ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΠΑΙΔΙ, ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ… από Κατερίνα Ανωγιαννάκη 24 Οκτωβρίου, 2017 από Κατερίνα Ανωγιαννάκη 24 Οκτωβρίου, 2017 0 Εγώ στο δικό μου χατήρι δε χαλάω. Πόσες φορές θα είναι παιδί, μου λες; Μια. Ε, τη μια φορά που θα είναι παιδί, πρέπει να είναι ευτυχισμένο. Και πώς θα είναι ευτυχισμένο; Με το να έχει ό,τι θέλει, το αγόρι μου! Ξέρεις τι θα πει να έχεις παιδί; Όταν κάνεις κι εσύ θα καταλάβεις… Κιχ να κάνει, τρέχεις πίσω του. Μεγάλη ευθύνη σου λέω. Ούτε στιγμή για τον εαυτό σου. Και μην φανταστείς ότι τα λέω αυτά γιατί σκέφτομαι την περίοδο που ήταν μωρό. Ναι τότε είναι δύσκολα. Θυμάσαι που ούτε μπάνιο δεν κατάφερνα να κάνω; Όλη μέρα μια κόλαση. Αλλά πώς θα καταλάβεις την μητρότητα αλλιώς; Το παιδί θέλει την μάνα του. Ποιον να θέλει; Τον πατέρα του; Ε και πες ότι τον ήθελε. Αυτός μπορεί; Τίποτα δεν κάνει σωστό ο Μάκης. Από τότε που γεννήθηκε ο μικρός, όλα λάθος! Πέντε φορές μετρημένες στα δάχτυλα τον έχει αλλάξει. Και τις πέντε λάθος. Να χαρώ εγώ τα μεταπτυχιακά στην αρχιτεκτονική. Ούτε το Νιάρχος να του έδινες να σχεδιάσει. Πόση γνώση θες δηλαδή να αλλάξεις μια πάνα; Όοοχι…Εκεί. Πάντα λάθος. Ε, στο τέλος τσαντίστηκε κιόλας, είπε ότι του την έλεγα συνεχώς και δεν το ξανατόλμησε. Τι λόγο, καλέ, είχα εγώ να του την πω; Όχι, σε ρωτάω. Εγώ φταίω που είμαι μαμά και ξέρω; Είναι ένστικτο. Αυτός δεν το έχει…Όταν κάνεις κι εσύ δικό σου θα καταλάβεις. Η μαμά είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Αμ, το άλλο… Τον έχει κάνει μπάνιο ποτέ νομίζεις; Ακόμα και τώρα, που το παιδί είναι εννιά χρονών εγώ τον κάνω! Όχι ότι δεν ήθελε, αυτό θα τον αδικούσε τον Μάκη. Και αυτό όμως, λάθος το έκανε. Πρώτα βάζουμε νερό στο μωρό, καλέ μου, για να συνηθίσει και μετά σαπούνι. Πρώτα του λες τραγουδάκια και μετά το βάζεις στην μπανιέρα. Το λέγαμε και με τα κορίτσια στην ομάδα στο facebook. Όλες εμείς λάθος, δηλαδή, και εσύ, Μάκη μου, ο σωστός; Παιδιά έχουμε, μάνες είμαστε, τι νομίζεις; Δεν θα τα συζητάμε; Το δικό μας το παιδί ήθελε πρώτα λίγο νεράκι και μετά σαπουνάκι. Το είχα καταλάβει εγώ. Αλλά δεν ακούς τη γυναίκα που έχει γίνει μάνα. Ε, και το μπάνιο σταμάτησε και μάλιστα τώρα με κράζει και από πάνω, που το παιδί, λέει, δεν κάνει μπάνιο μόνο του. Τι μόνο του καλέ; Και αν πέσει; Θα πλυθεί καλά ένα παιδί στα εννιά; Εγώ θέλω να είναι ευτυχισμένο και μέσα στην ευτυχία του βάζω και το να είναι καθαρό. Τι; Σου φαίνεται και σένα παράξενο που δεν κάνει μπάνιο μόνο του στα εννιά; Άλλος Μάκης μας βρήκε! Ε, όταν κάνεις κι εσύ δικό σου παιδί θα καταλάβεις. Η μάνα σκέφτεται το χειρότερο. Ότι θα πέσει και θα γλιστρίσει, ότι θα καεί με το ζεστό νερό, ότι δεν θα πλυθεί καλά…Όλα! Αλλά, πρέπει να γίνεις μάνα για να καταλάβεις, το έλεγε και η δική μου μάνα και δεν την πίστευα τότε. Ποτέ δεν έχω