“ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ”. ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

0

«Δεν μου πέρασε καν από το μυαλό!» Έτσι μου αποκρίθηκε μια φίλη τις προάλλες που είχαμε βγει για περίπατο, πριν από την ανακοίνωση του 2ου lockdown. Στο σημείο εκείνο μου εξέφραζε τον προβληματισμό της για το αν θα προλάβει να πάει κομμωτήριο και την προβλημάτιζε ο επερχόμενος εγκλεισμός και εγώ απλά την κοιτούσα σιωπηλή, μέχρι που τη διέκοψα εκφράζοντάς της τον φόβο μου για αναστολή λειτουργίας των κέντρων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (όπως είχε συμβεί στο 1ο lockdown). Η φίλη μου, λοιπόν, όπως και πολύς κόσμος -που δεν τον αφορά το θέμα- δεν γνωρίζει ότι πολλά ζευγάρια που βρίσκονται στη διαδικασία να κάνουν υποβοηθούμενη αναπαραγωγή την εποχή του κορονοϊού μπήκαν σε παύση στο 1ο lockdown. Μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Όταν έχεις μπει σε αυτή τη διαδικασία, βρίσκεσαι ήδη σε μια αγχωτική κατάσταση, προσπαθείς να τα κάνεις όλα σωστά και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να πετύχεις τον στόχο σου και το να σε φρενάρουν χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα, κάθε άλλο παρά εύκολο και απλό είναι. Παράλληλα, εκείνο το διάστημα δεν υπήρχε καμία πληροφόρηση ούτε για το πότε θα επανέλθουμε, ούτε για τα δεδομένα που θα απαιτούνταν, ούτε τίποτα. Και είναι γνωστό πως ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί ένα βασικό κριτήριο, γιατί συνήθως σε καταδιώκει και τρέχεις να προλάβεις.

Στην πορεία, με την επαναλειτουργία των κέντρων, δόθηκαν οδηγίες για τον τρόπο λειτουργίας τους εν μέσω covid-19. Βασική προϋπόθεση αποτελεί πλέον το μοριακό τεστ για κορονοϊό πριν από την ωοληψία. Αυτό σημαίνει πως το ζευγάρι που οδηγείται σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή την εποχή του κορονοϊού θα πρέπει όλο αυτό το διάστημα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικό, μια και μια πιθανή έκθεση στον ιό θα οδηγήσει αυτομάτως σε παύση της διαδικασίας. Συνεπώς, όλο αυτό το διάστημα οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί για να μην καθυστερήσει και άλλο η προσπάθειά μας.

Με την ανακοίνωση του 2ου lockdown, προφανώς υπήρχε η ίδια αγωνία, η οποία ευτυχώς δε βγήκε αληθινή. Τα κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής λαμβάνουν πλέον όλα τα απαραίτητα μέτρα σύμφωνα με τις οδηγίες των εποπτευόμενων αρχών και έτσι -για την ώρα- δεν υφίσταται θέμα αναστολής της λειτουργίας τους και ελπίζουμε να μην αλλάξει η κατάσταση. Ωστόσο, δεν παύει να είναι κάτι που μας προβληματίζει και μας αγχώνει, όπως διάφορα άλλα στην παρούσα κατάσταση. Οπότε, ναι, έχουμε κι εμείς άγχη και αγωνίες που δεν περνάνε από το μυαλό κάποιων και είναι λίγο πιο σοβαρά από ένα κούρεμα.

Θα κλείσω με μια φράση που άκουσα πρόσφατα από κάποιον και με θορύβησε (ανάμεσα στις πολλές «συμβουλές, υποδείξεις και κριτικές» που έχω ακούσει κατά καιρούς): «Τουλάχιστον δεν φταις εσύ, αλλά και να μη συμβεί, δεν χάθηκε ο κόσμος». Ναι, δεν φταίω εγώ, όπως και για το γεγονός ότι βρίσκομαι σε αυτή τη διαδικασία. Δεν με βαραίνουν οι ευθύνες για κάτι που έτυχε, με βαραίνει όμως η ανάγκη να αποκτήσω κάτι που για τον περισσότερο κόσμο είναι εύκολο και δεδομένο. Και φυσικά και δεν χάθηκε ο κόσμος, θα συνεχίσει να υπάρχει αναμφίβολα. Ο δικός μου κόσμος όμως δεν ξέρω πως θα προσαρμοστεί και αυτό είναι κάτι που θα το αποφασίσω και θα το προσδιορίσω μόνο εγώ. Δεν θα μου το υποδείξει κάποιος πουν δε γνωρίζει και δεν αντιλαμβάνεται τι βιώνω. Ξέρετε, όλοι έχουμε ανάγκη από λίγη κατανόηση και ευγένεια και όλοι έχουμε τις δικές μας αγωνίες αυτό το διάστημα, ακόμη κι αν δεν πάει το μυαλό σας…

[Από μια αναγνώστρια που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία της].