ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

0

Είδατε, ήρθε το καλοκαιράκι παρ’ όλα αυτά, απτόητο από τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Ήρθε με την παρηγορητική δωρεάν ζέστη, την αντικαταθλιπτική λιακάδα και τη δροσερή θάλασσα… Τι ωραία μερικά πράγματα να μην αλλάζουν… και να είναι σταθερά και επαναλαμβανόμενα όπως τα περιμένεις…

Για τα παιδιά πάντως έτσι κάπως έρχεται το καλοκαιράκι με το τέλος του σχολείου, με τις πιέσεις και τα ζόρια του. Είναι μεγάλη ανακούφιση και το περιμένουν πώς και πώς. Καλά κάνουν γιατί το καλοκαίρι είναι πολύτιμο όχι μόνο γιατί η διακοπή της ρουτίνας και της πίεσης τους κάνει πάρα πολύ καλό. Αλλά γιατί το καλοκαίρι μπορεί να τους προσφέρει πολλά «θάματα», ενώ το σχολείο τούς προσφέρει σκέτα γράμματα! Θυμάστε σίγουρα το φεγγαράκι μου λαμπρό!

Και τα θάματα του καλοκαιριού συνεχίζουν να υπάρχουν φυσικά και σε δύσκολους καιρούς ακριβώς τα ίδια, όπως και πριν στους λεγόμενους εύκολους καιρούς. Μόνο που τώρα χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια εκ μέρους μας. Και η πίστη ότι το καλοκαίρι δεν είναι μια μπελαλίδικη, αναγκαία, αλλά άχρηστη διακοπή του χρήσιμου σχολείου, αλλά ένα μεγάλο και σοβαρό σχολείο από μόνο του.

Το καλοκαίρι τα παιδιά έχουν τη μεγάλη ευκαιρία να αθλούνται, πράγμα που δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε πόσο καλό τους κάνει… Έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τι μπορούν και τι τους αρέσει να κάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους και να μη βαριούνται. Έχουν την ευκαιρία να κάνουν φίλους και να έχουν χρόνο να παίξουν, να μιλήσουν και να φτιάξουν πράγματα μαζί. Έχουν την ευκαιρία να χαρούν τη φύση και να ανακαλύψουν τα μυστικά και φανερά της θάματα. Έχουν την ευκαιρία να λάβουν πιο ενεργό μέρος στην κοινότητα στην οποία ζουν…

Ο αντιρρησίας γονιός, στην άκρη του δωματίου, ετοιμάζει τα πυρομαχικά του ήδη για την αναμενόμενη επίθεσή του. «Πού ζεις, κυρά μου», λένε τα μάτια του, «οι μισοί γονείς δουλεύουν και δεν έχουν τι να τα κάνουν τα παιδιά, και οι άλλοι μισοί δεν έχουν δουλειά και είναι απελπισμένοι… Κι εσύ μας μιλάς για αθλήματα και τα θάματα της φύσης». Έτσι σήμερα αντί να τον αφήνω για το τέλος, τον βάζω στην αρχή, γιατί έχει δίκιο και πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε στους δύσκολους καιρούς, που τους καταλαβαίνω πολύ καλά.

Βασικά χρειάζεται να πιστέψουμε ότι το καλοκαίρι είναι πολύτιμο και προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για χαρά, διασκέδαση και ανάπτυξη των παιδιών που τα βοηθάει να μεγαλώσουν και να ανθήσουν. Αν το πιστέψεις, το καταφέρνεις, λέω εγώ. Αντίθετα από το «να το δω να το πιστέψω» που λέμε συνήθως! Αν το πιστέψουμε και δεν τους αφήσουμε έρμαια μικρής ή μεγάλης οθόνης, θα βρούμε δημιουργικούς τρόπους να τους οργανώσουμε… δημιουργικά τη μέρα τους. Την κάθε μέρα τους.

