ΜΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ

0

Λίγες σκέψεις με αφορμή την τραγωδία στον Νέο Κόσμο…

*Σε μια χώρα που οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους για θεραπεία λόγου και έργου, γιατί όταν ξεκινά το σχολείο εμφανίζονται προβλήματα μάθησης, δίχως να λαμβάνουν υπ’ όψιν ψυχολογικά δείγματα από την βρεφική και την νηπιακή ηλικία… ΓΙΑΤΙ «ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΑ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ (ακόμα και σε περιπτώσεις που υπάρχουν δείγματα προβλήματος) ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΡΙΤΣΙΟ»

*Σε μια χώρα που ο θεραπευτής συστήνει στους γονείς θεραπεία παράλληλη με του παιδιού και εκείνοι όχι μόνο δεν ξεκινούν αλλά σταματούν και το παιδί από την θεραπεία… ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑκ.λπ κ.λπ

*Σε μια χώρα που οι γονείς της νέας γενιάς έχουν φάει πατατάκια στην εφηβεία τους παρακολουθώντας και γελώντας με εκπομπές που διασύρουν και διαπομπεύουν ανθρώπους με ψυχική νόσο…

*Σε μια χώρα που δεν υπάρχει κοινωνική και ψυχική παιδεία…

*Σε μια χώρα που δεν υπάρχουν δομές…

*Σε μια χώρα που ο ένας κοιτά την καμπούρα του άλλου ενώ η δικιά του κοντεύει να γίνει βουνό και του κόβει τη θέα οποιουδήποτε καταφυγίου ενσυναίσθησης…

Ε λοιπόν σε μια τέτοια χώρα παραδόξως οι φωνές δυναμώνουν για λάθος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, λόγους! Η τραγωδία στον Νέο Κόσμο ΝΑΙ ΜΠΟΡEI ΝΑ ΜEIΝΕΙ ως η ιστορία της «ΜΗ -ΤΕΡΑΣ» παιδοκτόνου… ΑΛΛΑ το σημείο της ιστορίας που ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να μας αφορά πρώτα από όλα είναι το τι κάνουμε ως κοινωνία, ως άνθρωποι και ως ενεργά μέλη ενός τόπου που δεν έχει βασικές δομές ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, παιδείας, εκπαίδευσης και ψυχικής υγείας (εδώ δεν έχουμε γενικής) .

Τι κάνουμε λοιπόν; Δένουμε σε ένα πάσσαλο την «τρελή μάγισσα» κι έπειτα βάζουμε κούτσουρα γύρω γύρω (όπου κούτσουρα βάλτε άγνοια και έλλειψη ψυχοκοινωνικής παιδείας) και ανάβουμε φωτιά (όπου φωτιά βάλτε τα άσχημα λόγια, την κριτική και τις κατάρες). Εξαγριωμένοι στην αρχή ουρλιάζουμε ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ! Έπειτα ανακουφισμένοι και λυτρωμένοι που η τρελή μάγισσα κάηκε και μαζί της όλα όσα τρέμουμε, επιστρέφουμε υπνωτισμένοι στις δουλίτσες μας.

Η ψυχική νόσος αφορά τους πάντες. Η γυναίκα αυτή υπέφερε και σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που εκδήλωνε αυτή της την δυσφορία στους γύρω της. Όπως και να ‘χει, πριν πείτε κάποιον «υστερικό» ή κακό ή σπεύσετε να τον κρίνετε αυστηρά αναρωτηθείτε μήπως πάσχει από κάποια ψυχική νόσο και αναζητήστε βοήθεια για το πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί.

Και εμείς όλοι της ψυχικής υγείας ας κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να βοηθήσουμε ο καθένας όσο μπορεί στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των ανθρώπων που απαρτίζουν την κοινωνία! Θα υπάρχει πάντα χώρος στις πλατείες για να εκτελούνται θύματα/θύτες.

Σαν μητέρα μιας μικρής 4.5 χρόνων ελπίζω αυτός ο χώρος φρίκης, μισανθρωπίας και παντελούς έλλειψης ενσυναίσθησης να μετατραπεί σε ψυχοκοινωνική ενσυναίσθηση ώστε η κόρη μου να ζήσει σε ένα καλύτερο ψυχοκοινωνικό περιβάλλον, γεμάτο σκεπτόμενους και ώριμους ψυχικά συμπολίτες.