Ρομίνα Ξύδα

Τις Απόκριες τα παιδιά ντύνονται δράκουλες, Σπανιόλες, σκελετοί, ποδοσφαιριστές, φαντάσματα, διαβολάκια, μάγισσες, πριγκίπισσες, βαμπίρ, επιστήμονες, χελωνονιτζάκια, γοργόνες, γάτες, ιππότες, πεταλούδες, πειρατές και ό,τι τους υπαγορεύει η αστείρευτη φαντασία τους, και …

Όλα ξεκίνησαν από μια πατάτα. Μια ταπεινή, κακοσχηματισμένη, γεμάτη στα χώματα πατάτα. Μια πατάτα-λάφυρο στα μικροσκοπικά της χεράκια: “Είδες μαμά; Μεγάλωσα! Να, προσέχω με το μαχαίρι! Κοίτα πόσο καλά την …

Πόσο καιρό έχω περάσει κλεισμένη εδώ; Μία ώρα, μία μέρα, μία βδομάδα, έναν μήνα; Ποια ήταν η τελευταία φορά που σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα, φόρεσα ρουζ, κολόνια και κραγιόν, έβαλα μουσική …

Ήταν πάλι φθινόπωρο. Σεπτέμβριος του 2014. Στο ένα μου χέρι κρατώ τη λιλιπούτεια παλάμη της, στο άλλο το αγαπημένο της λούτρινο, που δεν θέλει ν’ αποχωρίζεται ποτέ. Στεκόμαστε οι δυο …

Καρδιά Ιουλίου και η ψυχή μου να σπαρταρά. Από φόβο, από άγχος, από αγωνία, από κούραση, από ξεφωνητά. Καθισμένη στην άκρη της παραλίας- που απ’ το καταχείμωνο ονειρευόμουν- να τα παρακολουθώ, να …

Εξοργισμένη φίλη στο τηλέφωνο. Προσπαθώ να κατανοήσω τα όσα λέει, τα όσα θέλει να μου πει. Δεν τα καταφέρνω. Οι συλλαβές της μοιάζουν παγιδευμένες μέσα σε βουητά, φυσήματα, ξεφυσήματα και …

Αν ο γιος της δεν ήταν ο κολλητός του γιου μου κι αν η κόρη της δεν ήταν η καλύτερη φίλη της κόρης μου ίσως και να μην μιλούσαμε ποτέ. …

Την ακούω για ώρα να μιλάει. Ο τόνος της φωνή της δεν πάλλεται από νότες μητρικές, αλλά από τα ντεσιμπέλ μιας θεμιτής αλαζονείας. Θέμα της, οι μαθητικές επιδόσεις του 10χρονου …

Το έκανα από πάντα. Να κλείνω απότομα τις σελίδες-κλισέ παραμυθιών και να πλάθω παρέα με τα παιδιά μου ιστορίες που όλα τα χώραγαν μέσα τους: και αγάπη, και πόνο, και …

Όχι. Δεν θα σηκώσεις το βλέμμα σου από το άψυχο κορμάκι αυτού του παιδιού. Δεν θα το στρέψεις σε όμορφες εικόνες που θα σε κάνουν να ξεχάσεις και να ξεχαστείς. …

Η Άννα και η Όλγα. Η ιστορία τους ήταν διαφορετική και την αφηγούνταν πάντα με μια έκφραση σαν να εξιστορούσαν την πιο απλή αλήθεια: «Ναι. Αγαπιόμαστε». Απέναντι σ’ αυτήν την …

Δεκαετία του ’80, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Μία οικογένεια ανταλλάσσει χαμόγελα και ευχές γύρω από ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι φορτωμένο με γαλοπούλες, πηχτές, γλασαρισμένα χοιρινά, ρώσικη σαλάτα, μαύρο χαβιάρι και λευκή σαμπάνια. …