ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

0

Το Τaλκ παρουσιάζει μια σειρά από μαρτυρίες για τη ζωή των Ελλήνων γονέων στο εξωτερικό, την εποχή του Κορονοϊού. Φιλοξενούμενή μας η Ευγενία Θεοφανοπούλου, δασκάλα πιάνου, που ζει στο Σίνδεϊ της Αυστραλίας, με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά ηλικίας 22 μηνών και 4 ετών.

• Εδώ στην Αυστραλία τα πάντα έρχονται με καθυστέρηση. Έτσι και ο κορονοϊός μάς επισκέφτηκε με καθυστέρηση. Βλέπαμε στην τηλεόραση τις τραγικές εξελίξεις στον κόσμο σαν να μην μας αφορούν και αυτή τη στιγμή είμαστε και εμείς μέρος τους. Μέχρι τις 15/3 τίποτα δεν είχε αλλάξει παρότι είχαμε περίπου 80 περιστατικά. Η κατάσταση που περιγράφεται παρακάτω αφορά τη ζωή μας τις τελευταίες δέκα μέρες. Την Πέμπτη 26 Μαρτίου τα κρούσματα του ιού έχουν φτάσει το 2600 περίπου σε όλη την Αυστραλία. Η πολιτεία μας, NSW, έχει τα περισσότερα πάνω από 1300. Οι Αυστραλοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι η κατάσταση είναι μάλλον σοβαρή. Οι οδηγίες της πολιτείας κάθε μέρα γίνονται πιο αυστηρές. Το πρώτο δραστικό μέτρο είναι η τήρηση αποστάσεων. Την Κυριακή έκλεισαν όλες οι μη αναγκαίες υπηρεσίες. Μπαρ και σινεμά, γυμναστήρια. Τα εστιατόρια και τα καφέ συνεχίζουν μόνο με υπηρεσία take away. Την Τρίτη -με καινούργια μέτρα- έκλεισαν όλες οι υπηρεσίες ομορφιάς -εκτός των κομμωτηρίων (!) που αρχικά περιορίστηκαν στο να εξυπηρετούν κάθε πελάτη για μισή ώρα και μετά από παράπονα του κοινού, η ώρα αυξήθηκε επ’ αόριστον αλλά με την προϋπόθεση η κομμώτρια να κρατά ενάμιση μέτρο απόσταση από τον/την πελάτη -σημειωτέον ο σύλλογος κομμωτών πιέζει να κλείσουν καθώς ανησυχούν για την ασφάλεια τους. Τα εστιατόρια και τα καφέ στα εμπορικά κέντρα κλείνουν (εκτός take away), όμως τα καταστήματα όλων των ειδών, μέσα στα κέντρα, παραμένουν ανοιχτά. Γάμοι περιορίζονται σε πέντε άτομα και κηδείες στα δέκα. Barbecue, dinner και birthday parties κομμένα. Οι συναθροίσεις στα σπίτια να περιοριστούν. Ακριβής αριθμός δεν δίνεται, καθώς οι πολίτες παροτρύνονται να χρησιμοποιούν τη λογική τους. Σούπερ μάρκετ, αγορές τροφίμων, και ΜΜΜ λειτουργούν κανονικά. Η κίνηση στους δρόμους σαφώς μειωμένη -από τα λεγόμενα του συζύγου που ακόμα εργάζεται. Στα μαγαζιά παρατηρούμε καιρό τώρα αρκετές ελλείψεις. Το χαρτί υγείας ήταν το πρώτο που εξαφανίστηκε, ακολούθησαν οι χαρτοπετσέτες και όλα τα είδη χαρτικών. Πήραν σειρά τα μακαρόνια, οι κονσέρβες και τα κατεψυγμένα. Συχνά δεν βρίσκουμε κρέας. Τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν αφθονία ακόμη, αν κι οι τιμές έχουν εκτοξευτεί σε κάποια προϊόντα. Ψωνίζω με φόβο, φορώντας γάντια και μάσκα (τα προμηθεύτηκα νωρίς τώρα είναι δυσεύρετα), ό,τι χρειάζομαι κάθε φορά κι ό,τι βρίσκω. Εν ανάγκη θα γίνουμε χορτοφάγοι, μικρό το κακό. Κάποιες πολιτείες, όπως η Δυτική Αυστραλία και το Κουίνσλαντ, κλείνουν τα σύνορα τους για να εμποδίσουν την εξάπλωση. Τα ταξίδια απαγορεύτηκαν για οποιοδήποτε λόγο. Θεωρώ ότι γίνεται σαφής προσπάθεια περιορισμού της εξάπλωσης και η πλειονότητα του πληθυσμού αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα και μένει σπίτι, όμως μου είναι αδύνατο να μην παρατηρήσω ασυνέπειες, όπως στην περίπτωση των κομμωτηρίων, των καταστημάτων στα εμπορικά και των ΜΜΜ που λειτουργούν κανονικά και δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς μπορεί να κρατήσει κάποιος ενάμισι μέτρο απόσταση από τους άλλους σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.
