Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΜΠΑΝΙΚΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΔΕΙ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ, ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΑΤΟ ΤΟΥΣ

0

Μέσα στην τρέλα της πανδημίας, ως τηλεργαζόμενη, με άντρα τηλεδιδάσκοντα και δυο παιδιά, ένα στο δημοτικό και ένα στο γυμνάσιο, τηλεκπαιδευόμενα, με τέσσερις υπολογιστές να χτυπάνε 24ωρες βάρδιες, με καμένο εγκέφαλο από τα γουάι φάι, με σταθερά και κινητά να βαράνε ανελέητα, με πολύ άγχος, με καμία διάθεση, αλλά και καθόλου χρόνο για έξοδο (ούτε καν για νούμερο 6) και γενικά μην παλεύοντάς τη καθόλου, έψαχνα να βρω έναν άνθρωπο να μου φτιάξει το κέφι. Ο άνθρωπός μου (και ο δικός σας, μόλις τη μάθετε) λέγεται Χριστίνα Σαμπανίκου, φυσικά ούτε κι αυτή την παλεύει, αλλά έχει τον τρόπο της, αν και σχολιάζει ως δημόσιο πρόσωπο τα πιο σοβαρά θέματα, να κάνει τους άλλους να γελάσουν, ενώ ταυτόχρονα τους προβληματίζει βαθιά… Σας τη συστήνω, λοιπόν, γιατί δεν βγαίνει καραντίνα, χωρίς λίγη Χριστίνα.

Χριστίνα, καταρχάς πες στους άτυχους που δεν σε γνωρίζουν λίγα λόγια για σένα…

Σε τιμά ιδιαίτερα που αναγνωρίζεις πόσο σημαντικό είναι να με μάθουν ακόμα και οι λίγοι, ελάχιστοι που η ζωή δεν στάθηκε τόσο καλή μαζί τους ώστε να με φέρει στον δρόμο τους. Τώρα που τους δίνεις αυτή την ευκαιρία, θα πρέπει κυριολεκτικά να σε ευγνωμονούν. Ποια είμαι λοιπόν; Δεν είμαι σίγουρη, ακόμα το ψάχνω, ας περιοριστούμε στο ότι είμαι η Χριστίνα Σαμπανίκου. ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας και συγγραφέας γενικά με πάθος για το γράψιμο και τον σχολιασμό της επικαιρότητας. Είμαι επίσης, μαζί με την Βίκυ Αδάμου, συνιδρύτρια  της Life After Death Company που «στεγάζει» τις καλλιτεχνικές μας παραγωγές. Γράφω, παίζω, στήνω την παραγωγή και παράλληλα μεγαλώνω τον γιό μου και κάνω όλα τα χατήρια του γάτου μου. Έχω σπουδάσει Δημοσιογραφία, Human Resources Management και Θέατρο στην Δραματική Σχολή Αθηνών αλλά με κέρδισε το Facebook. Κάποιοι ίσως με ξέρουν σαν Mana Manam και κάποιοι άλλοι σαν Επιστημονική Κοινότητα, δύο περσόνες που έχτισε η  Βίκυ και οι οποίες πια ζούνε μαζί μου όλο το 24ωρο και έχουν ενσωματωθεί στη Χριστίνα, σε βαθμό που δεν ξέρω πότε μιλάει η κάθε μία από τις τρεις.

Δεν την παλεύεις. Όπως όλοι μας. Πότε πιστεύεις ότι θα την ξαναπαλέψουμε; Ή δεν έχουμε καμία ελπίδα;

