ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΣΗΜΑΚΗ

0

Το Τaλκ παρουσιάζει μια σειρά από μαρτυρίες για τη ζωή των Ελλήνων γονέων στο εξωτερικό, την εποχή του Κορονοϊού. Πρώτη μας φιλοξενούμενη η Αγγελική Ασημάκη, ανώτερη λέκτορας αιφνίδιου θανάτου στην Ιατρική σχολή St George’s του Λονδίνου, που ζει με τον σύζυγό της και το 22 μηνών αγοράκι τους

• Γράφω ημέρα Κυριακή, 22 Μαρτίου. Οι χώροι συνάθροισης όπως οι κινηματογράφοι και τα εστιατόρια έκλεισαν πριν από 3 ημέρες. Όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά αναμένεται να κλείσουν εντός της επόμενης εβδομάδας. Το μετρό και τα λεωφορεία υπολειτουργούν ενώ γίνονται συζητήσεις να σταματήσουν τελείως. Τα σουπερμάρκετ παραμένουν ανοιχτά – από τις 6 μέχρι τις 7.30 το πρωί εξυπηρετούν μόνο όσους εργάζονται στο δημόσιο σύστημα υγείας (NHS) και από τις 7.30 μέχρι τις 8.30 μόνο τους ηλικιωμένους και τους πολίτες με αναπηρίες. Από τις 8.30 και μετά οι ουρές είναι απερίγραπτες. Δεν υπάρχει ακόμα επίσημη απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά οι δρόμοι είναι άδειοι. Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και οι παιδικοί σταθμοί έκλεισαν την περασμένη εβδομάδα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ζητούν από τον κόσμο να παραμείνει στα σπίτια του και να βγαίνει μονάχα για τα απαραίτητα ψώνια. Στα σουπερμάρκετ δεν υπάρχει πλέον διαθεσιμότητα για delivery, ακόμα και σε έναν μήνα από σήμερα. Για όσους από εμάς πρόλαβαν να κλείσουν, επιτρέπονται μόνο δύο κομμάτια από κάθε αντικείμενο – συμπεριλαμβανομένου και γάλατος για τα παιδιά μας. Τα ράφια στα μικρά συνοικιακά σουπερμάρκετ είναι άδεια. Προχτές χρειάστηκε να πάω σε έξι μπακάλικα για να βρω ένα τσαμπί μπανάνες για το μωρό. Παρότι είμαι απόλυτα σύμφωνη με τα μέτρα που πάρθηκαν, θεωρώ ότι το Ηνωμένο Βασίλειο καθυστέρησε πολύ και θα το πληρώσει με πολλές ζωές.

• Τα περισσότερα σχολεία θα δοκιμάσουν συστήματα e-learning από αύριο. Πολύ λίγοι παιδικοί σταθμοί που συνεργάζονται με νοσοκομεία φυλάνε έναν πολύ μικρό αριθμό μωρών που και οι δύο γονείς τους εργάζονται σε νοσοκομεία για να μην χρειαστεί να σταματήσει κάποιος από τους δύο την τόσο πολύτιμη εργασία του αυτήν την εποχή. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά γονιών που είναι αστυνομικοί ή οδηγοί ασθενοφόρων. Οι εξετάσεις που ήταν προγραμματισμένες για τον Ιούνιο ακυρώθηκαν και κατά πάσα πιθανότητα θα λάβουν χώρα το Σεπτέμβριο.

