ΠΕΝΤΕ, ΔΕΚΑ, ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ… ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΙΕΣ

0

Ξεκίνησα να διαβάζω το ξεκαρδιστικό Πέντε Δέκα Δεκαπέντε, του Chris Naylor-Ballesteros, αγχωμένη, κουρασμένη και θυμωμένη –λόγω κούρασης και μιας απίστευτης αυτοκινητικής γκαντεμιάς που κυνηγάει την οικογένειά μας από χτες και έχει φέρει τα πάνω κάτω, με έχει βγάλει κυριολεκτικά από προγραμματισμούς και μεταφορικά από τα ρούχα μου–, και ολοκληρώνοντας την ανάγνωσή του, πήρα μια βαθιά ανάσα και αισθανόμουν ήδη καλύτερα. Ποιος είπε ότι τα παραμύθια είναι μόνο για μικρούς; Είναι και για μεγάλους και σε κάθε περίπτωση και λειτουργούν θεραπευτικά, καθώς και μας μαθαίνουν πράγματα και μας θυμίζουν πράγματα. Πάμε, όμως, στην ιστορία μας.

Πρωταγωνιστούν ένας αλεπούδος, ο Φρανκ, και ένας αρκούδος, ο Μπερτ! Αγαπημένο τους παιχνίδι; Μάλλον το καταλάβατε ήδη από το Πέντε Δέκα Δεκαπέντε του τίτλου… Είναι το κρυφτό. Ο Φρανκ, με το γαλάζιο πλεκτό σκουφάκι, τα φυλάει, ο Μπερτ με το ροζ πλεκτό κασκόλ, τρέχει να κρυφτεί. Φτου και βγαίνει ο Φρανκ, φάτσα φόρα ο Μπερτ… Είναι δύσκολο να είσαι μια μεγάλη, ανοικονόμητη χωροταξικά, αρκούδα. Δεν υπάρχουν και πολλές κρυψώνες. Βέβαια, ο Μπερτ, θεωρεί ότι οι ήττες του οφείλονται στον λίγο χρόνο που του δίνεται και δεν του επιτρέπει να ψάξει κάπου καλά να χωθεί.

Ο Φρανκ, ως κάθε πιτσιρίκι που σέβεται τον εαυτό του, χαίρεται πολύ που όλο κερδίζει. Από την άλλη, ως κάθε πλάσμα που σέβεται τον εαυτό του, λυπάται για τον φίλο του που όλο χάνει. Μήπως πράγματι φταίει ο χρόνος και όχι ο σωματότυπος του Μπερτ; Τέρμα, λοιπόν, το πέντε δέκα δεκαπέντε ως το πενήντα. Το μέτρημα πλέον γίνεται με ένα δύο τρία έως το εκατό. Άφθονος χρόνος για τον Μπερτ, που φεύγει επιτέλους μακριά και βρίσκει μια καλή κρυψώνα· στα μέτρα του. Όμως, χωρίς να το καταλάβει, το κασκόλ του κάπου πιάνεται και αφήνει πίσω του ένα ροζ μίτο, τον οποίον, ως άλλη Αριάδνη, ακολουθεί ο Φρανκ. Να τος, λοιπόν, έτοιμος να κερδίσει και πάλι τον αρκουδοφίλο του, όσο κι αν απομακρύνθηκε κι όσο βαθιά μέσα σε μια σπηλιά χώθηκε (περισσεύει, βέβαια, και πάλι λιγουλάκι ο ποπός του, αλλά εντάξει, ας το παραβλέψουμε, σημείωσε πρόοδο).

Ήρθε η ώρα της κρίσης για τον αλεπούδο μας. Βρίσκεται σε δίλημμα. Να γευτεί για άλλη μια φορά τη μεθυστική χαρά της νίκης ή να γευτεί την ουσιαστική χαρά της πρώτης νίκης του φίλου του; Ο Φρανκ παίρνει τη σωστή απόφαση. Ο Μπερτ νικάει, ο μίτος ξαναγίνεται κασκόλ (το πλέξιμο είναι αγχολυτικό, τα χέρια μου δεν πιάνουν, δυστυχώς, αλλά αν τα δικά σας πιάνουν, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα), ο επόμενος γύρος για κρυφτό ξεκινάει, και αυτή τη φορά είναι ο Φρανκ που τρέχει να κρυφτεί, ενώ ο Μπερτ τα φυλάει. Μα, ο καημένος ο αλεπούδος, καίτοι πονηρός κατά τους μύθους) δεν παίρνει χαμπάρι (σε αντίθεση με τον Μπερτ) ότι ο γαλάζιος σκούφος του… Καλά, δείτε μόνοι σας τι συνέβη. Η ιστορία πάντως κλείνει με ένα μεγάλο κλείσιμο του ματιού στον αναγνώστη, που έχει ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο χαμόγελο εκ μέρους του.

Με μικρό κείμενο και υπέροχη, ζωντανή και αστεία, με νέον στοιχεία, εικονογράφηση, ο Chris Naylor-Ballesteros (που έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα από την περίφημη πλέον Βαλίτσα, ένα από τα πιο ξεχωριστά βιβλία που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια] τονίζει στα παιδιά από τριών ετών, μα και σε όλους μας, την αξία της φιλίας, της συνύπαρξης και της ενσυναίσθησης, που είναι σημαντικότερη από κάθε νίκη και ανταγωνισμό, ιδιαίτερα για τα αγόρια -δεν είναι τυχαίο ότι και οι δυο χαρακτήρες είναι αρσενικοί. Και παίζουν. Και χάνουν. Και πλέκουν. Μέσα από μια τρυφερή αλληγορία, και με όχημα το πιο αγαπημένο παιδικό παιχνίδι, η φιλία αυτού του κωμικού διδύμου παρομοιάζεται με νήμα που μας βγάζει από κάθε αδιέξοδο με το οποίο θα έρθουμε αντιμέτωποι. Ας το πιάσουμε, λοιπόν, κι ας δεθούμε γερά με τους φίλους μας, βάζοντας και τη δική τους ευτυχία τόσο ψηλά όσο και τη δική μας! Καλή ανάγνωση! Α, να σημειώσω πως το βιβλίο είναι ιδανικό και για δυνατή ανάγνωση -με εξάσκηση και στις πεντάδες, αλλά και στη μέτρηση μέχρι το εκατό, που τόσο πολύ ωφελεί μικρούς και μεγάλους!

Το βιβλίο Πέντε Δέκα Δεκαπέντε του Chris Naylor-Ballesteros κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα, σε μετάφραση της Λύντης Γαλάτη.