Από πριν δεν την πάλευα και τώρα ακόμη περισσότερο δεν την παλεύω. Νιώθω σαν να έχει επιπεδοποιηθεί ο χρόνος με μόνη καμπύλη τον Αύγουστο που μας πέρασε. Πώς να την παλέψεις; Δείτε, λένε, την καραντίνα σαν μια ευκαιρία να γνωρίσετε τον εαυτό σας, να έρθετε πιο κοντά με τον εσωτερικό σας εαυτό, πόσο πιο κοντά; Με βαρέθηκα τόσους μήνες, με γνώρισα, δεν θέλω άλλο. Θέλω να παίξω πάλι στο θέατρο, να στριμωχτώ σε ένα μπαρ με πολύ κόσμο, να αγκαλιάσω τους αγαπημένους μου, να ταξιδέψω, να πάω μια εκδρομή, να νιώσω ελεύθερη. Παράλληλα, όμως, νιώθω τυχερή που είμαι υγιής εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι. Χίλιες φορές κλεισμένος σπίτι σου παρά κλεισμένος σε κάποιο νοσοκομείο. Δυστυχώς, προβλέπω πως θα αργήσουμε πολύ να την ξαναπαλέψουμε για αυτό πρέπει ο καθένας να βρει τρόπους να παραμένει ψυχικά υγιής και αν δεν την παλεύει στο σπίτι του ας σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο του να αλλάξει σπίτι. Όσο για την μάσκα δεν έχω πρόβλημα, πιστεύω πως με κολακεύει.

Θέλω να εξηγήσεις στο κοινό μας το μόττο σου, το πολυαγαπημένο μου #WRSE…

Αχ! Το αγαπημένο #WRSE συμπυκνώνει χιλιάδες νοήματα, είναι αυτό το συναίσθημα που μου προκαλούν καταστάσεις, γεγονότα, δηλώσεις τόσο τραγελαφικές και εκτός τόπου και χρόνου που δεν βρίσκω κανένα νόημα να αναλύσω και να επιχειρηματολογήσω. Είναι το γνωστό «πάρτα να μη στα χρωστάω» αλλά αποτυπωμένο σε ένα χάσταγκ που το κάνει trendy και κομψό σαν εμένα. Είναι η απαξίωση που μου προκαλούν θέματα που με εξοργίζουν αλλά σαν καλλιτεχνική φύση πρέπει να εκφραστώ πιο ποιητικά.Πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να το βάζω και κάτω από ποστ άλλων αλλά περιορίζομαι στα δικά μου. Πάντως όποτε το γράφω, το λέω συγχρόνως και λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Σας το προτείνω.

Τώρα, οφείλω να ομολογήσω στο κοινό τον βασικό λόγο που απευθύνθηκα σε εσένα για συνέντευξη-ψυχοθεραπεία. Έχω γιο στην εφηβεία. Ο-ΜΙ-ΤΖΙ! Έχεις γιο λίγους μήνες περισσότερο στην εφηβεία από τον δικό μου. Τι κάνουμε, Χριστίνα; Πώς φτάσαμε ως εδώ; Περνάει αυτό ποτέ; Έχεις κανένα τιπ;

Χρειάζεται γιόγκα, διαλογισμό, προσευχή, κρασί, χάπια και υπομονή. Ξέρω πως φαντασιώνεσαι εσένα με το διαβατήριο στα δόντια να τρέχεις μακριά. Αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος αφού τήρησες κατά γράμμα τις οδηγίες όλων των ειδικών, προβληματίζεσαι για το τι πρέπει να κάνεις και για το τι θα σου φέρει η κάθε καινούργια μέρα. Ο μόνος τρόπος για να το αντέξεις είναι να κάνεις ένα βήμα πίσω, να περάσει και το δικό του, να πας με τα νερά του, γιατί αν ανοίξεις πόλεμο είναι από χέρι χαμένος. Έτσι αντέχεται η εφηβεία για να βγεις αλώβητη εσύ, εγώ και οι φίλες μας και όχι σαν να έχει περάσει από πάνω σου οδοστρωτήρας. Θέλει και κατανόηση, γιατί σκέψου πώς είναι να περνάς εφηβεία με περιορισμούς covid-19, καραντίνα, χωρίς τους φίλους σου, χωρίς τις αγαπημένες σου δραστηριότητες, να χάνεις πράγματα όπως εκδρομές, πάρτι, πλάκες στο σχολείο. Είναι πολύ σκληρό και άδικο, χίλιες φορές να έμενα εγώ κλειδωμένη μέσα και όλοι οι μεγάλοι, παρά τα παιδιά. Και ο κίνδυνος είναι να θεωρήσουν στο τέλος πως ζωή είναι αυτό που ζούνε τους τελευταίους μήνες και όχι όλες αυτές οι συναρπαστικές εμπειρίες που τους περιμένουν εκεί έξω. αλλά παραμένουν απαγορευμένες.

Δώσε καμιά αστεία συμβουλή στους εφήβους, να τη λέω στον γιο μου και στην παρέα του μπας και δεν τρώω καθημερινά Χ.

