ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΤΗ

Λέει: η κάργια. Λέει: η πουτάνα. Λέει: η κλέφτρα. Και άλλα λέει.

Διατροφή, λέει. Και επιμέλεια μόνο στον πατέρα, λέει άλλου. Και άλλα λέει.

Και μοιάζει σαν ένας όχλος οργισμένος. Και μοιάζει σαν εκδίκηση.

Πατεράδες μαζεμένοι σε ομάδες. Λένε. Διεκδικούν. Συνεπιμέλεια του παιδιού τους, λέει. Αυτού που τώρα έχει την επιμέλεια η κάργια, η πουτάνα, η κλέφτρα. Αυτού του παιδιού. Αυτηνής της μάνας. Για να τα έχουν στο σπίτι και να λένε: η μάνα σου η κάργια. Για να του λένε: η μάνα σου η πουτάνα. Για να λένε: η μάνα σου η κλέφτρα. Αυτά τα παιδιά θέλουν. Αυτά που τώρα έχει αυτή.

Πόλεμος εξουσίας. Μιας εξουσίας που επέβαλλαν μάλλον και στη σχέση. Με λέξεις ή με χέρια. Αυτή την εξουσία. Μιας εξουσίας που ξερνάνε στα social.

Πάλη.

Να χωρίσεις.

Να κρατήσεις το παιδί εκτός της μάχης.

Πάλη για να απομακρυνθείς.

Πάλη μόνη σου, γιατί πάλι θα είσαι μόνη σου.

“Αν ο πατέρας δεν τηρεί τα συμφωνημένα, δεν μπορείτε να κάνετε κάτι. Δικαίωμα επικοινωνίας λέει, δεν λέει υποχρέωση”. Δικαίωμα λοιπόν. Δικαίωμα αυτός ενώ εσύ η πουτάνα παλεύεις κάθε μέρα με τις αλλαγές. Εσύ που ήσουν άχρηστη σε όλα μέσα στη σχέση. Εσύ που έφταιγες για τα ξενοπηδήματα. Εσύ που τίποτα δεν έκανες καλά. Εσύ που μεγάλωνες ένα κωλόπαιδο και έγινε σαν τα μούτρα σου. Εσύ.

Δουλειά; Έχω; Θα έχω; Πώς θα τα ταΐσω; Φίλους έχω; Πού πήγατε, ρε, τώρα που σας χρειάζομαι; Χώρισα, δεν πέθανα.

Αστυνομίες, βρισίδια, εκβιασμοί, απειλές. Και τα δέχεται όλα αυτή η κάργια, η πουτάνα, η κλέφτρα. Γιατί το άλλο την κοιτάζει στα μάτια. Και ο μπαμπάς του σαββατοκύριακου και της Τετάρτης έχει και άλλες δουλειές, ξέρεις. Μπορεί να μην έρθει. Μπορεί να περιμένει το μικρό με τη βαλίτσα στην είσοδο και εκείνος απλώς να μην έρθει. Και να αλλάζει τις μέρες. Δεν μπορώ Τετάρτη. Το Σαββατοκύριακο θα φύγω. Εσύ φταις. Εσύ ήθελες να χωρίσουμε, εσύ να του πεις ότι δεν θα έρθω. Δεν μου το δίνεις το παιδί άλλη μέρα; Πουτάνα. Πάντα τέτοια ήσουν. Και αυτό να σε κοιτάζει στα μάτια. Εκεί δίπλα να ακούει τον μπαμπά να σε βρίζει και να σε κοιτάζει στα μάτια.

Αλλά, φυσικά.

Δικαίωμα λέει ο νόμος, όχι υποχρέωση. Δικαίωμα. Δικαίωμα να σε βρίζει κάθε φορά που πας να παραλάβεις το παιδί, δικαίωμα να ανάβει τσιγάρο μπροστά από την είσοδο όταν λες ότι θα καλέσεις την αστυνομία και να προκαλεί κι άλλο γιατί ξέρει ότι δεν θα έρθει κανένα περιπολικό, δικαίωμα να μη σου δίνει λεφτά, δικαίωμα. Δικαίωμα αναζητά και τώρα αυτός ο πατέρας. Σε τι; Στη συνεπιμέλεια; Με αυτή την κάργια, πουτάνα, κλέφτρα; Με αυτή;

Το δικό σου δικαίωμα πού είναι;

Το δικαίωμα της κοινωνίας να σε προστατέψει πού ήταν;

Οργή. Στα μάτια τα δικά μου που έτρεχα στο αστυνομικό τμήμα για να σταματήσω τα βρισίδια, οργή στα μάτια άλλων γυναικών που έτρεχαν στα νοσοκομεία με μάτια μαύρα από το ξύλο, οργή στα μάτια και άλλων που ο πατέρας εξαφανίστηκε. Μόνο οργή.