φωνάξει στο αγόρι μου, αλήθεια. Οι φωνές είναι για τους αγροίκους. Στα μαθήματα που έκανα για να είμαι καλή μαμά μας το είχαν πει. Καλά, δεν μας το είπαν ακριβώς έτσι, αλλά εγώ αυτό ήθελα να ακούσω, το άκουσα. Το να είσαι ήρεμη με το παιδί σου είναι και αυτό μια επιπλέον ένδειξη τού πόσο καλή μαμά είσαι. Για να καταλάβεις για τι τέρας ηρεμίας πρόκειται, θα σου περιγράψω μια εικόνα και θα δεις. Πέρσι το καλοκαίρι, στην παραλία, στο χωριό. Οχτώ χρονών ο Κωνσταντίνος μου τότε. Εκεί που κολυμπάγαμε μαζί στη θάλασσα, να σου η φίλη μου η Ασπασία που είχα να την δω χρόνια! Με το που την είδα, τρελάθηκα από την χαρά μου! Βγήκα τρέχοντας έξω, έκανα ένα νόημα στον Μάκη να πάει μέσα με το παιδί μην μείνει μόνο του και βαρεθεί και έπεσα στην αγκαλιά της. Μια ώρα μιλάγαμε. Γλώσσα δεν βάλαμε μέσα. Ο Κωνσταντίνος μου, μετά από πέντε λεπτά με τον Μάκη, βαρέθηκε. Βλέπεις, ο Μάκης πιστεύει ότι δεν χρειάζεται να κάνει παρέα στον Κωνσταντίνο. Μπαίνει στη θάλασσα για να κολυμπήσει. Παίζει λίγο μαζί του και μετά κάνει το μπάνιο του. Ε, και μετά ο Κωνσταντίντιος μου φωνάζει και λέει ότι δεν έχει τι να κάνει μόνος του. Παιδί είναι, δίκιο έχει! Τι να κάνει μόνο του μέσα στο νερό ένα παιδί εννιά χρονών αν δεν έχει παρέα; Πέρασαν δεν πέρασαν τα πέντε λεπτά με την Ασπασία και ο Κωνσταντίνος μου ήρθε κοντά μου. Ούτε που γύρισε φυσικά να την κοιτάξει. Εντάξει, δεν επιμένω και εγώ να μιλάει σε άλλους άμα δεν θέλει. Δεν είναι ωραίο να καταπιέζονται τα παιδιά σε αυτή την ηλικία. Αυτά που μου έκανε η γιαγιά μου, ούτε να τα φανταστώ να τα κάνω εγώ με τον Κωνσταντίνο μου. Το παιδί θα μεγαλώσει και θα αποφασίσει μόνο του αν θέλει να είναι ευγενικό ή όχι, αν θέλει να μιλάει σε ξένους ή αν αποφασίσει να μην γυρίσει να τους φτύσει. Εγώ το παιδί μου θέλω να είναι ευτυχισμένο, όχι καταπιεσμένο. Όταν κάνεις κι εσύ δικό σου, θα καταλάβεις… Μισή ώρα που μίλησα με την Ασπασία ο Κωνσταντίνος μου δεν κούνησε ρούπι. Ε, εγώ τον καταλάβαινα. Αν βαριέσαι και δεν διασκεδάζεις σου φταίνε όλα. Πάντως προσπάθησε πολύ ο γλυκός μου. Τι μου τράβαγε το μαγιό, τι δε με άφηνε να αρθρώσω λέξη, τι μου πέταγε άμμο μπας και ξεκολλήσω από το Ασπασάκι. Εγώ μέσα στην ηρεμία. Και όπως έχω δει και από την ομάδα του facebook που τα συζητάμε με τις άλλες μαμάδες, προσπάθησα να του εξηγήσω ότι τον καταλαβαίνω που βαριέται και κάνει έτσι, αλλά θα είμαι κοντά του σε λίγο. Τίποτα εκείνος. Ε, βλέπεις, η μαμά δεν αντικαθίσταται από τίποτα! Κάθε φορά που έκανε κάτι για να τον προσέξω, εγώ του εξηγούσα πάντα με ηρεμία, ότι η μανούλα θέλει να μιλήσει με τη φίλη της. Μπορεί και να το είπα, μέσα σε εκείνη την μισή ώρα, δέκα φορές. Ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι αν πέρναγε ακόμα ένα δεκάλεπτο, ο Κωνσταντίνος μου θα το είχε καταλάβει, αλλά βγήκε ο Μάκης από τη θάλασσα και μου τα χάλασε πάλι όλα. Καμία ενσυναίσθηση αυτός ο άνθρωπος πια! Καμία υπομονή με το παιδί! Είχε θυμώσει ο γλυκός μου ο Κωνσταντίνος που δεν παίζαμε μαζί του και άρχισε να με χτυπάει με μπουνιές στην πλάτη. Εγώ τον καταλαβαίνω πάντα. Ο Μάκης ποτέ! Τι κι αν έλεγα ήρεμα “Κωνσταντίνε μου δεν μου αρέσει καρδούλα μου να με χτυπάς”, να μην περιμένει ο Μάκης να ηρεμήσει το παιδί! Ήρθε και τον πήρε με το ζόρι από δίπλα μου, άκου με το ζόρι, αγροίκος στο είπα και πριν, τον υποχρέωσε να κάτσει στην ξαπλώστρα και σαν να μην φτάνει αυτό, του είπε και την αμίμητη φράση: “Δεν θα χτυπάς τη μαμά σου στο έχω ξαναπεί!” Στο δικό μου το παιδί! Λίγο ακόμα αν τα κατάφερνε να διαχειριστεί ο Μάκης το συναίσθημά του, θα είχε καταλάβει ο Κωνσταντίνος. Και τι θα πει “Δεν θα χτυπάς τη μαμά σου;” Λες και εγώ έχω ανάγκη από προστασία… Και ο Κωνσταντίνος τώρα τι μήνυμα πήρε; Ότι οι γυναίκες χρειάζονται προστασία από τον άντρα; Τι μήνυμα δίνουμε τώρα στο παιδί; Όλα λάθος αυτός ο Μάκης βρε παιδί μου. Αντί να έχει υπομονή σαν κι εμένα να εξηγήσει στο παιδί που βαριόταν. Τι εννοείς καλά τα έκανε; Άλλο και τούτο πάλι. Όταν κάνεις κι εσύ παιδί θα καταλάβεις… Σαν την άλλη φορά, που ο Μάκης πάλι φώναξε στο παιδί. Είχαν έρθει κάτι φίλοι στο σπίτι. Ξέρεις, βεράντα, κρασάκι τέτοια. Να ηρεμήσει και ο Μάκης, που λέει ότι δεν βγαίνουμε, δεν μένουμε μόνοι μας και άλλα τέτοια. Τους είπα να έρθουν αρκετά αργά για να μην τους ακούσει ο γλυκός μου και αναστατωθεί την ώρα που πάει για ύπνο. Λες και το κατάλαβε. Έντεκα το βράδυ ήτανε και ο Κωνσταντίνος μου δεν νύσταζε. Εγώ να καταπιέσω άνθρωπο να πάει να κοιμηθεί ποτέ, με ξέρεις. Αν δεν νυστάζει, λογικό είναι να μην θέλει να κοιμηθεί. Αυτό ο Μάκης δεν το καταλαβαίνει με τίποτα. Πολυτεχνείο βλέπεις, όλα λογικά. Τίποτα αυθόρμητο! Ήρθαν οι φίλοι μας στις έντεκα και ο Κωνσταντίνος μου ξαπλωμένος στον καναπέ. Ε, ήθελε να δει το Survivor, το καταλαβαίνω. Το συζητάνε, λέει, την άλλη μέρα στο σχολείο με τους φίλους του και θέλει να ξέρει ποιος νίκησε. Κοινωνικοποιείται το παιδί, εγώ θα το εμποδίσω; Αφού θέλει. Και αν κάτι θέλει ο Κωνσταντίνος μου για μένα είναι νόμος και χαρά! Ξαπλωμένος λοιπόν, τους βλέπει να μπαίνουν και θύμωσε πάρα πολύ. Έφυγε τρέχοντας για το δωμάτιό του και με φώναξε όσο δυνατά μπορούσε. Ε, του κόψανε την βολή του, βλέπεις. Εγώ φυσικά ούτε λόγος να μην πάω. Δεν θέλω να αφήσω τραύματα στην ψυχή του. Να λέει μετά στους ψυχολόγους στα 40 ότι η μαμά του δεν ήταν παρούσα όταν την είχε ανάγκη; Πήγα και ξάπλωσα δίπλα του για να τον ηρεμήσω. “Θέλω να κάτσεις εδώ μαζί μου” είπε “να μην πας σε αυτούς”. Εσύ τι θα απαντούσες, βρε Μαιρούλα; Ότι δεν κάθεσαι; Τι; Αυτό θα έλεγες; Εσύ όμως δεν έχεις παιδί και δεν ξέρεις. Όταν κάνεις δικό σου θα καταλάβεις. Έμεινα φυσικά. Ρώτησα και τα κορίτσια στην ομάδα. Μπήκα αμέσως και περιέγραψα την κατάσταση του μικρού. Και αυτές να μείνω είπαν. Μέχρι