ΜΟΝΟΓΟΝΕΙΣ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ: Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΖΥΣ

0

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, υπάρχουν μονογονείς που αντιμετωπίζουν με περισσότερη δυσκολία όλο αυτό που βιώνουμε καθώς καλούνται να αντεπεξέλθουν συχνά ολομόναχοι στις καινούργιες συνθήκες. Το Τaλκ δημοσιεύει τις μαρτυρίες τους, για να τους δώσει λόγο, αλλά και για να ευαισθητοποιήσει περισσότερο το κράτος, ώστε να παρθούν ιδιαίτερα μέτρα ενίσχυσής τους. Γράφει η Άντζυ Κάντζου, 39 ετών, παιδαγωγός-εμψυχώτρια, που μετά το διαζύγιό της λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων, ζει με τον οχτάχρονο Κωνσταντίνο στη Ναύπακτο.

• Η καραντίνα μάς ξάφνιασε όλους! Μέσα σε μια νύχτα οι γονείς έμειναν χωρίς δουλειά και τα παιδιά χωρίς σχολείο και δραστηριότητες. Αυτό έπρεπε να κάνουμε… αυτό κάναμε! Από την πρώτη στιγμή και για 13 μέρες δεν βγήκαμε από το σπίτι., μέχρι που ο Κωνσταντίνος έπρεπε να πάει στον μπαμπά του.
• Στην αρχή προσπαθήσαμε απλά να χαλαρώσουμε, να παίξουμε περισσότερο μαζί, να δούμε το αγαπημένο μας master chef μέχρι τέρμα (κι ας κοιμόταν στον καναπέ), μια και πριν ήταν απαγορευτικό λόγω πρωινού ξυπνήματος.
• Σύντομα κατάλαβα ότι πρέπει να δημιουργήσω μια ρουτίνα για εκείνον που να τα έχει όλα. Πρώτα πρώτα χρόνο για μελέτη με επαναληπτικές ασκήσεις από μένα, χρόνο για διάβασμα των αγαπημένων του κόμιξ, σχεδιασμός κόμιξ, τηλεόραση, εννοείται tablet  και πολλά τρελά παιχνίδια!
• Συμφωνήσαμε με τον μπαμπά του Κωνσταντίνου ότι θα ήταν καλύτερο να μη γίνονται άσκοπες μετακινήσεις μες στην εβδομάδα, οπότε και οι διανυκτερεύσεις έμειναν ίδιες αλλά έγιναν συνεχόμενες έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο για όλους μας. Όταν βρίσκεται ο γιος μου με τον μπαμπά του είναι κάτι που με κάνει πάντα να νιώθω καλά γιατί η σχέση τους είναι μοναδική. Ήμουν και θα είμαι πάντα ήρεμη όταν πηγαίνει στον μπαμπά του, άσχετα αν μου λείπει.
• Τον χρόνο που λείπει το παιδί μου, θα ασχοληθώ με πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω άνετα πριν, όπως με την αγορά τροφίμων και απαραίτητων αγαθών, με διάφορες εξωτερικές δουλειές κ.λπ. Ταυτόχρονα είναι οι μέρες που θα πάω για τρέξιμο ή για περπάτημα μια και η αφόρητη μοναξιά πολλές φορές με πνίγει.
• Εκτός από τον γιο μου, μου λείπουν πολύ και οι φίλοι μου. Μιλάμε με βιντεοκλήση, κάτι που δεν έκανα πιο πριν και το διασκεδάζουμε όλοι. Παρακολουθούμε παραστάσεις και live αγαπημένων μας τραγουδιστών και γενικά μαθαίνουμε να χαιρόμαστε με ό,τι έχουμε.
• Ενώ παίρνω κανονικά τη διατροφή από τον πρώην σύντροφό μου, δεν μπορώ να αντεπεξέλθω οικονομικά μια και ως ελεύθερος επαγγελματίας (υλοποιώ εργαστήρια για παιδιά) είμαι και η πρώτη που βρέθηκα άνευ αντικειμένου και εσόδων. Περιμένω τα μέτρα στήριξης με μεγάλη αγωνία. Τα 800 ευρώ για 1,5 μήνα με αναστολή πληρωμών και όχι διαγραφή, κάθε άλλο παρά μέτρα στήριξης δεν είναι, ειδικά για μια μονογονεϊκή οικογένεια…
• Αυτό που με έχει κάνει να χαρώ τις ημέρες αυτές είναι πόσο τυχερή είμαι που έχω πραγματικούς φίλους, οι οποίοι  με σκέφτονται και με αγαπάνε. Τέλος , διαπίστωσα πόσο μας έχουν βοηθήσει τα social media στο να ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους που αγαπάμε, να επικοινωνούμε τη δουλειά μας ακόμα κι όταν δεν υπάρχει η καθημερινότητά μας… και γενικά πως με ένα κλικ ερχόμαστε κοντά με όλους! Καλή δύναμη σε όλους μας και ας μείνουμε αισιόδοξοι!!!

Αν είστε μονογονέας και θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας, στείλε e-mail στο ppapadia@talcmag.gr ώστε να σας καθοδηγήσουμε.