“Δεν πειράζει. Θα κάνετε άλλο μωρό”. Η ιστορία της Μαριάννας

Πολλά αυτά που μας ενοχλούν όταν λέμε ότι χάσαμε την κορούλα μας 2 μηνών. Ο πόνος της απώλειας του μωρού μας είναι τόσο μεγάλος που δεν συγκρίνεται με τίποτε. Με τη γέννηση, φάνηκαν διάφορα προβλήματα. Σίγουρα δεν περιμέναμε ότι θα είχε ένα τόσο σπάνιο γενετικό σύνδρομο… “Μα δεν το ξέρατε;” Με ένα σκληρό υπονοούμενο: γιατί δεν το σκοτώσαμε από πιο πριν. Ένα πλασματάκι πανέμορφο τέλειο, που υπήρξε μέσα μου και με έκανε μητέρα για 3η φορά. Που τη θέλαμε τόσο πολύ. Πολλά τα όνειρα, πολλές και οι απώλειες. Απώλεια για μένα, για τον πατέρα της, για τα αδέρφια της. Κι όμως υπήρξε! Κάθε μέρα αυτό λέω… Ήρθε στο κόσμο! Κάναμε ως γονείς ό,τι μπορούσαμε αλλά δυστυχώς έσβησε στα χέρια μου, στην αγκαλιά μας, και το προσωπάκι της έλαμψε ακόμα πιο πολύ. Θα μπορούσα μέρες να γράφω. Είναι τόσα πολλά… Θα τελειώσω με κάτι θετικό. Μας έδειξε μιαν αγάπη που δεν την ξέραμε. Μας λείπεις, αγάπη μου… Σε θέλουμε, σε αγαπάμε όσο τίποτε άλλο στο κόσμο.