ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ… ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

0

Για μένα όλα ξεκίνησαν γύρω στα επτά, ίσως λίγο νωρίτερα, ίσως λίγο αργότερα, πάντως σίγουρα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όταν ερωτεύτηκα τον Πίτερ. Τον Πίτερ του Αλμπέρ Μπαριγιέ, του δημιουργού της σειράς «Μια φορά και έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος». Τον ερωτεύτηκα τόσο που ξενυχτούσα κάθε βράδυ αγκαλιά με τους υπερμεγέθεις-για τα τότε μικρά χεράκια μου-τόμους, αγορασμένους από τον «Κοραή», ένα συνοικιακό βιβλιοπωλείο στην Αρτοτίνης, στο Παγκράτι. Ο έρωτας αυτός είχε διάρκεια έξι…τόμων, οι οποίοι βέβαια διαβάστηκαν άπειρες φορές. Μετά ήταν ο Ιούλιος Βερν. Τα άπαντα, σίγουρα, μετά ο Λουντέμης, ο Καρκαβίτσας,  η Άλκη Ζέη, η Ζωρζ Σαρρή, η Σοφία Ζαραμπούκα, η Λότη…και ό,τι μα ό,τι έδινε ο κύριος Κοραής στον πατέρα μου, που περνούσε κάθε δεύτερο απόγευμα από το βιβλιοπωλείο του για τον γνωστό ανεφοδιασμό. Οι γωνιές του πατρικού μου σπιτιού έρχονται στο μυαλό μου με συνειρμούς αναγνωστικούς, το τραπέζι της κουζίνας όπου ακουμπούσα το βιβλίο μου, το κρεβάτι μου που ξάπλωνα για να διαβάσω πριν κοιμηθώ, το κλείστο-και-κοιμήσου-επιτέλους- της μητέρας μου.

Διαβάζω ακόμη, σίγουρα όχι τόσο πολύ όσο θα ήθελα, και αγοράζω βιβλία με μεγαλύτερη μανία από όση αγοράζω οτιδήποτε άλλο. Τα αγοράζω και δεν ξέρω πότε θα προλάβω να τα διαβάσω, θέλω όμως να τα έχω σπίτι μου, θέλω τα παιδιά μου να σκοντάφτουν πάνω τους παντού. Θέλω σίγουρα να με θυμούνται ΚΑΙ με ένα βιβλίο στο χέρι. Θέλω να θυμούνται τα βιβλία που διαβάσαμε αγκαλιά στα κρεβάτια τους πριν κοιμηθούν και αυτά που ευλαβικά έβαζαν στα σακίδια των διακοπών, ακόμη και αυτά που τους…ανάγκασα (και συνεχίζω να τους αναγκάζω) να διαβάζουν. Για να μην τα πολυλογώ, τα παιδιά μου σίγουρα δεν διαβάζουν όσο διάβαζα εγώ όταν ήμουν μικρή, ίσως ούτε καν στο ένα δέκατο αυτού. Όμως δεν στεναχωριέμαι, αντιθέτως αυτό με κάνει να στέκω με μεγάλη χαρά και ανακούφιση μπροστά στις ελάχιστες (αλλά ευτυχώς υπαρκτές) στιγμές που τους βλέπω απορροφημένους από ένα βιβλίο.

Ας μην αναλύσουμε λοιπόν το γιατί τα παιδιά σήμερα δεν διαβάζουν τόσο, αλλά ας τους αφιερώσουμε ένα τεύχος που ετοιμάσαμε με πολλή αγάπη και φροντίδα εμείς εδώ στο Τaλκ, μαζί με όσους αγκαλιάζουν το παιδικό βιβλίο. Εκδότες, συγγραφείς, εικονογράφοι, εκπαιδευτικοί και άνθρωποι που με αφοσίωση προσπαθούν να φτάνουν τα βιβλία στα χέρια όλων των παιδιών, μας βοήθησαν να μιλήσουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά για τη μεγάλη μας αγάπη: Το βιβλίο. Νομίζω τους το χρωστούσαμε.

Καλή…ανάγνωση

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο 67ο τεύχος του Τaλκ, ένα τεύχος-αφιέρωμα στο παιδικό βιβλίο.