που μου τα χάλασε ο Μάκης πάλι, ο οποίος μπήκε στο δωμάτιο μετά από ένα μισάωρο και μου είπε με αυτό το απότομο ύφος του να βγω έξω και να αφήσω τον Κωνσταντίνο μόνο του. Και ότι φτάνει πια με αυτό το πράγμα που κοιμόμαστε όλοι μαζί μέχρι να πάει φαντάρος, είπε. Ακούς εκεί! Να το προσβάλει έτσι το παιδί! Θα περάσει ο καιρός και δεν θα με χρειάζεται ο Κωνσταντίνος μου. Είναι μόνο εννιά χρονών! Μόνος του θα κοιμάται, κύριε Μάκη; Σαν εσένα και μένα που οι γονείς μας, δεν μας άφηναν να κουνήσουμε ούτε ένα βήμα από το δωμάτιό μας μετά τις εννιά το βράδυ; Και φοβόμασταν το σκοτάδι; Εγώ δεν θέλω να φοβάται ο Κωνσταντίνος μου. Θέλω να νιώθει χαρούμενος και ασφαλής! Τότε έγινε χαμός! Ο Κωνσταντίνος βγήκε τρέχοντας με κλάματα από το δωμάτιο, πήγε στους φίλους μας που κάθονταν σαστισμένοι στον καναπέ με το μπουκάλι το κρασί ακόμα αμπαλαρισμένο στα χέρια, και τους είπε να φύγουν! Είδες πόσο θάρρος έχει; Πόσο σωστά τον έχω μεγαλώσει; Ήθελε να φύγουν οι άνθρωποι από το σπίτι του και το είπε! Εξέφρασε όλα του τα συναισθήματα! Ο Μάκης έξαλλος, ο Κωνσταντίνος έξαλλος και εγώ απόλυτα ήρεμη να εξηγώ στον Κωνσταντίνο ότι έχει δικαίωμα να το λέει αυτό γιατί είναι σπίτι του και ότι οι φίλοι μας θα το καταλάβουν και θα φύγουν και δεν χρειάζεται να φωνάζει όμως, γιατί θα ήταν καλό να μην φωνάζει στους άλλους, αλλά να εκφράζει αυτό που χρειάζεται χωρίς φωνές. Έφυγαν οι φίλοι μας. Κατάλαβαν την επιθυμία του γλυκού μου. Έχουν ενσυναίσθηση οι άνθρωποι. Όχι σαν τον Μάκη τον αγροίκο. Πού έμπλεξα, Θέε μου! Τι; Δίκιο είχε ο Μάκης; Καλά, εσύ δεν μετράς. Κάνε πρώτα δικό σου παιδί και θα καταλάβεις τι θα πει μανούλα. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ θα πει και αυτό να το θυμάσαι! Η Κατερίνα Ανωγιαννάκη είναι παιδαγωγός προσχολικής εκπαίδευσης, εμψυχώτρια θεατρικής αγωγής και συγγραφέας. Έχει ιδρύσει το Κέντρο Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας ΡΟΔΑΚΙΝΟ μαζί με τον ψυχολόγο Γιώργο Παραδείση, που εδρεύει στην οδό Εμμ. Μπενάκη 105Β στα Εξάρχεια, με στόχο τον συνδυασμό των δυο επιστημών επάνω σε θέματα επιμόρφωσης γονέων, παιδαγωγών, ψυχολόγων, εκπαιδευτικών και όσων έχουν ανάλογο ενδιαφέρον. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.teamrodakino.com ή στο https//www.facebook.teamrodakino γονεϊκότηταενσυναίσθησημητρότηταπαιδίπατρότητα 0 FacebookTwitterPinterestEmail Προηγούμενο άρθρο ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ. ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Επόμενο άρθρο Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΞΕΡΟΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αγάπη, πάνω από όλα Είναι άξιο μίμησης το εκπαιδευτικό μοντέλο της Σιγκαπούρης; Και τότε ο κακός ο λύκος… Η σημασία του “κακού” στα παραμύθια «Χριστούγεννα», «Xάπι», «EΣΥ» Γράμμα μιας μαμάς προς τον Άγιο Βασίλη Λαστ Κρίστμας