ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ… ΜΙΚΡΟΙ. ΞΑΝΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821 ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΜΑΤΙΑ

0

Η Αγγελική Δαρλάση έκανε και πάλι το συγγραφικό της θαύμα. Αυτή τη φορά εμπνεύστηκε τη σειρά «Οι Μεγάλοι… μικροί», που περιλαμβάνει ιστορίες εμπνευσμένες από την προσωπικότητα και τα βιογραφικά στοιχεία σημαντικών Ελλήνων κι Ελληνίδων στην παιδική τους ηλικία. Για να (ξανα)δούμε τους Μεγάλους ήρωες με… «μικρά» μάτια, όπως λέει η ίδια. Η αρχή έγινε με το βιβλίο «Οι Μεγάλοι… μικροί: Οι αγωνιστές του 1821» και μας έδωσε αφορμή για μια πολύ όμορφη κουβέντα. 

Αγαπημένη Αγγελική, συναντιόμαστε και πάλι με αφορμή το καινούργιο σου βιβλίο, που εγκαινιάζει μια νέα σειρά στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Οι Μεγάλοι… μικροί, λοιπόν, μας συστήνουν τους Αγωνιστές του 1821. Καταρχάς, πώς είχες την ιδέα για τη σειρά;

Όταν ήμουν παιδί είχα μια συνήθεια, κάτι σαν παιχνίδι: όταν κάποιος ενήλικος με τρόμαζε ή με απωθούσε, προσπαθούσα να τον φανταστώ παιδί. Μάλλον επειδή αυτή η εικόνα του στα παιδικά μου μάτια τον έκανε περισσότερο οικείο και λιγότερο τρομακτικό. Όταν πλέον μεγάλωσα και τύχαινε ν’ ακούσω ιστορίες ανθρώπων που θαύμαζα από τα παιδικά τους χρόνια πάντα γοητευόμουν από αυτή την… εκδοχή τους, που συχνά ξεχνάμε. Και πολύ συχνά ανακάλυπτα πόσο αυτή η παιδική ηλικία δεν προδιέγραφε την πορεία που ακολούθησαν – κάθε άλλο. Και κάπως έτσι μέσα από όλες αυτές τις σκέψεις και βιώματα γεννήθηκε η ιδέα του να φτιάξω ιστορίες για γνωστές και σημαντικές προσωπικότητες στην παιδική τους ηλικία∙ μου φαινόταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, γοητευτικό κι ως κάτι που θα μπορούσε να εμπνεύσει τα σημερινά παιδιά. Πέρασαν κι άλλα χρόνια ώσπου αυτή η ιδέα ωρίμασε και μεταμορφώθηκε στη συγκεκριμένη σειρά, όπου εξιστορώ ιστορίες για κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα που κάποιοι Μεγάλοι αντιμετώπισαν ως… μικροί. 

Πάμε τώρα στο βιβλίο που εγκαινιάζει τους Μεγάλους… μικρούς. Γιατί επέλεξες να ξεκινήσεις με τους Αγωνιστές του 1821; Και πώς έγραψες την καθεμιά ιστορία; Σε ποιον βαθμό πρόκειται για μυθοπλασία και σε ποιον για ιστορικά γεγονότα;

Στις σχολικές αίθουσες του Δημοτικού Σχολείου υπήρχαν κρεμασμένα τα πορτρέτα των «ηρώων του 1821». Κι έτσι, όσο απόμακρους άλλο τόσο οικείους τους αισθανόμουν. Νομίζω πως κάτι ανάλογο ισχύει και για πολλά σημερινά παιδιά.  Όλες οι ιστορίες μου βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα της παιδικής ηλικίας των ηρώων, αλλά και στον χαρακτήρα, στην προσωπικότητα που διαμόρφωσαν ως ενήλικες. Άλλοτε κάποιο ιστορικό γεγονός αποτελεί τον βασικό πυρήνα της μυθοπλασίας (όπως για παράδειγμα το γεγονός πως ο Κανάρης, ορφανός από πατέρα, μπάρκαρε στα δέκα του χρόνια) κι άλλοτε είναι η αφορμή για να επινοήσω κάτι εντελώς φανταστικό (όπως για παράδειγμα στην ιστορία της Μαυρογένους). Η περίπτωση του Κολοκοτρώνη είναι λίγο διαφορετική. Βασίζεται αρκετά και στην προφορική παράδοση, κάτι σαν θρύλος, που μας διασώζεται λίγο πολύ όπως την περιγράφω (χωρίς φυσικά τα σαλιγκάρια ή το αετόπουλο). 

Πες μας λίγα λόγια για τον κάθε πρωταγωνιστή και την ιστορία του: για τον Θοδωρή (Κολοκοτρώνης), τη Λασκαρίνα (Μπουμπουλίνα), τον Γιώργη (Καραϊσκάκη), τον Κωνσταντή (Κανάρη) και τη Μαντώ (Μαυρογένους).

