ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012

0

Πότε έγινε η γέννα μια μακρινή ανάμνηση;
Πότε έμαθα να αποκωδικοποιώ το κλάμα σου
και να νοηματοδοτώ τον κάθε σου ήχο;
Πότε μετατράπηκε το μπάνιο σου από την πιο αγχωτική
διαδικασία στην πιο όμορφη στιγμή της ημέρας;
Πότε σου αγόρασα το πρώτο βιβλίο σου;
Πότε μου χαμογέλασες; Πότε με φώναξες;
Πότε με μάλωσες; Πότε με είπες μαμά;
Πότε γέλασες μέχρι δακρύων; Πότε έγιναν
οι φακές το χειρότερό σου;
Πότε έκανες το πρώτο σου μπάνιο στη θάλασσα;
Πότε φοβήθηκες το σκοτάδι;
Πότε αποφάσισες ότι η μαύρη μπλούζα
με το πράσινο ψάρι είναι η αγαπημένη σου;
Πότε τη φόρεσες μόνος σου;
Πότε μου είπες ότι δεν θα ξαναφορέσεις μπλουτζίν;
Πότε έμαθες να γράφεις το όνομά σου; Και το ξέχασες ξανά;
Πότε μου ζήτησες αδερφάκι; Πότε κόλλησες το στόμα σου
στην κοιλιά μου για να του δώσεις φιλί για καληνύχτα;
Πότε τον κράτησες αδέξια πρώτη φορά στην αγκαλιά σου;
Πότε του έδωσες τα χεράκια σου για να κάνει τα πρώτα του βήματα;
Πότε έκλαψες μαζί του όταν έκανε το πρώτο του εμβόλιο;
Πότε μου είπες ότι είναι ο πιο αγαπημένος σου φίλος;
Και πότε ότι δεν τον αντέχεις;
Πότε τον κορόιδεψες ότι δεν ξέρει ποδήλατο χωρίς βοηθητικές;
Και του έδωσες ένα φιλί όταν έβγαλε τη μία;
Πότε κοιμηθήκατε στο ίδιο κρεβάτι γιατί το καπέλο σου
πάνω στον καλόγερον σχημάτιζε μία «φοβιστική» σκιά στον τοίχο;
Πότε κοιμήθηκες στον καλύτερό σου φίλο, και ο αδερφός σου
στο κρεβάτι σου και το σπίτι ήταν μισογεμάτο;
Πότε είδα τα κεφαλάκια σας να φεύγουν παρεούλα μέσα
από το παράθυρο του σχολικού; Και πότε αποχαιρετήσατε
ο ένας τον άλλον όταν εσύ έγινες πρωτάκι; Πότε έγινες πρωτάκι;
Πότε ήρθατε να δείτε εμένα και τη μικρή σας αδερφή στο μαιευτήριο;
Και πέσατε στην αγκαλιά μου με αμηχανία και παράπονο;
Πότε μου είπε στο τηλέφωνο «Μαμά, γύρνα, σου λείπω»,
και τον διόρθωσες δασκαλίστικα: «Μου λείπεις, μαμά»;
Πότε μου είπατε ότι είναι «λίγο άσχημη» και «σαν αγόρι»
και πότε ότι είναι η πιο όμορφη αδερφή του κόσμου;
Πότε φυσήξατε με όλη σας τη δύναμη για να σβήσετε το πρώτο της κερί;

Ήμουν εκεί, παρούσα, σε όλες αυτές τις μικρές μεγάλες στιγμές;
Άρα τόσο ευτυχισμένη.
Που έσβησα το πρώτο κερί τρεις φορές… και μια για το Τaλκ, τέσσερις.

Χρόνια πολλά, μικρή μου − χρόνια πολλά, Τaλκ.