Ο ΠΟΛΥΠΟΔΑΡΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ! ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΑ ΒΡΟΥΜΕ;

0

Ο Πολυπόδαρος είναι ένα γλυκύτατο γαλάζιο τέρας, ξακουστό για τα ποδαράκια του, που δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο ούτε τρία αλλά… δέκα! Φυσικά, δέκα ποδαράκια συνεπάγονται και δέκα παπουτσάκια, γιατί ακόμα κι ένα γλυκύτατο γαλάζιο τέρας δεν μπορεί (αν και μάλλον θα ήθελε) να κυκλοφορεί γυμνόποδο!
Σκεφτείτε τώρα πόσος κόπος χρειάζεται για να φορέσει ένα παιδάκι ένα ζευγάρι παπούτσια ‒ γιατί και γκρίνια συναντάμε σίγουρα, αλλά και… μυστηριώδεις εξαφανίσεις τους! Κάντε έπειτα την αναγωγή: Αντί για παιδάκι βάλτε τερατάκι, αντί για δυο μόνο παπούτσια βάλτε δέκα… Α, και κάτι άλλο, που μάλλον δεν το ξέρετε: Τα παπούτσια του Πολυπόδαρου δεν είναι σαν τα δικά μας, που απλώς παραπέφτουν καμιά φορά κάτω από το κρεβάτι ή πίσω από την πόρτα. Είναι ξεχωριστά, αυτόνομα και ολίγον… μαγικά (μεταξύ μας, κάποια έχουν και φτερά…Τι μπελάς!). Έτσι, είναι χαμένα και σκορπισμένα παντού μέσα στο σπίτι του. Πώς θα μπορέσει να υποδεθεί το πλάσμα τούτο, για να πάει μια πολυπόθητη βόλτα με τους φίλους του;
Οι φίλοι είναι μάλλον η λέξη-κλειδί. Άλλα εννέα πολύχρωματα τέρατα, η κόκκινη Κερασένια, ο πράσινος Ζούμπι-Ζούμπι, ο ροζ Κουνελένιος, η πορτοκαλιά Μπούρου-Μπούρου, η μελιτζανιά Ρουθουνέλα, η μοβ Ταρτένια, ο καφέ Ζαβολένιος, ο μπλε Μπαμ-Μπουμ και η κίτρινη Μαργαρένια, έρχονται με υπέροχη διάθεση και όρεξη να βοηθήσουν τον ακατάστατο Πολυπόδαρο και επιδίδονται όλοι μαζί σε ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού ή μάλλον χαμένου παπουτσιού.
Δεν θέλετε να σας πω πού είχαν τρυπώσει τα δέκα παπούτσια και πόσο άτακτα αποδείχτηκαν… Ευτυχώς, τα τερατάκια μας συνεργάστηκαν, τα συγκέντρωσαν και τα παρέδωσαν στον κάτοχό τους, που ‒μεταξύ μας‒μόνο ένα κατόρθωσε να βρει μόνος του. Κι έτσι, ο Πολυπόδαρος φόρεσε τα χαμένα χρωματιστά παπουτσάκια του, μας τα σύστησε ένα ένα κι έπειτα πήγε βόλτα με την παρέα του, καλώντας μαζί τους και τα παιδιά.

«Μπαίνοντας στα παπούτσια» του Πολυπόδαρου
Το βιβλίο της κλινικής ψυχολόγου Σουζάνας Παπαφάγου Ο Πολυπόδαρος έχασε τα παπούτσια του!, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη σε εικονογράφηση του Μενέλαου Κουρούδη, είναι ταυτόχρονα παραμύθι, παιχνίδι και εκπαιδευτικό «όχημα». Και εκεί έγκειται η αξία του.
Οι μικροί αναγνώστες προσχολικής ηλικίας, από δύο ετών κιόλας, διασκεδάζουν διαβάζοντας μια όμορφη ιστορία φιλίας και αλληλεγγύης, παίζουν παρέα με τα τέρατα που αναζητούν παντού στο σπίτι τα εξαφανισμένα παπούτσια, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουν τους αριθμούς από το 1 έως το 10 και πολλά χρώματα. Ήδη σας ανέφερα τις αποχρώσεις του Πολυπόδαρου και των φίλων του και σε αυτές έρχονται να προστεθούν και μερικές επιπλέον, που έχουν βάψει μερικά από τα περιπλανώμενα παπούτσια. Ακόμα, διαβάζοντας αυτή την τερατοπεριπέτεια, τα μικρά μας συναντούν χωρικές έννοιες. Γιατί τα διάσπαρτα υποδήματα κρύβονται μέσα, έξω, δεξιά, αριστερά, απέναντι, μπροστά, πίσω, πάνω, κάτω και ανάμεσα σε διάφορα πράγματα στο τερατόσπιτο!  Έτσι, τελειώνοντας την ανάγνωση, έχουν γνωρίσει ή/και εμπεδώσει μια σειρά από ερεθίσματα-χρήσιμα «εργαλεία» της καθημερινότητας και κάμποσες καινούργιες, όμορφες λεξούλες, που χρησιμοποιεί η συγγραφέας.
Ο ντιζάινερ Μενέλαος Κουρούδης έβαλε την τελική πινελιά στο κείμενο, αποτυπώνοντας στο χαρτί τον κόσμο του Πολυπόδαρου με τρόπο φιλικό και προσιτό προς τα παιδιά. Πολύ λευκό, έντονα χρώματα, ξεκάθαρα, εντυπωσιακά σχήματα, μαύρες γραμμές, κινητικότητα!