• Τα σχολεία λειτουργούν κανονικά εκτός από κάποια ιδιωτικά που πήραν πρωτοβουλία να κλείσουν από μόνα τους και 2-3 σχολεία στα οποία παρουσιαστικά κρούσματα. Η πολιτεία της Βικτόρια κινήθηκε αυτόνομα και τα έκλεισε αντίθετα, με τις οδηγίες του πρωθυπουργού. Οι γονείς στην πολιτεία μας είναι ανήσυχοι και πιέζουν να κλείσουν. Η τοπική κυβέρνηση παροτρύνει αν έχουμε τη δυνατότητα να κρατήσουμε τα παιδιά στο σπίτι. Δημιουργείται σύστημα online μάθησης σε αυτές τις περιπτώσεις. Σε δυο εβδομάδες θα έχουμε τις διακοπές του Πάσχα και φημολογείται ότι θα πάρουν παράταση και τα σχολεία θα λειτουργούν με e-learning επ’ αόριστον. Λέγεται ότι ίσως λειτουργήσουν κάποια ειδικά σχολεία ή τόποι φύλαξης για τα παιδιά των εργαζόμενων στο σύστημα υγείας. Οι κρατικές εξετάσεις για τα πανεπιστήμια φέτος ακυρώνονται. Ο γιος μου ξεκίνησε νήπιο φέτος δυο φορές την εβδομάδα -έτσι λειτουργεί εδώ- τον έστειλα αυτή την εβδομάδα, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν νιώθω αυτοπεποίθηση να τον στείλω την επόμενη. Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα μέρα με την μέρα.
• Εγώ παραδίδω μαθήματα πιάνου στο σπίτι. Λόγω των συνθηκών όλες οι δραστηριότητες των παιδιών αναστέλλονται έτσι λοιπόν και εγώ σταμάτησα να δουλεύω. Υπάρχει η σκέψη με κάποιους μαθητές να συνεχίσουμε μαθήματα online μετά τις διακοπές του Πάσχα. Στην περίπτωση αυτή τα μαθήματα θα γίνονται το απόγευμα όταν ο σύζυγος μου θα βρίσκεται στο σπίτι ώστε να απασχολεί τα παιδιά. Ο σύζυγος μου συνεχίζει να εργάζεται κανονικά προς το παρόν τουλάχιστον.
• Τα παιδιά αναγκάζονται να ζουν μια διαφορετική καθημερινότητα από τη συνηθισμένη. Ο γιος μου με ρωτά κάθε πρωί πού θα πάμε σήμερα και αν θα δει τους φίλους του. Του έχω εξηγήσει ότι τα πράγματα για λίγο θα πρέπει να αλλάξουν. Του μίλησα για τον ιό και του εξήγησα ότι είμαστε πιο ασφαλείς στο σπίτι για λίγο καιρό. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να ρωτά και να ελπίζει. Περνάμε τη μέρα μας παίζοντας παιχνίδια, μαγειρεύοντας, ζωγραφίζοντας, διαβάζοντας βιβλία και αν βαριόμαστε καθόμαστε στον καναπέ αγκαλιά και βλέπουμε παιδικές σειρές μεταγλωττισμένες στα ελληνικά. Αν έχει καλό καιρό πάμε μια βόλτα στη γειτονιά με τα πόδια -δεν έχουμε πολλή κίνηση, ή βγαίνουμε στην αυλή. Έχουμε την τύχη η πίσω αυλή μας να συνορεύει με την αυλή των γειτόνων που έχουν παιδιά στην ηλικία τους και είναι φίλοι. Έτσι έστω και με τον φράχτη να μας χωρίζει παίζουμε κατά κάποιο τρόπο μαζί. Κάνουμε τις πιο σουρεαλιστικές συζητήσεις -οποίος έχει νήπιο καταλαβαίνει. Ο γιος μου έχει αρχίσει να αισθάνεται μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση με την ελληνική γλώσσα, να και κάτι θετικό για τις δίγλωσσες οικογένειες. Ζούμε την κάθε μέρα. Και αφού δεν χρειάζεται να κάνουμε σχέδια, για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον, έχουμε τη ευκαιρία να επικεντρωθούμε στο τώρα.