Οργή για τη γνώμη που εκφράζεις εσύ ο νομολάγνος που δεν ξέρεις τι θα πει να κοιτάς αυτό το παιδί στα μάτια που ακούει τον μπαμπά του να μη σέβεται.

Οργή για τους μεγαλοκαθηγητάδες που υπογράφουν υπέρ. Έχετε ζήσει καμία τέτοια σκηνή στα αμφιθέατρα;

Οργή για τη γνώμη που εκφράζεις εσύ που δεν ξέρεις τι θα πει να μη σου επιστρέφουν το παιδί σου το βράδυ και το αναζητάς.

Οργή για τη γνώμη που εκφράζεις εσύ ο άσχετος ή η άσχετη από το σπίτι σου, που το παιδί του κοιμάται μέσα. Που δεν άκουσε σήμερα να σε λένε πουτάνα και βρομιάρα.

Για σένα που σου στάθηκε η αστυνομία γιατί δεν ήσουν ακόμα μια που την έβρισε ο πρώην σύζυγος. Γιατί δεν χώρισες εσύ κατάλαβες; Δεν χώρισες εσύ γιατί μέσα στο γάμο σου δεν ήσουν με ένα τέτοιο πατέρα.

Εσύ, λοιπόν, να μην έχεις γνώμη. Δεν σε ρωτήσαμε.

Η μάλλον… Σε ρωτάω εγώ.

Ξέρεις πολλούς πατεράδες που λένε τη μάνα του παιδιού τους πουτάνα και καριόλα και κλέφτρα και αξίζουν να έχουν παιδί; Ξέρεις πολλούς που λένε στο παιδί ότι η μάνα τους είναι ψεύτρα και αξίζουν να έχουν παιδί; Ξέρεις τι σημαίνει διαζύγιο με κακοποιητή; Δεν ξέρεις.

Ε, εσύ καλύτερα να σκάσεις.

Ακούς;

Να σκάσεις.

Οι γνώμες είναι σαν τα σκατά. Όλοι έχουμε μια αλλά ειλικρινά η δική σου δεν μας ενδιαφέρει και καθόλου.

Υποχρεωτικές συνεπιμέλειες με κακοποιητές δεν θέλουμε.

Αν θέλαμε θα τα κανονίζαμε να τις έχουμε από μόνες μας.

Ακούς; Μόνες μας. Όπως μόνες μας κάναμε και άλλα τόσα μετά το διαζύγιο.

Γιατί σε σχέση με κακοποίηση δεν χωράει συνεπιμέλεια όταν βγεις από την κακοποίηση.

Και αν έχεις αμφιβολία, κοίτα γύρω σου, όχι μόνο στα social.

Και αν έχεις αμφιβολία και λες τσιτάτα όπως “το παιδί θέλει και τους δυο γονείς” σε προκαλώ να κάτσεις ΕΣΥ να ανέχεσαι το βρίσιμο, το ξύλο και την κακοποίηση και όταν ξυπνήσεις και καταφέρεις να φύγεις να σου πουν υποχρεωτικά να ξαναγυρίσεις στην κόλαση. Θα ξαναπάς;

Να κάτσεις ΕΣΥ να ανέχεσαι τον πολιτισμό από όλους τους υποκριτές και τους δήθεν εκφραστές του και τον νόμο, που δεν υπάρχει εκεί για να σε προστατέψει, γιατί η συναισθηματική κακοποίηση δεν έχει μελανιές που φαίνονται.

Ακούς;

Τότε να σε δω.

Και να σου πω; Το παιδί ναι θέλει και τους δυο γονείς.

Αν λέγονται γονείς.

Αυτό σκέψου πριν ξαναμιλήσεις.

Μέχρι τότε, κανε μας τη χάρη και σώπασε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

1. Το κείμενο αυτό στην πραγματικότητα δεν έχει φύλο. Αν αντιστρέψεις τους ρόλους στη θέση της λέξης ΠΑΤΕΡΑΣ μπορεί να βάλεις κάλλιστα τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ. Δεν ξέρω πόσες έχεις δει, οπότε φρόντισε να είσαι δίκαιος με τον εαυτό σου.

2. Οχι, δεν είμαι άλλη μια σκύλα κ.λπ κ.λπ. μετά το διαζύγιο και για αυτό τα λέω αυτά. Έτσι για να μην έχεις αμφιβολίες.

3.Τα βρισίδια καλύτερα να τα κρατήσεις για την πάρτη σου. Εμείς τα ζήσαμε. Δεν σε έχουμε ανάγκη.