Εδώ η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ό,τι και να πεις θα παρεξηγηθεί, θα θεωρεί παλιομοδίτικο και θα χαρακτηριστείς Νουμπάς. Κάνε τη διαφορά και πες Ναι, σε όλα, οκ κοιμήσου και μην παρακολουθήσεις μάθημα, ναι, κοιμήσου ότι ώρα θέλεις, ναι. παίξε 12 ώρες ηλεκτρονικά, κάνε τον αιφνιδιασμό. δηλαδή. Χτυπιέται και φωνάζει; Πες έχεις απόλυτο δίκιο, και εγώ νιώθω αυτή την ανάγκη και κάντε χαμό παρέα. Σου μιλάει άσχημα; Απάντησε και εγώ σε αγαπώ πολύ. Δεν θέλει να κάνει μπάνιο; Πες άστο για την καινούρια χρονιά. Κάνε την έκπληξη. Χ θα τρως έτσι και αλλιώς και είναι και υγιές να τρως Χ και να αμφισβητείσαι. Αν πάλι το παρακάνουν, πες τους θα σας κλειδώσω στο υπόγειο νηστικούς και γέλα σατανικά.

Πώς περνάει η καλλιτέχνης -και όχι η μάνα και σύντροφος- Χριστίνα στην καραντίνα; Θες να μας συστήσεις τον Μανόλη Καρέλλη που μας κάνει λίγο παρέα και γελάμε πού και πού; Πόσον χρόνο τρως μαζί του και γιατί προτείνεις στους συνάδελφους γονείς να τον γνωρίσουν;

Μου λείπει η σκηνή, οι πρόβες, οι παραστάσεις, τα καμαρίνια, τα γέλια, το ποτό μετά την παράσταση. Μου λείπει η τελευταία μας παράσταση το «Ανδρόγυνο», που σταμάτησε ξαφνικά λόγω του ιού. Οπότε γράφω πολύ και ακατάπαυστα. Ο συνάδερφος και πολύ καλός φίλος Στέφανος Κοσμίδης είχε την ιδέα να μετουσιωθεί ο Μανώλης Καρέλης από το θεατρικό έργο «Η Χαμένη Παντόφλα του Μανώλη Καρέλη» που είχα γράψει και είχε σκηνοθετήσει η Βίκυ Αδάμου και εκείνος έπαιζε τον ομώνυμο ρόλο, σε ένα νέο διαδικτυακό format, επικαιροποιημένο σε συνθήκες πανδημίας. Στο «Νόμπελ του Μανώλη Καρέλη»,μια σειρά 10λεπτων επεισοδίων που παίζονται στο You Tube. Εκεί βρίσκεις το κανάλι του, κάνεις subcribe και μπαίνεις στον κόσμο του αν θες να είσαι μέσα στα πράγματα. Ο Μανώλης συμπυκνώνει στοιχεία όλων μας, τις αγωνίες και τα ερωτηματικά μας, την αβεβαιότητα, το άγχος, την εξάρτηση από το διαδίκτυο. Ο Μανώλης ζει μέσα από το διαδίκτυο. Με αρκετό μαύρο χιούμορ, σαρκασμό και σασπένς, ναι υπάρχει και αυτό γιατί κρύβονται πολλά από πίσω και φανερώνονται σιγά σιγά μετατρέποντας σταδιακά ένα προσωπικό ημερολόγιο σε αστυνομικό θρίλερ. Με ιντριγκάρει πάρα πολύ πως τα γυρίσματα γίνονται με τον καθένα σπίτι του, χωρίς να έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά και ο Στέφανος Κοσμίδης κάνει πραγματικά θαύματα στο τελικό αποτέλεσμα, ο Σπύρος Περδίου στην εξ αποστάσεως φωτογραφία και η Μελίνα Λασκαρίδου στους αγγλικούς υπότιτλους. Όπως και ότι συνεργαζόμαστε με εξαιρετικούς ηθοποιούς όπως τον Σωτήρη Δούβρη, τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη και άλλους που δεν μπορώ να αποκαλύψω γιατί θα χαλάσω τις  εκπλήξεις των επόμενων επεισοδίων. Μέχρι και γυρίσματα στο εξωτερικό έχουμε. Δεν λέω άλλα, εγγραφείτε και ανακαλύψτε τα!

