Η GOOGLE TIMAEI TON ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ

0

Κι ομπρός μου ιδού που βρέθηκε μια φεγγαροντυμένη
Έτρεμε το δροσάτο φως στη θεϊκιά θωριά της
Στα μάτια της τα ολόμαυρα και στα χρυσά μαλλιά της

Με μια καρτουνίστικη αναπαράσταση της Φεγγαροντυμένης,  της ηρωίδας από το ποίημα του Διονύσιου Σολωμού “Ο Κρητικός”, εμφανίζεται σήμερα, Τρίτη 8 Απριλίου το Google Doodle, στην κεντρική σελίδα της ελληνικής εκδοχής της. To σκίτσο αναρτήθηκε προς τιμή της 216ης επετείου γέννησης του εθνικού μας ποιητή. Ο Κρητικός είναι αφηγηματικό ποίημα σε πέντε μέρη και γράφτηκε την περίοδο 1833-1834. Ποίημα της ωριμότητας του ποιητή με το οποίο “η ελληνική ποίηση μπαίνει θριαμβευτικά στον πνευματικό χώρο της Ευρώπης και παίρνει τη θέση της πλάι στα υψηλότερα υποδείγματα της ευρωπαϊκής ποίησης”. Η Φεγγαροντυμένη είναι μια από τις πλέον μαγευτικές γυναικείες μορφές που διαθέτει η λογοτεχνία μας.

Διονύσιος Σολωμός 

Ο Διονύσιος Σολωμός (8 Απριλίου 1798 – 9 Φεβρουαρίου 1857) ήταν Έλληνας ποιητής, περισσότερο γνωστός για τη συγγραφή του ποιήματος «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», οι πρώτες δύο στροφές του οποίου έγιναν ο εθνικός ύμνος των Ελλήνων. Κεντρικό πρόσωπο της Επτανησιακής σχολής, ο Διονύσιος Σολωμός θεωρήθηκε και θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων, όχι μόνον γιατί έγραψε τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και γιατί αξιοποίησε την προγενέστερη ποιητική παράδοση (κρητική λογοτεχνία, Δημοτικό τραγούδι) και ήταν ο πρώτος που καλλιέργησε συστηματικά τη δημοτική γλώσσα και άνοιξε τον δρόμο για τη χρησιμοποίησή της στη λογοτεχνία. Σύμφωνα με τις απόψεις του δημιουργούσε «από τον ρωμαντισμό μαζί με τον κλασικισμό ένα […]είδος μιχτό, αλλά νόμιμο[…]». Εκτός από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, τα σπουδαιότερα έργα του είναι: Ο Κρητικός, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Πόρφυρας, Η Γυναίκα της Ζάκυθος, Λάμπρος. Το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής παραγωγής του είναι η αποσπασματική μορφή: κανένα από τα ποιήματα που έγραψε μετά τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν δεν είναι ολοκληρωμένο και με ελάχιστες εξαιρέσεις, τίποτα δεν δημοσιεύτηκε από τον ίδιο. Ο Κώστας Βάρναλης περιέγραψε εύστοχα την αποσπασματικότητα του σολωμικού έργου με τη φράση «…(Ο Σολωμός) πάντα τα έγραφε, αλλά ποτές του δεν τα έγραψε».