• Τις πρώτες ημέρες που το «κακό» έφτασε και σε εμάς η ψυχολογία μου πέρασε διάφορες διακυμάνσεις από ανησυχία και φόβο για την οικογένεια μου εδώ και στην Ελλάδα και θυμό. Διάβαζα μανιωδώς και παρακολουθούσα τις εξελίξεις. Το άγχος μου δεν με άφηνε να κοιμηθώ. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι αν δεν πάω από κορονοϊό θα πάω από καρδιά και αποφάσισα να αλλάξω τεχνική. Επέλεξα να ενημερώνομαι. αλλά την περισσότερη ημέρα συγκεντρώνομαι στο παρόν και προσπαθώ να απολαύσω την συντροφιά τον παιδιών μου. Όταν τα πιτσιρίκια με αφήνουν, διαβάζω ή παίζω πιάνο. Επικοινωνώ με την οικογένεια και τους φίλους μου στην Ελλάδα όσο πιο συχνά μπορώ έστω και έτσι μέσω βιντεοκλήσης έχουμε μια παρηγοριά επικοινωνίας. Είναι γεγονός ότι και στην Ελλάδα να ήμουν, έτσι θα επικοινωνούσαμε τώρα. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή σαφέστατα μου λείπει η πατρίδα λίγο πιο πολύ. Θα ήθελα να είμαι εκεί να βοηθήσω τους γονείς μου αν χρειάζονταν κάτι.

• Τα παιδιά φαίνονται ξέγνοιαστα και απολαμβάνουν τους αργούς τεμπέλικους ρυθμούς της καθημερινότητας μας. Η Κασσάνδρα (22 μηνών) δεν είναι σε θέση να καταλάβει ακόμα. Στον Αλεσσάντρο (4 ετών) έχω εξηγήσει την κατάσταση, αλλά φυσικά δεν καταλαβαίνει τη σοβαρότητα ούτε δείχνει να ανησυχεί. Μια τόσο μοναδική συγκυρία -δύσκολη κυρίως- σε φέρνει αναπόφευκτα αντιμέτωπο με συναισθήματα, σκέψεις και ανησυχίες. Ανησυχείς για τον εαυτό σου και για τους ανθρώπους που αγαπάς. Ακούω πολύ συχνά σαν απάντηση να μην ανησυχώ καθώς είμαι νέα και υγιής. Και μου προκαλεί θυμό. Πώς είναι δυνατόν να νοιάζομαι για το εαυτό μου χωρίς να νοιάζομαι για τους ανθρώπους που αγαπώ. Και πώς μπορώ να νοιάζομαι για τους ανθρώπους που αγαπώ αν δεν νοιάζομαι για όλο τον κόσμο. Ανεξαρτήτως ηλικίας, φυλής και προέλευσης. Αν δεν προστατεύω τους άλλους δεν προστατεύω εμένα. Είμαστε όλοι ένα. Και ίσως να το συνειδητοποιήσουμε τώρα.

Αν είστε Έλληνας γονιός που ζει στο εξωτερικό και θέλει να μοιραστεί μαζί μας τη νέα του καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr.