ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΛΙΣΑΒΟΝΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ

0

Η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας είναι ταυτόχρονα γραφική και κοσμοπολίτικη, παντρεύοντας την ιστορία με το σύγχρονο, το παραδοσιακό με το μοντέρνο. Η «ταξιδιωτική μας πράκτορας» Ζωή Μπαβαβέα την επισκέφτηκε και μας παρουσιάζει ένα ταξίδι στη Λισαβόνα με παιδιά.

Λόγοι για να πάτε στη Λισαβόνα με παιδιά:

1. Φοβερό φαΐ, ο μπακαλιάρος σε όποια εκδοχή μπορείτε να φανταστείτε (ακόμα και με κρέμα). Θα μου πείτε «σιγά να μην φάει μπακαλιάρο το παιδί», δεν πειράζει θα φάτε εσείς κι αυτό θα φάει μία τύπου πορτογαλική πίτσα (Pão de Alho com Queijo που σημαίνει σκορδόψωμο με τυρί).
2. Φοβερά γλυκά, με αξιότατο εκπρόσωπο τα Pastel de Nata. Μην τολμήσετε να τα συγκρίνετε με μπουγατσάκια, είναι σαφώς καλύτερα.
3. Υπέροχος καιρός τους περισσότερους μήνες του χρόνου.
4. Συγκλονιστικό ενυδρείο, εκστασιάστηκα εγώ, μην σας πω τι έκανε ο 2χρονος που συνόδευα.
5. Για shopping -αν έχετε λεφτά- είναι σούπερ, με ντόπια και ψαγμένα international προϊόντα (αλλά μάλλον αυτό ταιριάζει αν έγραφα σε περιοδικό μόδας).
6. Γενικά δεν καπνίζουν πουθενά μέσα, οπότε παίρνετε τα παιδιά μαζί σας παντού!

Λόγοι για να μην πάτε στη Λισαβόνα με παιδιά:

Βασικά ο εξής ένας: οι άπειρες ανηφόρες και κατηφόρες σχεδόν σε όλη την πόλη, που θέλεις και πρέπει να γυρίσεις με τα πόδια (εμ! 7 λόφοι είναι αυτοί που πήγαν και χτίσαν την πόλη πάνω). Οπότε, χρυσή συμβουλή ή θα πάτε με μωρό σε ηλικία μάρσιπου ή θα πάτε από μια ηλικία και ύστερα που δεν θα φοβάστε μη γίνει το παιδί σας μπάλα και το κυνηγάτε. Μην πάτε με καροτσάκι, εκτός αν τρέχετε μαραθωνίους (τους κανονικούς ντε, τα 10 χλμ δεν φτουράνε) κι αν τελικά αποφασίσετε να πάτε μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα. Η τέταρτη φορά μου στη Λισαβόνα ήταν η πρώτη μου ως μαμά και, αν και παραμένει στο τοπ 5 προορισμών, επαναλαμβάνω εμφατικά: ή πριν από τα πρώτα τους γενέθλια ή μετά τα όγδοα. Επίσης, πιθανά ανασταλτική μπορεί να είναι και η διάρκεια του ταξιδιού, 4,5 ώρες στο αεροπλάνο, αλλά νομίζω ότι κι αυτό αντιμετωπίζεται με τις άνωθεν ηλικιακές επιλογές.

Από την άλλη, βέβαια, κι επειδή δε χρειάζεται η επίσκεψη στο εξωτερικό να είναι συνώνυμη του «περπατώ έως να βγάλω κάλους», υπάρχουν εναλλακτικές για κάτι λιγότερο «βγαίνει η γλώσσα στο ανέβασμα»: εκτός από τις συγκοινωνίες της πόλης, δείτε όλα τα τουριστικά λεωφορεία, μπλε, κίτρινα και πορτοκαλί, που φτάνουν όπου θέλατε, ακόμα και στο Belem, που είναι στην άλλη άκρη. Επίσης και το Uber και βολεύει και φτηνό είναι!

Με τον γιο μου πήγαμε (ή προσπαθήσαμε να πάμε) και προτείνουμε:

• Το ενυδρείο (Oceanário de Lisboa), που είχε βγει το καλύτερο στον κόσμο για το 2018, επάξια θα έλεγα! Ο 2χρονος που συνόδευα, λοιπόν, έκανε ΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ (με όλη του τη δύναμη) σε κάθε ψάρι, από τεράστιο έως ελάχιστο, φώκια και πιγκουίνο, καβούρι και κοράλλι, που έβλεπε. Η κατάλληλη ηχώ στις σκοτεινές αίθουσες μας έκανε επίσης ανάρπαστους στους υπόλοιπους επισκέπτες!
• Τα πάρκα, με όμορφες και καλοσυντηρημένες παιδικές χαρές. Εμείς ψιλοκατασκηνώσαμε στον Κήπο του πρίγκιπα (Principe Real Garden) όπου κάθε Σάββατο έχει κι όμορφο μικρό flea market με ντόπιους χειροτέχνες και βιολογικούς παραγωγούς.
• Επίσης δίπλα είναι και ο Βοτανικός Κήπος της Λισαβόνας με ένα σχετικό εισιτηριάκι για να μπείτε (εμείς δεν προλάβαμε), με τεράστιο πάρκο κι ωραία πράγματα για τα παιδιά, κρίνοντας από τις φάτσες των μικρών (και των μεγάλων) στην έξοδο.
• Η παραποτάμια βόλτα σε ευθεία, η οποία έχει ένα κομμάτι άμμου όπου μπορούν τα παιδιά να παίξουν.
• Η περιοχή του Belem. Εκεί φτάνεις με απλό αστικό λεωφορείο, το οποίο πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση από το Ενυδρείο (πληροφορία σημαντική, γιατί την πρώτη φορά χαθήκαμε και καταλήξαμε στο Belem αντί για το Ενυδρείο). Σε σταθερή ευθεία (σκαρφάλωμα free δηλαδή) η περιοχή με το κάστρο της, το γνωστό μοναστήρι του Ιερώνυμου, το πασίγνωστο άγαλμα των εξερευνητών που ατενίζουν τις θαλασσινές περιπέτειές τους και τις εξίσου πασίγνωστες Pastel de nata de Belem (τα γλυκάκια που προέλεγα) είναι πανέμορφη. Εκεί θα βρείτε ακόμα πολλά μνημεία και μουσεία, αν ενδιαφέρεστε οικογενειακά για την ιστορία των Πορτογαλικών εξερευνήσεων ανά τον κόσμο.

