ΖΩΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Ξέρετε πόση αξία έχει μια καλή κουβέντα; Ανεκτίμητη. Η ευεργετική δράση της είναι δε ανακλαστική και διαχέουσα. Την απευθύνεις, και αφού βρει τον στόχο της γεμίζοντας κουράγιο, ελπίδα, χαρά, αποδοχή ή απλώς κατανόηση τον αποδέκτη, έχει την ιδιότητα να γεμίζει το μεταξύ σας πεδίο με μια γλυκιά σχεδόν ανακουφιστική δύναμη. Καλή κουβέντα, χρυσή κουβέντα. Τίποτε δεν μπορεί να είναι καλό αν δεν είναι αληθινό. Και τα λόγια μας είναι σαν κοσμήματα. Τα αληθινά δεν είναι ποτέ φθηνά, πόσο μάλλον τζάμπα.
Με χροιά γλυκύτητας στη φωνή, η φραστική δήλωση ενδιαφέροντος με ταυτόχρονη υποβάθμιση του προβλήματος προς αντιμετώπιση, με ταυτόχρονη τόνωση της αυτοπεποίθησης του κεντρικού ήρωα και προσωπική εμπλοκή του τύπου «εγώ είμαι εδώ» θεωρείται από κάποιους «καλή κουβέντα». Πόσο καλό μπορεί να κάνει όμως μια… κενή κουβέντα, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές, και τι τραύμα προδοσίας μπορεί να αφήσει μια επιπόλαιη… ψευτοστήριξη;
Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο απόγευμα, καθισμένη σε παγκάκι της πλατείας Εσπερίδων στη Γλυφάδα, παρατηρούσα τρεις όμορφες νεαρές μητέρες στην προσπάθειά τους να μάθουν τα βλαστάρια τους να ισορροπούν στις δύο ρόδες του ποδηλάτου. Οι συμπεριφορές τους μου φαίνονταν παράλληλες όσο και οι νοητές ευθείες που είχαν επιλέξει για το εγχείρημά τους. Μόνο τα ποδηλατάκια των μικρών συνέκλιναν μια δυο φορές με θορυβώδη αποτελέσματα.
Τρεις μανούλες, τρία παιδάκια, τρεις διαφορετικές εκκινήσεις ζωής. Η μία είχε επιλέξει ως κίνητρο για τον μπόμπιρά της μια σταθερά ανικανοποίητη έκφραση. Κάτι σαν να του έλεγε «από εσένα περιμένω πολύ περισσότερα». Ήταν ο πρώτος που παράτησε την προσπάθεια βγάζοντας σχεδόν καπνούς από τη μύτη. Έφυγε θυμωμένος. Η δεύτερη μαμά εξηγούσε πως το να μάθεις να ισορροπείς δεν είναι δα και τίποτε και «μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ». Και καλά που ήταν, γιατί ποιος άλλος θα έτρεχε στο φαρμακείο για πρώτες βοήθειες… Στις πτώσεις της μικρής τα αντανακλαστικά και η μυϊκή της δύναμη δεν κρίθηκαν επαρκή. Οι καλές κουβέντες δεν κατάφεραν να κάνουν το θαύμα τους. Έφυγε… προδομένη. Η τρίτη ισορροπούσε τόσο έντεχνα –ανάμεσα στη διορθωτική παρέμβαση και την επικρότηση της προσπάθειας– όσο και η τρελοκοτσιδούλα της τελικά στο ποδήλατό της. Έφυγε νικήτρια και… ισορροπημένη.
Η καλή κουβέντα είναι θετική ενέργεια, είναι παρακίνηση και παρηγοριά, αλλά μοιάζει με πακέτο δώρου. Τι κι αν είναι όμορφο με κορδέλες και φιόγκους; Το περιεχόμενό του πρέπει να… πιάνει τουλάχιστον το «κόστος» της αγάπης με το οποίο αποκτήθηκε.