ΠΝΙΓΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ: Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

0

Τις δικές του εξηγήσεις για το τραγικό περιστατικό στην Κόρινθο έδωσε ο πατέρας της εξάχρονης, στο απολογητικό του υπόμνημα. Στην κατάθεσή του, ο πατέρας ισχυρίστηκε ότι, το τελευταίο διάστημα, η Αμέλια συνήθιζε να ανεβαίνει σε μια βάρκα και να ζωγραφίζει. Έτσι, το μοιραίο μεσημέρι της Δευτέρας, αν και ο καιρός ήταν ιδιαίτερα άστατος και ακατάλληλος για κολύμπι, πατέρας και κόρη, αφού έφαγαν, κολύμπησαν μέχρι τη βάρκα που αγαπούσε το κοριτσάκι. Αν και η απόσταση από τη στεριά ξεπερνούσε τα 10 μέτρα, ο πατέρας υποστήριξε ότι οι δυο τους βούτηξαν φαγωμένοι και φορώντας όλα τα ρούχα, ακόμα και τα παπούτσια τους.

Όπως ανέφερε: «Με τη μητέρα της κόρης μου είμαστε σε διάσταση. Τη Δευτέρα, πήρα την Αμέλια στις 11 το πρωί για να πάμε για μπάνιο. Πρώτα κάναμε βόλτα και μετά φάγαμε σουβλάκια. Η Αμέλια έφαγε μισό λουκάνικο και λίγη πίτα. Όταν τελειώσαμε, ζήτησε να πάμε στη θάλασσα. Της είπα ότι δεν έχουμε μαγιό, γιατί η μαμά της είχε ξεχάσει να της το βάλει στα πράγματά της, αλλά η μικρή επέμενε κι έτσι πείστηκα. Δεν θεώρησα ότι θα ήταν πρόβλημα που μόλις είχε φάει, γιατί η ποσότητα ήταν μικρή. Φτάσαμε στην παραλία και μπήκαμε στη θάλασσα. Η Αμέλια με τα ρούχα και τα παπουτσάκια της, γιατί είχε αχινούς, και το σωσίβιο που της είχα αγοράσει και το είχαμε στο μηχανάκι. Κολυμπήσαμε ως τη βάρκα, που ήταν δεμένη περίπου στα δέκα μέτρα από την ακτή. Εκεί η θάλασσα έχει βάθος περίπου 3 μέτρα. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Κι άλλες φορές στο παρελθόν η Αμέλια ανέβαινε σε αυτή τη βάρκα κι έπαιζε. Εκείνη την ημέρα, εγώ πιάστηκα με το ένα χέρι από τη βάρκα και με το άλλο προσπάθησα να ανεβάσω την κόρη μου πάνω. Όμως μου γλίστρησε και άρχισε να βυθίζεται στο νερό. Πανικοβλήθηκα. Δεν μπορούσα να βουτήξω, γιατί έχω άσθμα και δεν μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου. Φώναζα ζητώντας βοήθεια, αλλά τριγύρω δεν υπήρχε άνθρωπος. Κολύμπησα ως έξω για να καλέσω βοήθεια από το κινητό, αλλά όταν έφτασα στο μηχανάκι, διαπίστωσα ότι δεν έχω μπαταρία. Σαστισμένος πήρα το μηχανάκι και οδήγησα απόσταση δύο χιλιομέτρων ως το σπίτι μου, από όπου πήρα την αστυνομία. Όπως έμαθα στο μεταξύ,  είχαν βρει την κόρη μου νεκρή μέσα στη θάλασσα», κατέληξε ο σαρανταδυάχρονος πατέρας της άτυχης μικρής, που αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.

