ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΑΡΤΙ: ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ανασύρεις τραύματα από την παιδική ηλικία. Όποιος κατασταλαγμένος ενήλικας σέβεται τον εαυτό του, έχει να απαριθμήσει απωθημένα και τραυματικές εμπειρίες και να αναμετρηθεί μαζί τους. Εκ των υστέρων, βέβαια, και τοποθετώντας τα πράγματα σε μικρότερη διάσταση. Γιατί όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο μεγάλα μοιάζουν τα προβλήματα κι ο κόσμος γύρω σου μικρός να τα χωρέσει. Τα παιδικά απωθημένα είναι σαν ανέκδοτα. Όποια λέξη κι αν ακούσεις, θα βρεις και από μια πληγή, που τη στιγμή που άνοιγε, φάνταζε μεγάλη, και σήμερα ακούγεται αστεία. Αλλά, και πάλι, αρνείσαι να την κλείσεις τελείως.

Μέχρι την έκτη δημοτικού είχα ένα μεγάλο απωθημένο: να κάνω πάρτι στο σπίτι. Το εορτολόγιο δεν ήταν ποτέ υπέρ μου. Με γιορτή ανήμερα Χριστούγεννα, και γενέθλια ντάλα Δεκαπενταύγουστο, άντε να βρεις συμμαθητές να μαζέψεις σπίτι. Λες και χρειαζόταν οπωσδήποτε μια τυπική αφορμή, οι γονείς μου είχαν απορρίψει την ιδέα. Ίσως βαριούνταν τη διαδικασία και τους φαινόταν πιο εύκολο να με πηγαίνουν σε όλα τα πάρτι των φίλων. Πάλι καλά. Δεν έχασα ποτέ κανένα. Αλλά το δικό μου;

Τελικά κατάφερα και τους έπεισα να κάνω πάρτι στην έκτη δημοτικού. Η χαρά μού έφυγε ήδη από την πρώτη ώρα. Τι άγχος, τι αγωνία! Τι άχαρος ο ρόλος του οικοδεσπότη! Αντί να χορεύεις και να βουτάς τυροπιτάκια, να έχεις τον νου σου στους άλλους. Στο τι θα πούνε τη Δευτέρα στο σχολείο. Αν δεν έχεις κιόλας ξανακάνει πάρτι, μυθοποιείς τα πάντα. Θυμάμαι τον μπαμπά μου, σαν πράκτορα της Στάζι, να τριγυρνάει με μία κάμερα και να τραβάει εμένα. Σαν Μεγάλος Αδερφός να βιντεοσκοπεί που χορεύουμε, που μιλάμε, που παίζουμε. Τι σπαστικό. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν μου είπε πως πρέπει να παίξω πιάνο στους συμμαθητές μου. Λες και ήρθαν οι κακόμοιροι για να ακούσουν το δικό μου ρεσιτάλ. Το έκανα και αυτό αναγκαστικά. Μόνο που κανείς δεν άκουγε. Μόνο ο μπαμπάς μου, που μάλλον χαιρόταν που σκάμπαζα από μερικές νότες και δεν πλήρωνε τσάμπα τη δασκάλα. Τη Δευτέρα δεν ρώτησα κανέναν πώς πέρασε. Αφού πρώτη εγώ έζησα το χειρότερο πάρτι της ζωής μου. Δεν έχω ξανακάνει ποτέ πάρτι. Τυχαίο; Δεν νομίζω.