτων μπορεί να οδηγήσουν τους γείτονες στη σκέψη να καλέσουν κοινωνικό λειτουργό. Ο απολογισμός σταθερά περιλαμβάνει ένα δόντι λιγότερο ή μερικά ράμματα, ένα σπασμένο βάζο και τρεις μέρες σκληρής δουλειάς από εσάς, ακόμη και αν τα έχετε πάρει στο κατόπι με την ηλεκτρική σε όλη τη διάρκεια του πάρτι.

Εμάς το σπίτι μας γιορτάζει τουλάχιστον μία με δύο φορές την εβδομάδα. Ένα τηλέφωνο ανάγκης από τη μαμά του κολλητού του φίλου που δεν προλαβαίνει να τον πάρει από το σχολείο και τα θλιμμένα ματάκια του έτερου κολλητού, που «θέλει και αυτός», σχηματίζουν τη βασική τριάδα. Και ο αδερφός του: τέσσερις. Και τα γειτονάκια που είδαν φως και μπήκαν: έξι. Αγοράκια που γίνονται αγόρια στο σπίτι μου, που ξέρουν από μόνα τους πού είναι τα πλαστικά ποτήρια με το νερό, που ανοίγουν το ψυγείο και τσιμπολογούν, που βγάζουν τα παπούτσια τους στο πλατύσκαλο, που χρησιμοποιούν το κρεβάτι μου σαν τραμπολίνο και την πολυθρόνα καράβι, κάνουν τα καθημερινά απογεύματα να μοιάζουν με γιορτή… Δεν το αλλάζω με τίποτα.