Εδώ χρειάζεται να σκεφτεί κανείς «έξω από το κουτί» που λένε οι ξένοι! Το κουτί είναι οι κατασκηνώσεις, οι εκδρομές στα νησιά και τα ακριβοπληρωμένα μαθήματα. Έξω από το κουτί, μια ιδέα είναι να συνεργαστούμε με γονείς φίλους ή γονείς φίλων των παιδιών μας, και να μοιραστούμε τις διακοπές. Κράτα εσύ τα παιδιά μου όταν δουλεύω και θα κρατήσω τα δικά σου όταν δουλεύεις εσύ. Και τι τα κάνει κανείς τα παιδιά του και του άλλου, όταν είναι η σειρά του; Πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα…

Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι που τους αρέσει και τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα ή κάνουν καλά. Και αυτό ακριβώς μαθαίνουν και κάνουν με τα παιδιά τις μέρες που τα έχουνε εκείνοι. Μαγειρική, ζωγραφική, πλέξιμο, φτιάξιμο ποδηλάτων, του αυτοκινήτου, βάφουμε το σπίτι ή το δωμάτιο καθενός με τη σειρά, μαστορεύουμε πράγματα με παλιόξυλα, φτιάχνουμε καινούργια από τα παλιά τους ρούχα, κλοτσάνε μπάλες, μαθαίνουν τάβλι και σκάκι, γράφουν ημερολόγια, χορεύουν και κολυμπάνε. Όλα δωρεάν με κάποιον που τα αγαπάει και ξέρει να τα κάνει καλά. Και μαθαίνουν να διαβάζουν βιβλία. Μαθαίνουν την παλιά αυτήν απασχόληση που τόσα παιδιά δυσκολεύονται να την υιοθετήσουν, ποιος ξέρει γιατί… Ίσως γιατί δεν τους διαβάζουμε αρκετά όταν είναι μικρά. Ίσως γιατί δεν κάνουμε τον κόπο να τους βρούμε καλά βιβλία. Ίσως γιατί η μικρή οθόνη με τα παιχνίδια που προσφέρει είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα… Πιο ενδιαφέρουσα από τι; Από το να μην κάνεις τίποτα; Ναι. Μη σας νοιάζει, όμως, θα τις παραλάβω μια μέρα μόνες τους τις μικρές και τις μεγάλες οθόνες. Να είστε σίγουροι.

Ο αγαπημένος μου αντιρρησίας γονιός έχει μπλεχτεί και δεν ξέρει τι ακριβώς να αισθανθεί. Ξέρει όμως ότι πρέπει να έχει αντίρρηση σε ό,τι λέγεται.
–«Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, κυρία μου, να φορτώνεις τα παιδιά σου σε άλλους».
-«Να φορτώνεις; Εξάλλου μετά θα τα πάρετε και εσείς».
-«Να πάρω παραπάνω παιδιά, εδώ δεν μπορώ να κουμαντάρω τα δικά μου».
-«Ε, τότε, ίσως δεν είναι για σας αυτή η λύση. Θα βρείτε κάποια άλλη για το καλοκαίρι, αν θέλετε να περάσουν ευχάριστα. Έχετε κάποιον συγγενή στο χωριό που θα μπορούσαν να πάνε;»
-«Δεν τους αρέσει το χωριό».
-«Τα έχετε στείλει ποτέ;»
-«… δεν τους αρέσει»!
-«Τέλος πάντων, μια πρόταση ήταν, θα βρείτε κάτι άλλο εσείς».

Του χρόνου, με το καλό, μπορεί να σκεφτούμε εγκαίρως να οργανώσουμε κάτι πιο μεγάλο και πιο ομαδικό ανά γειτονιά, πάνω σε αυτήν την αρχή. Εν τω μεταξύ με συνεργασία ανάμεσα σε φίλους σε μικρή κλίμακα. Καλό καλοκαίρι!