Πώς θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα ο Μανώλης Καρέλλης και πώς η Χριστίνα Σαμπανίκου Πώς θα ήθελε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα ο Μανώλης Καρέλλης και πώς η Χριστίνα Σαμπανίκου; Αυτή τη ματαίωση ανάμεσα στο θέλω και στο μπορώ τι την κάνουμε;

Ο Μανώλης η αλήθεια είναι πως έχει «ιδρυματοποιηθεί» λίγο, όπως όλοι μας, και δεν έχει σκοπό να βγει από το σπίτι του πριν κάνουμε όλοι το εμβόλιο, 722 ημέρες καραντίνας θα συμπληρώσει ο καψερός. Η Χριστίνα, η δόλια, ονειρευόταν για φέτος Χριστούγεννα στην Βιέννη ή στο Λονδίνο, αλλά από ό,τι διαφαίνεται θα φορέσει χριστουγεννιάτικα σκουφιά σε άντρα, παιδί και γάτο για να φάνε όλοι μαζί γαλοπούλα και να δούνε ταινία. Το σημαντικό είναι να είμαστε υγιείς, κλισέ μεν αλλά πιο αληθινό από ποτέ. Την ματαίωση ανάμεσα στην επιθυμία και στην πραγματικότητα απλά προσπαθούμε να την αγνοήσουμε και να κάνουμε υπομονή έχοντας πίστη πως στο τέλος θα νικήσουμε. Η σκέψη μας πρέπει να είναι στους γιατρούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό, όπως και στο προσωπικό του ΕΚΑΒ που δίνουν μάχη χωρίς όπλα συχνά, σε όσους αγωνίζονται να κρατηθούν στη ζωή και στις οικογένειες τους.

Έστω ότι δεν πεθαίνουμε όλοι και ότι σύντομα ξαναβρίσκουμε ρυθμούς. Τι θα πρωτοκάνεις (που σου έχει λείψει) και ποια παράσταση θέλεις να ανεβάσεις.

Ένα ταξίδι θέλω να κάνουμε σαν τρελή ή έστω μια εκδρομή, αυτό μου έχει λείψει και το συναίσθημα της ανεμελιάς. Να κάνω αγκαλιές, να είμαι ξένοιαστη, να βρεθούμε μεγάλη παρέα σε κλειστό χώρο, να μην αγχώνομαι. Να κάνουμε παράσταση, όχι μία αλλά δύο, μη σου πω και τρεις, να συνεχίσουμε το «Ανδρόγυνο» στο Vault. Μέχρι τότε ετοιμάζω τις διαδικτυακές μου εμφανίσεις που θα σχολιάζω την επικαιρότητα και θα δίνω συμβουλές, ιδέες και λύσεις, καθοδηγούμενη από την Βίκυ Αδάμου φυσικά.

Πες ό,τι άλλο θες, μια και σου δώσαμε βήμα λόγου! Α, και πες και το προφίλ σου στο φέις να σε ακολουθούν οι αναγνώστες μας, γιατί κάνεις φανταστικό σχολιασμό της καθημερινότητας και κρίμα είναι να τον χάνουν!  

Θα έλεγα τα κάλαντα αλλά είναι νωρίς ακόμα. Αν με διαβάζουν από το Νετφλιξ να με πάρουν τηλέφωνο για να μεταναστεύσω, παρακαλώ. Και αν με διαβάζει ο Κιάνου Ριβς να κάνει ένα γκεστ στο Νόμπελ του Μανώλη Καρέλη. Πέρα από την πλάκα, όμως,  θέλω να παρακαλέσω να τηρούμε όλοι τα μέτρα στο κομμάτι που μας αναλογεί και να φωτιστεί η κυβέρνηση να ανοίξει με τον σωστό τρόπο για να μη γίνουν πάλι τα λάθη του καλοκαιριού και ξανακλειστούμε μέσα. Να εκτιμάμε αυτά που έχουμε γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο, να αγαπάμε τους φίλους μας και να σκάσουν οι εχθροί μας. Θα με βρείτε στο Christina Sambanikou στο facebook και στην σελίδα Life After Death Theatre Company για τα καλλιτεχνικά μας νέα. Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις υπερτέλειες ερωτήσεις!