ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΟΥ

0

Εχθές έχασα τρία λεπτά από τη ζωή μου, παρακολουθώντας το παραλήρημα μιας κάποιας τιποτένιας που έκρινε σκόπιμο να μας ενημερώσει πόσο της χαλάνε την αισθητική οι γυναίκες με τρίχες, ραγάδες, πανάδες και κυτταρίτιδα. Η κυρία αποτέτοια ξύπνησε το πρωί και αφού είχε λύσει όλα της τα προβλήματα, έκανε ένα ελαφρύ μακιγιάζ, έστησε την κάμερα, έβαλε 40 φίλτρα για να μην την αναγνωρίσει ούτε ο περιπτεράς της και αναρωτήθηκε on camera πού πηγαίνει η κοινωνία με τόσες αξύριστες και γεμάτες πανάδες γυναίκες γύρω μας. Στο μεταξύ κανείς δεν την είχε ρωτήσει, για την ακρίβεια όλοι χεστήκαμε τι αρέσει και τι δεν αρέσει στην κυρία Τιποτίδου. Επίσης, η κυρία αποτέτοια μας ενημέρωσε πως αισθάνεται ντροπή να βλέπει τέτοια αίσχη. Η κυρία – πώς τη λένε – αισθάνεται ντροπή να βλέπει γυναίκες με πανάδες και άντρες με ξυρισμένα πόδια. Δεν αισθάνεται ντροπή να βλέπει ανθρώπους που κακοποιούν παιδιά. Δεν αισθάνεται ντροπή να βλέπει μωρά να θαλασσοπνίγονται προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις σφαίρες. Δεν αισθάνεται ντροπή να βλέπει ανθρώπους να κοιμούνται σε παγκάκια. Όχι, αισθάνεται ντροπή να βλέπει τη δική μου και τη δική σου κυτταρίτιδα.

Και μπορεί κάποιοι από εμάς που χάσαμε το χρόνο μας βλέποντας το φρικτό παραλήρημα της κυρίας αυτής να τα έχουμε κουτσοβρεί με τον εαυτό μας. Και να αγαπάμε κάθε πανάδα μας γιατί μας θυμίζει πως μεγαλώνουμε όμορφα. Και να αγαπάμε κάθε ραγάδα στην κοιλιά μας, γιατί μας θυμίζει πως εκεί ήταν κάποτε η φωλιά των παιδιά μας. Και συχνά να αγαπάμε τα αξύριστα πόδια μας γιατί μας θυμίζουν πως μπορεί να επιλέξαμε να κάνουμε κάτι πιο δημιουργικό από χαλάουα. Υπάρχουν όμως και κορίτσια ευαίσθητα ή άπλαστα που πιθανά να είδανε την κυρία αποτέτοια να βγάζει τη χολή της. Την κυρία αποτέτοια που δεν είναι κάποια περαστική στην Ερμού που της χώσανε ένα μικρόφωνο στη μούρη και είπε την κοτσάνα της, η κυρία αποδαύτη πολιτεύεται με το κυβερνών κόμμα.

Φοβάμαι λοιπόν πως θα υπάρξουν κορίτσια, μικρά και αγνά που θα πάρουν τοις μετρητοίς τον οχετό της. Και θα αρχίσουν να κρύβονται. Από τον καθρέφτη τους, από την παραλία, από τον φίλο τους. Για να μη δει τη κυτταρίτιδα στο μπούτι, τη ραγάδα στο στήθος ή την ανεπιθύμητη τριχοφυΐα που δε λέει να φύγει. Και ίσως υπάρξουν και κάποιοι που θα δουν αυτή την αηδία και θα βρουν πάτημα για να κάνουν bullying στα πιο πάνω κορίτσια. Και ίσως ένα από τα κορίτσια αυτά να σταματήσει να τρώει. Γιατί έτσι μπορεί μια μέρα να καταφέρει να αρέσει στην κυρία Τιποτίδου. Και τότε θέλω να δω τη φιλτραρισμένη της φάτσα να κοιτάει στα μάτια τους γονείς αυτού του κοριτσιού που θα παλεύουν να το ξαναφέρουν με τους ζωντανούς, και να τους ζητάει συγγνώμη. Και να τους λέει πόσο ντρέπεται. Αν έχει την ελάχιστη τσίπα.