ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

«Έλα να με πάρεις από δω μέσα. Δεν την αντέχω άλλο. Θα πέσω από το μπαλκόνι», ήρθε στ’ αυτιά μου η τσιριχτή φωνή της 13χρονης Μάγδας, κόρη φίλης μου, που έκλαιγε γοερώς. Αιτία η αδιακρισία της μητέρας της να ψάξει το κινητό της. Και επειδή όποιος ψάχνει βρίσκει και όποιος βρίσκει χάνει την ψυχραιμία του, επήλθε κανονική σύρραξη. «Δεν θα την εμπιστευτώ ποτέ ξανά. Κάνει σαν μπάτσος», φώναζε η μικρή. Και είχε δίκιο μες στην υπερβολή της. Η φίλη μου ανένδοτη: «Έχω υποχρέωση ως μητέρα να ξέρω τι κάνει. Έχει φίλο, το ξέρεις; Στα 13 της!»
Παρόμοιες σκηνές εξαιρετικού κάλλους συμβαίνουν συχνά ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Όσο συχνά μια 13χρονη ερωτοχτυπιέται με συμμαθητή της. «Πού το αφύσικο σε ένα εφηβικό φλερτάκι;» ρώτησα τη φιλενάδα μου. «Δεν είσαι καθόλου σοβαρή» μου πέταξε ξεσπώντας και σε μένα την οργή της. «Φαντάζεσαι να μείνει έγκυος; Τι θα πω στον πατέρα της; Δεν έχεις παιδί γι’ αυτό παπαγαλίζεις αυτές τις ‘‘προοδευτικές’’ αηδίες».
Όπως αποδείχτηκε, ύστερα από πολύωρη συζήτηση ανάμεσα σε μένα και τη Μάγδα, η μικρή είχε όντως φίλο. Το έκρυβε επιμελώς, όπως έκρυβε και άλλα πράγματα. Τα μπλουζάκια που αγόραζε ενώ της είχαν πει να κάνει οικονομία, το τατουάζ με το τριανταφυλλάκι στην πλάτη, την αυστηρή –μέχρι εξόντωσης– δίαιτα για να χάσει πέντε κιλά σε δύο βδομάδες και τις ενοχές της επειδή τα πήγαινε περίφημα με τη γυναίκα του μπαμπά της, η οποία επιπλέον τη χαρτζιλίκωνε αδρά, κρυφά από όλους.
Αναρωτιέμαι, αλήθεια, αν η οποιαδήποτε παραβίαση των προσωπικών δεδομένων μιας έφηβης μπορεί να αποκαλύψει τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την παραπλανητική επιφάνεια, που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Ποιο είναι, άραγε, το μητρικό καθήκον που επιτελεί μια μάνα ψάχνοντας βελόνες στ’ άχυρα, την ώρα που έχει μπροστά της ένα παιδί που δυσκολεύεται να μιλήσει για τα πραγματικά του προβλήματα; Γιατί, βεβαίως, το αληθινό πρόβλημα της Μάγδας δεν βρίσκεται κρυμμένο ούτε στα μηνύματα του κινητού της, ούτε στις τσέπες του μπουφάν της, ούτε στα τρίσβαθα του κλειδωμένου συρταριού της.
Οι ενοχές ενός παιδιού που νιώθει ότι προσχωρεί συναισθηματικά στο «αντίπαλο στρατόπεδο» της οικογένειας του μπαμπά, οι τύψεις ότι διαπράττει προδοσία απέναντι στην ίδια του τη μάνα, αλλά και η προσπάθεια εξαγοράς της αγάπης του με μερικά πενηντάρικα είναι κάτι απείρως σοβαρότερο από μερικά σαχλά φιλάκια στα σκοτεινά, μετά το φροντιστήριο αγγλικών. Είναι ένα ύπουλο μαρτύριο και επιπλέον επικίνδυνο.
Τα εξήγησα όλα αυτά στη φίλη μου ψύχραιμα επειδή δεν είμαι μητέρα. Θέλω να πιστεύω ότι τα κατάλαβε.