ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

0

Εν όψει της Νέας Χρονιάς, και λόγω των τόσο παράξενων ημερών που ακόμα διανύουμε (και που δεν ξέρουμε πότε και πώς θα τελειώσουν), πόσες ευχές να κάνει και τι να ευχηθεί κανείς! Έτσι, για φέτος, μου ήρθε η ευχή αυτή: «Μια χρονιά σαν παραμύθι». Και, ομολογώ, μου άρεσε. Μου έφερε χαμόγελο και εικόνες στο μυαλό. Όταν όμως άρχισα να το σκέφτομαι λίγο παραπάνω και λίγο καλύτερα, συνειδητοποίησα ότι μάλλον η ευχή έχει και μια παγίδα. Ή μήπως και περισσότερες; Θέλουμε και δίνουμε ευχές με σκοπό να φέρουν φως, να φέρουν κάτι θετικό, όχι μόνο στο άκουσμα αλλά σαν, με έναν μαγικό τρόπο, να μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, να γίνουν αλήθεια, να γίνουν η ζωή αυτού που τις στέλνουμε!

Μια χρονιά σαν παραμύθι! Η πρώτη αίσθηση που φέρνει το παραμύθι είναι εικόνες από πριγκίπισσες, νεράιδες, βασιλόπουλα… Μάλιστα. Αν ψάξουμε, όμως, κάθε ήρωα παραμυθιού, κάθε πριγκίπισσα ή βασιλοπούλα, θα διαπιστώσουμε ότι μόνο παραμυθένια δεν ήταν η ζωή τους, μέχρι να φτάσουμε στο «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Είχαν εμπόδια και προβλήματα. Έπρεπε να αντιμετωπίσουν το μίσος, τη ζήλια, την κακία των άλλων. Θεωρήθηκαν συχνά ανόητοι, βρέθηκαν να παλεύουν μόνοι τους, με όλες τις αντίξοες συνθήκες εναντίον τους, σχεδόν σαν τιποτένιοι. Πολλοί από τους ήρωες ήταν χωρίς οικογένεια ή είχαν κακές μητριές ή κακά αδέλφια που ήθελαν να τους εξοντώσουν, πατεράδες που έλειπαν σε πόλεμο…

Μήπως να αναθεωρήσουμε; Μήπως να αλλάξουμε ευχή; Δε μοιάζει να είναι πολύ καλή, παρόλο που ακούγεται ωραία. Μήπως είναι σαν να ευχόμαστε προβλήματα και κακοπάθεια στους άλλους; Κακά τα ψέματα, ένα παραμύθι για να μπορεί να είναι παραμύθι, «απαιτεί» από τον ήρωά του να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα και μετά από μια ολόκληρη πορεία, να φτάσει στο αίσιο, στο παραμυθένιο που λέμε, τέλος. Όμως, οποιοσδήποτε φτάνει στο τέλος αυτό δεν είναι τυχαίος. Έχει πολλά στοιχεία που τον αναδεικνύουν σε ήρωα του παραμυθιού! Και αυτά συνήθως δεν είναι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά. Είναι η ομορφιά της ψυχής του. Υπάρχουν ηρωίδες και ήρωες παραμυθιών, που είναι όμορφοι με δέρμα λευκό σαν το φεγγάρι ή μαλλιά που λάμπουν σαν τον ήλιο. Όμως, η ομορφιά αυτή είναι εκεί για να εκφράσει και να τονίσει την καλή και ενάρετη ψυχή, την υπομονή και την επιμονή τους. Το ότι δεν πτοούνται αλλά παραμένουν σταθεροί και αδιάβλητοι, παρά τις αντιξοότητες. Και τελικά, κάθε φορά αποδεικνύεται ότι αυτή είναι η δύναμή τους, αυτό που τους κρατάει και τους φέρνει σε μια καλύτερη «μοίρα» ώστε να φτάσουν να «ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».

Τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται, ένα παραμύθι έχει πολλές αναλογίες με όσα περνάμε αυτή την περίοδο. Όλα τα στραβά, τα απρόσμενα και οι ανατροπές έχουν μαζευτεί μέσα σε ένα έτος! Ένα «να μου λείπει!» μού έρχεται αντανακλαστικά στο στόμα, αλλά για λίγο το προσπερνώ, γιατί συνειρμικά ακολουθεί η ανάμνηση μιας συζήτησης που είχα πριν από καιρό με τον γιο μου, και του έλεγα ότι η ζωή είναι γεμάτη φουρτούνες. Άλλοτε μεγαλύτερες και άλλοτε μικρότερες. Κι ότι αυτές μας οδηγούν στα «θέλω» μας και αποδεικνύουν τη δύναμή μας, που ίσως να μην ανακαλύπταμε αλλιώς. Ίσως φέρνουν στην επιφάνεια κι ένα κομμάτι του εαυτού μας που, πάλι, να μην μπορούσαμε να δούμε σε άλλες συνθήκες.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι δυσκολίες φέρνουν στένεμα ψυχικό. Όμως και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μέσα στον καθένα υπάρχει φως και δύναμη. Ακόμα κι όταν «πέφτουμε», ακόμα κι όταν χάνουμε τον ορίζοντα της ζωής μας, του εαυτού μας. Κάθε ήρωας παραμυθιού έχει περάσει από μια κατάσταση που θυμίζει εκφυλισμό, όμως ο πυρήνας του παραμένει αδιάβλητος και αυτό είναι που στο τέλος λάμπει!

Έτσι, λοιπόν, επανέρχομαι και λέω η χρονιά αυτή να είναι σαν παραμύθι! Να φέρουμε στο φως, ο καθένας για τη ζωή του, τον εαυτό του, τους δικούς του αγαπημένους, ό,τι πιο όμορφο κρύβουμε μέσα μας και με αυτό να φωτίσουμε και τους γύρω μας! Γιατί, όπως και στα παραμύθια, οι συνθήκες πάντα είναι και θα είναι αντίξοες, όμως καθένας μας (μπορεί να) φτάνει κάποια στιγμή στο ευτυχές τέλος. Και το τέλος αυτό έρχεται μόνο μέσα από τη δική μας στάση και προσπάθεια και την αδιάλειπτη πίστη ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε.

Η Μαριάννα Κουμαριανού είναι παιδαγωγός και συγγραφέας. Θα τη βρείτε στο mkoumarianos@gmail.com