Συγκλονίζει η περιγραφή του ψαροντουφεκά, Παύλου Μπουνά, για το πώς εντόπισε πρώτος το άψυχο σώμα του παιδιού, ενώ ψάρευε. «Από κάτω περίπου από μία βάρκα παρατήρησα ότι ήταν ένας άνθρωπος, πήγα κοντά, είδα ότι ήταν ένα παιδί, το τράβηξα έξω, το έβγαλα στην αμμουδιά. Ξεκίνησα, φώναξα στη γυναίκα μου: ‘Φανή, Φανή, είναι ένα παιδάκι’. Πήραμε τηλέφωνο την αστυνομία, το Λιμενικό, ήρθαν εκεί. Το παιδί όταν το έβγαλα έξω ήταν ήδη μπλε, το πρόσωπο του ήταν δηλαδή μπλε. Με το που το ακούμπησα έξω, ξεκίνησαν, έτρεχαν νερά, φαγητά, του έκανα κανένα δεκαπεντάρι, δεκαπέντε φορές το στέρνο, το ζούληξα, αλλά τίποτα, δεν… Δεν έκανε κάτι. Το παιδί, το βγάλαμε με ρούχα. Ρούχα κανονικά, σορτσάκι, μπλουζάκι, πεδιλάκια, που πάει το παιδί βόλτα, σχολείο, στην παιδική χαρά», συμπληρώνει. «Δεν μπορώ να ξέρω πόση ώρα μπορεί να έμεινε το παιδί στο νερό. Θα μπορούσε να είναι από 20 λεπτά, αλλά μέχρι και ώρα ή ώρες. Δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό. Αλλά όταν τράβηξα το παιδί στην επιφάνεια και το έβγαλα έξω, το παιδί ήταν μπλε και προφανώς ήταν νεκρό, κάτι που διαπιστώθηκε αργότερα από τους διασώστες και το νοσοκομείο», προσέθεσε ο κ. Μπουνάς, μιλώντας σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή. Και προσέθεσε χαρακτηριστικά: «Εγώ όμως, αυτό που δεν μπορώ να εξηγήσω στον εαυτό μου είναι το πώς ένας πατέρας άφησε το παιδί του μέσα στο νερό, έφυγε και πήγε να φορτίσει το κινητό του για να πάρει τηλέφωνο και να ζητήσει βοήθεια. Δηλαδή, δεν μπορούσε να πέσει στο νερό και να το τραβήξει, δεν μπορούσε και να πάει σε κάποιο κοντινό σπίτι και να φωνάξει βοήθεια;»

Ο Παύλος Μπουνάς στάθηκε ακόμα στο γεγονός ότι πατέρας και παιδί έτρωγαν πολύ μακριά από το σημείο όπου σημειώθηκε ο πνιγμός, αλλά και στο ότι όταν επέστρεψε ο πατέρας, τα ρούχα του ήταν στεγνά: «Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας γονιός που ξέρει ότι το παιδί του έχει φάει, μπορεί στη συνέχεια να το πάει για μπάνιο. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ενώ έτρωγαν σε μια ταβέρνα στα Ίσθμια, όπου υπήρχε τόσος κόσμος τριγύρω, αποφάσισε να οδηγήσει 6-7 χιλιόμετρα και να πάει σε μια απομακρυσμένη παραλία, όπου εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κανείς. Άλλες παραλίες που ήταν πιο κοντά από το σημείο που έτρωγαν είχαν κόσμο. Θα μπορούσαν να είχαν βοηθήσει να σωθεί το παιδί». Όσον αφορά στο θέμα των ρούχων του παιδιού, αλλά και του πατέρα που, όπως λέει ήταν στεγνά, ο κ. Μπουνάς άφησε σαφείς αιχμές: «Το παιδί έπεσε στη θάλασσα φορώντας τα ρούχα και τα πέδιλα από τη βόλτα και το φαγητό στην ταβέρνα. Πώς μπορεί να το έβαλε ο πατέρας στη θάλασσα έτσι; Και με ένα σωσίβιο, που δεν ήταν δεμένο πάνω στο παιδί που δεν ήξερε κολύμπι! Επίσης, αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση από τη στιγμή που επέστρεψε ο πατέρας στο σημείο, είναι ότι ο ίδιος φορούσε στεγνά ρούχα. Πώς γίνεται αυτό; Αφού είπε ότι αρχικά κολύμπησε στο νερό, τι έκανε μετά; Πήγε και άλλαξε ρούχα ενώ το παιδί του πνιγόταν;»