ΤΙ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ

0

1.Είμαστε όντα βαθιά ναρκισσιστικά, είναι γεγονός. Εξάλλου ο Νάρκισσος μαζί με τον Οιδίποδα είναι τα δύο διαμετρικά αντίθετα ορόσημα της ψυχαναλυτικής σκέψης και ως λαός είμαστε τίγκα στο ναρκισσισμό και τα οιδιπόδεια. Θεωρητικά, καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως η πανδημία, θα έπρεπε να μπορούν να καταπραΰνουν τις ναρκισσιστικές εξάρσεις των υπέροχων και μοναδικών εαυτών μας. Και αυτό γιατί η αντιμετώπιση της πανδημίας, αν όχι η αντιμετώπιση έστω η διαχείριση, αν όχι η διαχείριση έστω η προσπάθεια να διατηρηθεί μια αίσθηση και μια πράξη του φυσιολογικού, προϋποθέτει να θέλουμε να προστατεύσουμε όχι μόνο τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Βασικά τον συσχετισμό μας με τους άλλους. Φυσικά, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων, μεγάλη ευτυχώς, με συγκεκριμένα δημογραφικά χαρακτηριστικά προφανώς, που έβαλε τον Νάρκισσο για λίγο στην ντουλάπα και επέδειξε τη λεγόμενη ενσυναίσθηση, πράττοντας τα αυτονόητα: μάσκα, αποστάσεις, εμβολιασμός με το πρώτο διαθέσιμο εμβόλιο, εμβολιασμός των παιδιών και γενικά μικρές ή μεγάλες αλλαγές και ξεβολέματα από συνήθειες και νοοτροπίες για το καλό όλων. Υπάρχουν όμως και αυτοί που παραμένουν νάρκισσοι και -ναι- είναι πολλοί. Και μάλιστα αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας που διενεργεί ομάδα ψυχολόγων στην Αμερική. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους; Έλλειψη ενσυναίσθησης, μεγαλομανία, έλεγχος και ανάγκη να εισπράττουν το θαυμασμό διαφέροντας. Οι νάρκισσοι δεν φοράνε μάσκες, δεν υπακούν στα μέτρα, και φυσικά δεν εμβολιάζονται ή φοβούνται σε βαθμό υπέρμετρο τον ιό αλλά και το εμβόλιο. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν «ψέκες», υπάρχουν νάρκισσοι που δεν είναι διατεθειμένοι να προβούν σε καμία πράξη κοινωνική, τους ενδιαφέρει να περιχαρακώνουν το Εγώ τους. Η πανδημία τους εξέθεσε στα μάτια τα δικά μου και στα μάτια των παιδιών μου. Είναι συγγενείς, θείοι, φίλοι, δάσκαλοι και μπορούν να αδειάσουν την κοινωνική μου γωνιά, ειλικρινά.

2. Είμαστε ημιμαθείς, αν όχι παντελώς αμόρφωτοι, και -το χειρότερο- αποδεχόμαστε το γεγονός ότι τα παιδιά μας στα σχολεία εξακολουθούν να μη μαθαίνουν αυτά που πρέπει. Μάλλιασε η γλώσσα των επιστημόνων να εξηγούν γιατί το mRNA εμβόλιο ΔΕΝ μπορεί να αλλάξει το υπεργαμάτο DNA μας, κάτι που βρισκόταν στη διδακτέα ύλη της βιολογίας της Γ’ Γυμνασίου, γραμμένο στο ένα και μοναδικό και κακογραμμένο σχολικό εγχειρίδιο. Όσον αφορά τα νούμερα; Στέκουμε χάσκοντας μπροστά σε νούμερα, δεν καταλαβαίνουμε τον Χριστό μας, δεν μπορούμε να αναλύσουμε στατιστικά και την πιο στοιχειώδη πληροφορία. Γιατί; Γιατί τα παιδιά μας δεν διδάσκονται μαθηματικά της καθημερινής ζωής, ασχολούνται μόνο με εκείνα που θα τους στείλουν στη NASA. Η πανδημία κατέδειξε, νομίζω, την ανάγκη εκσυγχρονισμού της διδακτέας ύλης. Και αν ήμουν υπουργός Παιδείας για μια μέρα θα εξαφάνιζα τα αρχαία ελληνικά με τον τρόπο που διδάσκονται, τα σχολικά εγχειρίδια της ιστορίας που εξαίρουν το αρχαίο πνεύμα αθάνατο και το εθνικά υπέροχο γενετικό υλικό που φλεξάρουμε παντού -ανόθευτο, ανεμβολίαστο, εις τους αιώνες των αιώνων αμήν. Και σίγουρα θα έβαζα στο ημερήσιο σχολικό πρόγραμμα μάθημα διαχείρισης και ελέγχου της πληροφορίας που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Θα εκπαίδευα τα παιδιά στη διάκριση των hoaxes  και των fake news, αν δεν ήθελα να τα δω να προσκυνούν τη γνωστή Παναγία την Αντιεμβολιάστρια.

3. Μεγαλώνουμε νάρκισσους, μεγαλώνουμε παιδιά απολύτως εξαρτημένα, σχεδόν ανίκανα να διαχειριστούν το οτιδήποτε, απαιτητικά, αδέξια, «ανοικοκύρευτα». Τα περισσότερα δεν μαθαίνουν τα στοιχειώδη, δεν συμμετέχουν καν ενεργά στις δουλειές του σπιτιού. Η μόνη μας αγωνία είναι οι σχολικές επιδόσεις. Τα παιδιά πάνε για σπουδές και θέλουν «εγκατάσταση» από τη μαμά, τα παιδιά πηγαίνουν καλεσμένα σε ένα σπίτι για διακοπές και ντρέπεσαι εσύ για λογαριασμό τους με την ακαταστασία και τους τρόπους τους και ντρέπεσαι προκαταβολικά και αναδρομικά για τις φορές που το δικό σου καμάρι έχει πάει κάπου καλεσμένο. Οι μαμάδες με τις οποίες μιλάω (συμπεριλαμβανομένης και εμού) αγωνιούν για το πρόγραμμα του χειμώνα, ποιος θα προλαβαίνει δουλειά, μαγείρεμα, πηγαινέλα, σίδερο, πλυντήριο κ.λπ. λες και μένουν στο σπίτι μόνες τους, λες και δεν υπάρχουν άλλοι ενήλικοι ή σχεδόν ενήλικοι να βοηθήσουν. Αυτές οι μαμάδες τα έφτυσαν στη διάρκεια της καραντίνας και θα συνεχίσουν να τα φτύνουν αν δεν μάθουν να διαχειρίζονται τον ναρκισσισμό τον δικό τους και των παιδιών τους.

Αρκετά γκρίνιαξα. Καλή αρχή, λοιπόν!