Ο Θοδωρής κατεβαίνει με το γαϊδουράκι από το Λιμποβίσι, όπου έχει βρει καταφύγιο με τη μητέρα και τ’ αδέρφια του, στην Τρίπολη για να πουλήσει ξύλα προκειμένου με τα λεφτά που θα βγάλει ν’ αγοράσει αλεύρι για να φάνε. Εκεί όμως το γαϊδουράκι του λερώνει με λάσπες έναν Τούρκο. Η Λασκαρίνα παίρνει κρυφά μια βάρκα και ξανοίγεται στη θάλασσα προκειμένου να κερδίσει ένα στοίχημα. Ο  Γιώργης χάνει ένα πρόβατο από το κοπάδι που βοσκάει και γνωρίζει την οργή του αφεντικού του. Ο Κωνσταντής το σκάει έχοντας πάρει μια μεγάλη απόφαση κρυφά από τη μητέρα του. Κι η Μαντώ κρύβεται σε μια ντουλάπα προκειμένου ν’ ακούσει μια πολιτική συζήτηση. 

Ποιο από τα παιδιά-πρωταγωνιστές αγάπησες περισσότερο και γιατί;

Δύσκολο να τους ξεχωρίσω. Ίσως  όμως ν’ αγάπησα λίγο περισσότερο τον Καραϊσκάκη. Εξαιτίας της ορφάνιας και της πολύ δύσκολης παιδικής του ηλικίας κι εξαιτίας του ατίθασου χαρακτήρα και της αθυροστομίας του. Μου θυμίζει κάποια σημερινά «δύσκολα» παιδιά που πολύ εύκολα τους βάζουμε ταμπέλα ή/και τα θεωρούμε «χαμένες περιπτώσεις». 

Πώς συνεργάστηκες με τη Σοφία Παπαδοπούλου για την εικονογράφηση του βιβλίου;

Νομίζω πως και η δουλειά της Σοφίας ήταν ένα «στοίχημα»: πώς θα μπορούσε πατώντας σε αναγνωρίσιμα, από τα βιβλία της ιστορίας κι όχι μόνο, πορτρέτα να δημιουργήσει κάτι φρέσκο και σύγχρονο. Κάτι τέτοιο είχαμε συζητήσει κι όταν μου έδειξε την πρώτη εικόνα με τον Κολοκοτρώνη ενθουσιάστηκα. Από εκεί και πέρα η Σοφία δούλεψε μόνη της και πιστεύω πως το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα φρέσκο και γοητευτικό. 

Πράγματι, η εικονογράφηση ήταν υπέροχη. Τώρα πάμε στους πρώτους σου αναγνώστες. Τι είπαν οι γιοι σου όταν διάβασαν το βιβλίο;

Οι γιοι μου νιώθουν μάλλον αμήχανα ακόμη απέναντί μου, όταν πρέπει να με αντιμετωπίσουν ως συγγραφέα. Από τα λίγα, όμως, που μου είπαν μάλλον τους άρεσε πολύ. Κι ότι ήθελαν κι άλλες ιστορίες κι άλλων αγωνιστών. 

Οπότε, ίσως να περιμένουμε και δεύτερο τόμο με αγωνιστές μελλοντικά… Τώρα, ως μητέρα και συγγραφέας που επισκέπτεται τα σχολεία έχεις εικόνα για τη σχέση μαθητών και ιστορίας σήμερα. Υποθέτω πως συμφωνείς μαζί μου ότι δεν είναι και η καλύτερη. Πώς φαντάζεσαι ότι θα (ή πώς θα ήθελες να) τους βοηθήσει το βιβλίο σου να γνωρίσουν καλύτερα και κυρίως να αγαπήσουν αυτό το -συχνά παρεξηγημένο- μάθημα;

Το παράδειγμα το έχω στο σπίτι μου: ενώ για τον έναν μου γιο το μάθημα της Ιστορίας είναι το αγαπημένο του, για τον άλλον είναι το ακριβώς αντίθετο. Οπότε θα ήταν μεγάλη μου χαρά αν το συγκεκριμένο βιβλίο έδινε την αφορμή και στις δύο «κατηγορίες» παιδιών να δουν την ιστορία με άλλο «μάτι», ότι δηλαδή τους αφορά και με διαφορετικό τρόπο. Να δουν ότι κι εκείνοι οι… παλιοί, αν και διέφεραν από τους σύγχρονους, ταυτόχρονα είχαν και πολλά κοινά σημεία μαζί μας. Κι ίσως να θελήσουν να ψάξουν και κάποια πράγματα μόνα τους ή ακόμα καλύτερα να εστιάζουν στα σημεία εκείνα που τα ίδια θ’ αποφασίσουν να εστιάσουν, επειδή νιώθουν ότι αυτά τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Κι έτσι να μάθουν την ιστορία με έναν τρόπο λίγο πιο… προσωπικό. 

Τέλος, ποια βιβλία θα ακολουθήσουν στη σειρά Οι Μεγάλοι…μικροί; Επιτρέπονται τα σπόιλερ;

Το επόμενο βιβλίο θα είναι οι καλλιτέχνες, ανάμεσά τους η Μαρία Κάλλας και ο Γιαννούλης Χαλεπάς ̶  και κάπου εδώ σταματάνε τα σπόιλερ.

Σε ευχαριστώ πολύ. Αναμένουμε!

Κι εγώ σε ευχαριστώ!

Το βιβλίο της Αγγελικής Δαρλάση «Οι Μεγάλοι… μικροί: Οι αγωνιστές του 1821» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Μπορείτε να το βρείτε στο eshop του Μεταιχμίου και σε όλα τα βιβλιοπωλεία που εξυπηρετούν μέσω eshop ή με τηλεφωνικές παραγγελίες.