• Ο σύζυγός μου μέχρι στιγμής εργάζεται ακόμα. Εγώ σταμάτησα από τη δουλειά στο νοσοκομείο την περασμένη Τετάρτη γιατί ανήκω στις ευπαθείς ομάδες. Θεωρητικά πρέπει να δουλεύω από το σπίτι αλλά είναι πρακτικά αδύνατο καθότι έχω καθ’ολοκληρία την φροντίδα του μωρού. Σε τόσο μικρές ηλικίες είναι πολύ δύσκολο το παιδί να απασχοληθεί μόνο του για να μπορέσει ο γονιός να κάνει τηλε-εργασία.
• Το μωρό περνάει την περισσότερη μέρα στο σπίτι. Βγαίνουμε έξω από τις 11 μέχρι τις 12 κάθε πρωί και περπατάμε πάνω κάτω στο δρόμο μας. Δεν πηγαίνουμε σε πάρκα, σε παιδικές χαρές, δεν ερχόμαστε σε επαφή με άλλα παιδιά και δεν μπαίνουμε μαζί σε μαγαζιά. Περιεργαζόμαστε τα φυλλαράκια και τα λουλουδάκια στα παρτέρια, χαιρετάμε τα αεροπλάνα που περνάνε, παίζουμε κρυφτό πίσω από τους κορμούς των δέντρων και επιστρέφουμε. Την υπόλοιπη μέρα διαβάζουμε βιβλία, μαγειρεύουμε παρέα, παίζουμε και ζωγραφίζουμε.
• Μέχρι στιγμής το ηθικό μας είναι υψηλό. Ακολουθούμε τα μέτρα και ελπίζουμε. Η ύπαρξη ενός τόσο μικρού παιδιού στο σπίτι από μόνη της σε βοηθάει να ξεχνιέσαι. Είναι τόσο γεμάτα τα χέρια σου από την φροντίδα του που σχεδόν περνάει η μέρα χωρίς να το καταλαβαίνεις. Θα ήθελα να είμαι κοντά στους γονείς μου αυτήν τη δύσκολη περίοδο, αλλά θεωρώ πως ο απόδημος ελληνισμός πρέπει να παραμείνει στο εξωτερικό και να μη βάλει την οικογένεια του σε κίνδυνο, επιστρέφοντας στην Ελλάδα. Όταν τελειώσει αυτή η τραγωδία, θα έρθουμε και θα σφίξουμε επιτέλους τους γονείς μας στην αγκαλιά μας.
• Το δικό μας μωρό είναι πολύ μικρό για να καταλάβει τι συμβαίνει. Είναι, λοιπόν, πολύ χαρούμενο γιατί “από θαύμα” σταμάτησε ο παιδικός σταθμός και εκείνο είναι όλη τη μέρα με τη μαμά του.
• Για όλες τις εργαζόμενες μητέρες, αυτή είναι η περίοδος που μπορούν να εκμεταλλευτούν για να χαρούν τα παιδιά τους. Χωρίς άγχος, χωρίς πίεση χρόνου, να κάνουν όλα αυτά που συνήθως δεν προλαβαίνουν ή δεν έχουν κουράγιο να κάνουν. Να πλάσουν κουλουράκια με τα μωρά, και ας γίνει το σπίτι χάλια – υπάρχει ο χρόνος να το καθαρίσεις. Να αφήσουν το μωρό να παίζει με το νερό στο νιπτήρα, και ας γεμίσει νερά όλο το μπάνιο – υπάρχει ο χρόνος να το καθαρίσεις. Να φτιάξουν παιχνίδια από χαρτί, από αλεύρι, από παλιά κουτιά, να αφήσουν τη φαντασία τους ελεύθερη. Οι δεσμός των οικογενειών που θα βγούνε “από την άλλη πλευρά” θα είναι πολύ πιο ισχυρός, γιατί θα έχουν αντιμετωπίσει μαζί μία ανείπωτη καταστροφή και θα τα έχουν καταφέρει…
• Χτες χτύπησε η πόρτα μας. Μία κοπέλα είχε μόλις μετακομίσει στο από πάνω σπίτι και είχε πρόβλημα με το ρεύμα της. Ήταν γλυκύτατη. Κουβεντιάσαμε αρκετή ώρα – εμείς μέσα από την πόρτα κι εκείνη δύο μέτρα μακριά μας. Στο τέλος της είπα “καλωσόρισες! Θα σου σφίξω το χέρι σε δύο μήνες”. Εάν είχε έρθει τον περασμένο μήνα θα την έπαιρνα αγκαλιά να την καλωσορίσω στην πολυκατοικία μας…