Ο ΤΡΙΤΟΣ ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ 2021 ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Μμμμμμ που δεν μου άρεσε ο Φλεβάρης, πάρε τώρα ένα Μάρτη να τον χαίρεσαι! Κατευθείαν στο ψητό:

• Όσοι μένουμε στα Νέα Εξάρχεια, εεεεε σόρρυ στη Νέα Σμύρνη, νοιώσαμε στο σβέρκο μας τι θα πει καταστολή εν μέσω λοκντάουν. Μην μπω σε λεπτομέρειες, τις έχω ήδη μοιραστεί εδώ δα, να πω ότι μετά από αυτή τη χυδαία άσκηση βίας, μια φοβερά μεγαλειώδης πορεία, με χιλιάδες κόσμο κυρίως κατοίκους και γείτονες, προσέθεσε μια μικρή, τοσηδά ελπίδα. Να μην αναλύσω, επίσης, για το πώς μας «φυγάδευσαν» σε παρακείμενο σούπερ μάρκετ, ανοίγοντας μας να γλυτώσουμε από μαινόμενα όργανα σε μηχανάκια που κερνούσαν κρότου λάμψης, αυτά για την ταινία της κολλητής σκηνοθέτιδος Νεφέλης Σαρρή.
• Τα δε κρούσματα όλο και πλησιάζουν, όλο και κάποιον γνωστό ακούς να το παθαίνει, ο μπαμπάς μιας φίλης δεν τα κατάφερε κι άλλα τέτοια, που είναι πια η καθημερινότητα κι όχι η εξαίρεση. Κι ενώ η τελευταία καραντίνα έγινε με 1000 κρούσματα την ημέρα, λένε να την άρουν με πάνω από 3000 την ημέρα. Παράλογοοοοο;;;;;
• Μου τη βαράει αυτό το «πώς την παλεύεις» που ακούω συχνά όταν ακούν οι άλλοι πως δουλεύω: τα δυο παιδιά 8,5 & 4 ετών, παγιδευμένα εδώ μέσα σχεδόν 2 μήνες, με πρωινές κορόνες αλά «Κάλλας» την ίδια στιγμή που έχω ένα από τα 500 κολς της μέρας (υπερβάλλω στον αριθμό για να φανώ σπουδαία). Και μου έρχεται να απαντήσω (άκα να βροντοφωνάξω) «βασικά δεν την παλεύω, αλλά τι επιλογή έχω»; Βλέπεις η άδεια ειδικού σκοπού ισχύει για όσους γονείς δεν είναι σε τηλεργασία (λογικό). Οι λοιποί που την παλεύουν δεν την παλεύουν, πρέπει να συνεννοηθούν με εργοδότη κι άμα θέλει τη δίνει.
• Δεν ξέρω εσύ αν ονειρεύεσαι το καλοκαίρι, εγώ το έχω φαντασιωθεί ως το πιο ελεύθερο. Είναι που θα μείνω εκτός δουλειάς; Είναι που ονειρεύομαι ταξίδια στα εξωτερικά, γιατί θα έχω εμβολιαστεί (μπουχαχαχαχα); Είναι που έχω μπουχτίσει ένα χρόνο τηλεργασία (επέτειος ενός έτους μέσα Μάρτη) με τα δυο παιδιά καβάλα; Είναι γιατί κάπως έτσι δα πιστεύω ότι η προστασία από τον κορόνα βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία; Πρέπει να κάνω κάτι η γυναίκα, να έχω να περιμένω, να ελπίζω, να ονειρεύομαι. Κι εκεί που τα σκέφτομαι όλα αυτά, τσουπ, εμφανίζεται στο Ίνστα διαφήμιση για βόλτα το Πάσχα (το Ορθόδοξο) δίπλα στα ενεργοποιημένα ηφαίστεια της Ισλανδίας. Αλλά έχει ένα όρο, να έχεις εμβολιαστεί για τον COVID. Εεεεεεεε ρε ζημιά που έπαθα! Ήθελα να πάω να κλαφτώ, να παρακαλέσω, να ικετέψω να μου εμβόλιο από αυτά που δεν θέλουν άλλοι, να σηκωθώ να πιάσω τα βουνά τα μακρινά. Γιατί το φετινό καλοκαίρι θα είναι ελεύθερο…
• Αλήθεια, μα χίλιες φορές αλήθεια, ελπίζω ο Απρίλης να έχει κατιτίς βελτιωμένο, διότι ο Μάρτιος έσπρωξε λίγο περισσότερο τη διάθεση στην κινούμενη άμμο της αμφίρροπης πλέον ψυχικής υγείας… Δεν μας άφηναν να πάμε και για μπάνιο…