Διαμονή:

Εμείς μείναμε σε ένα παλαιότατο, αλλά ωραιότατο διαμέρισμα Airbnb στο Bairro Alto κοντά στην κεντρική Calcada do Combro, που αν και κεντρικό ήταν εξαιρετικά ήσυχο. Είχε το θεματάκι του κι αυτό με το σκαρφάλωμα (3^ος όροφος χωρίς ασανσέρ, άλλος χρυσός κανόνας για παντού αν ταξιδεύετε με καροτσάκι: ρωτήστε ξεκάθαρα αν έχει ασανσέρ), αλλά το σημείο ήταν ό,τι έπρεπε με τα πάντα δίπλα

Εν γένει, το κέντρο έχει πολλά ανακαινισμένα μεν, παλαιά δε διαμερίσματα και επειδή γίνεται χαμός από Airbnb, θα βρείτε σίγουρα κάτι που σας βολεύει. Θα πρότεινα περιοχές για διαμονή: Bairro Alto, Chiado, Principe Real και για πιο ιστορικά- ρομαντικά, Alfama, η παλαιότερη συνοικία της πόλης. Να γνωρίζετε πάντως ότι αν και η πόλη βρίθει από Airbnb, όπως προαναφέραμε, δεν είναι τόσο φθηνά στο κέντρο, ιδιαίτερα αφού πλέον σταματήσαν τη δημιουργία νέων διαμερισμάτων εκεί, και επομένως όσα υπάρχουν γίνονται ψιλοανάρπαστα.

Φαγητό: 

Το φαΐ είναι γενικά πολύ καλής ποιότητας. Μη διστάσετε να δοκιμάσετε και τις 227 (και βάλε) εκδοχές του μπακαλιάρου, τις σαρδέλες τους και τα παραδοσιακά πιάτα τους που συνδυάζουν κρέας με θαλασσινά. Οι τοπ επιλογές μας: 

• Αν και τα Pastel de Νata de Belem είναι τα πιο γνωστά και φυσικά αξίζει να τα γευτείτε εκεί, στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο, οι ντόπιοι μάλλον προτιμούν να τα προμηθεύονται από το Manteigaria (https://www.facebook.com/manteigaria.oficial/). Ναι μεν αντιμετωπίζεις μια τεράστια ουρά για να τα πάρεις, αλλά αξίζουν 1000 %.
• Δίπλα στο Principe Real Garden, έχει κι ένα μαγαζάκι που κάνουν φοβερό καφέ και σούπερ σοκολάτα ρόφημα και σοκογλυκάκια (Bettina & Niccolo Corallo).
• Ντόπιο φαΐ ωραιότατο, με σούπερ τιμές αλλά με σχεδόν μηδέν επικοινωνία στα αγγλικά γιατί εξυπηρετεί βασικά Πορτογάλους, το Principe do Calhariz (περιοχή Bairro Alto).
• Εκεί κοντά (στο Bairro εννοώ) βρίσκεται και η Taberna da Rua das Flores με πιο ψαγμένους τοπικούς μεζέδες. Είναι πολύ μικρό το μαγαζί, οπότε περάστε να κλείσετε για την ημέρα που θέλετε να το δοκιμάσετε.
• Το καλύτερο φαγητό στην Alfama θα το βρείτε στο Baraccao de Alfama . Ακόμα θυμάμαι τη μους σοκολάτα που είχα φάει ως επιδόρπιο 15 χρόνια πριν.
• Για να πιείτε καφέ μαζί με τον μπρούτζινο Πεσόα, επισκεφτείτε το Cafe a Brasileira στο Μετρό του Chiado.

Κλείνοντας, τονίζω ότι η Λισαβόνα που γνώρισα κι αγάπησα για πρώτη φορά πριν από 15 χρόνια, γιατί ήταν σεμνή κι οικονομική, έχει πλέον γίνει μια (σχεδόν) κοσμοπολίτικη τουριστική πόλη, με τιμές τύπου Αθήνας στα εστιατόρια και ακριβότερη της Αθήνας στη διαμονή. Από τουρίστες είναι γεμάτη όλο τον χρόνο κι αυτό γιατί έχει πολλά μέρη που ελκύουν το ενδιαφέρον και σχεδόν πάντα σούπερ καιρό. Στα ντεσού της ανάπτυξης αυτής, η φοβερή αύξηση των ενοικίων για τους ντόπιους, όπως για τη φίλη μου την Κάτια, που αναγκάστηκε να μετακομίσει από το κέντρο της πόλης και να πάει στα περίχωρα, 20 λεπτά με το αμάξι, για να μην δουλεύει και να κοιμάται μόνο! Να ετοιμαζόμαστε και για τα δικά μας στην Αθηνούλα, λέτε;