Μετά την πρώτη ανάγνωση
Στον Πολυπόδαρο, μάλιστα, το τέλος της ανάγνωσης δεν συνεπάγεται το τέλος του παιχνιδιού μεταξύ παιδιού και φροντιστή. Η κ. Παπαφάγου προτείνει τόσο μια δεύτερη ή και τρίτη ή και… πολλοστή ανάγνωση (όπου π.χ. θα δείτε ποιο τερατάκι παίρνει ποιο παπούτσι και θα αναρωτηθείτε αν και γιατί ταιριάζουν ή θα αποστηθίσετε τα αγαπημένα σας στιχάκια ή θα τα επενδύσετε μουσικά με ξυλόφωνο ή τύμπανο) όσο και την εξάσκηση της φαντασίας μικρών και μεγάλων, μέσα από το σκάρφισμα νέων τερατοπεριπετειών και τη δυνατή τους αφήγηση (ιδανικά, προτείνω να δοκιμάσετε κι εσείς να σκαρώσετε απλά στιχάκια και να τα συνοδεύσετε με απλά τερατοσχέδια).
Ουσιαστικά, λοιπόν, αυτό το μικρό και φαινομενικά απλό βιβλίο ανοίγει μια πολύχρωμη και δημιουργική βεντάλια αλληλοσυνδεόμενων παιχνιδιάρικων και εκπαιδευτικών δυνατοτήτων, τις οποίες δεν θα βαρεθείτε με τίποτα και οι οποίες θα βοηθήσουν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σας.

Η γέννηση του Πολυπόδαρου
Πηγή έμπνευσης της συγγραφέα για την ιστορία του Πολυπόδαρου ήταν η ‒τότε‒τρίχρονη κόρη της, που ζωγράφισε ένα πλάσμα με δέκα πόδια, θλιμμένο που δεν μπορούσε να πάει για παιχνίδι, αφού τα παπούτσια του ήταν διασκορπισμένα στο σπίτι και δεν μπορούσε να τα βρει. Αυτό έπρεπε κάπως να λυθεί! Μαμά και κόρη έκρυψαν παπούτσια παντού στο σπίτι, μεταμορφώθηκαν σε φίλες του γαλαζωπού τέρατος και επιδόθηκαν στην αναζήτησή τους, ώστε ο νέος τους φίλος να μπορέσει τελικά να τα συγκεντρώσει, να τα φορέσει και να παίξει ευτυχισμένος.
Η μικρή γέννησε με τη φαντασία της το πλάσμα τούτο, την περίοδο ακριβώς που είχε μάθει ότι για να βγαίνει έξω από το σπίτι θα έπρεπε να ξέρει τόσο πού βρίσκονταν τα παπούτσια της όσο και να τα φοράει. Έτσι, άθελά της, δημιούργησε έναν ήρωα που αντιμετώπιζε το ίδιο συναισθηματικό «πρόβλημα» με εκείνη ‒γιατί ναι, για ένα μικρούλι είναι πρόβλημα να πρέπει να ξέρει τη θέση των παπουτσιών του, είναι πρόβλημα να ξέρει να τα βάζει μόνο του, είναι πρόβλημα να υποχρεούται να τα φοράει για του επιτραπεί να κινηθεί ελεύθερα‒ και μέσω αυτού επικοινώνησε την αγωνία της στη μητέρα της.
Εκείνη πάλι, χάρη στην εμπειρία που έχει συγκεντρώσει από τη δουλειά της, αφού έδωσε χώρο στην κόρη της να εκφράσει όσα ένιωθε, πήρε τον Πολυπόδαρο από το χέρι (ή μάλλον από το πόδι), του έδωσε υπόσταση, μια μαμά να τον σπρώξει να ζήσει και ορισμένους καλούς φίλους να συνδεθεί, τον τοποθέτησε σε ένα φανταστικό ασφαλές και ανακουφιστικό τερατοσύμπαν, τον πασπάλισε και με μια στάλα αυτοπεποίθηση (που πολλαπλασιάστηκε μόλις εμφανίστηκαν οι πρόθυμοι συνοδοιπόροι του) και εν τέλει τον άφησε ελεύθερο να ψάξει και να βρει και να συγκεντρώσει τον εαυτό του (ταυτόχρονα με τα παπούτσια του) και να συνυπάρξει με τους γύρω του. Άλλωστε, όπως μας λέει η Σουζάνα Παπαφάγου, «το κάθε παπούτσι θα μπορούσε να είναι και ένα στοιχείο της ψυχικής σκευής του παιδιού, που μπορεί να το βρει και να το κατανοήσει μέσα από τους φίλους του και τα δικά τους αντίστοιχα στοιχεία (αντικείμενα σε ψυχαναλυτική ορολογία)». Καλές αναζητήσεις! Το βιβλίο της Σουζάνας Παπαφάγου Ο Πολυπόδαρος έχασε τα παπούτσια του! κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη σε εικονογράφηση του Μενέλαου Κουρούδη.