“Δεν πειράζει. Έχεις κι άλλο παιδί. Ξέχνα το αυτό”. Η ιστορία της Ζωής

Ο Οκτώβριος ήταν ο Μήνας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια). Σε συνεργασία με το Love and Grief, θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε και τον Νοέμβριο -γιατί ήταν πάρα πολλές και δεν προλάβαμε να τις καλύψουμε όλες- ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο. Σήμερα, η ιστορία της Ζωής.

Πριν χάσω το παιδάκι μου, δεν κοίταζα σχεδόν ποτέ τον ουρανό, δεν σήκωνα εύκολα το βλέμμα μου τόσο ψηλά, από τη στιγμή που έφυγε, όμως, δεν υπάρχει ημέρα που να μην κοιτάζω τον ουρανό και να σκέφτομαι πως είναι εκεί και με κοιτά… Παράξενο συναίσθημα!

Ίσως εμείς, οι μαμάδες αγγέλων, να είμαστε λιγάκι παραπάνω ευλογημένες… Ίσως εμείς, οι μαμάδες αγγέλων, να είμαστε λιγάκι πιο δυνατές από τις υπόλοιπες. Δεν ξέρω, εγώ σίγουρα νιώθω πιο δυνατή, πιο ευλογημένη!

Περίμενα εκείνο το παιδί να το πάρω στην αγκαλιά μου, περίμενα εκείνο το παιδί να ολοκληρωθεί η ευτυχία της οικογένειας μας, να τελειοποιηθεί το παζλ της “ευτυχίας”· έλειπε εκείνο το μικρό κομματάκι, εκείνο που θα τα άλλαζε όλα και θα γινόντουσαν πιο όμορφα. Εκείνο, όμως, το κομματάκι έγινε άγγελος, πήγε εκεί ψηλά και μας προσέχει, μας βλέπει καθημερινά…

Εμείς δεν την ξεχνάμε τη Μυρτώ μας, είναι κοντά μας, μιλάμε συχνά για εκείνη, είναι ένας πόνος βουβός εκείνος ο πόνος που νιώθω καθημερινά, είναι εκείνος ο πόνος που κάνεις δεν μπορεί να καταλάβει επί της ουσίας, αλλά όλοι σου λένε πως σε νιώθουν, όλοι σου λένε “είμαι εδώ για εσένα, για ό,τι θελήσεις…”

Στην ουσία όμως;;; Είσαι μόνη σου, είναι κι εκείνες οι ειδικές περιπτώσεις που οι σύζυγοι μας είναι εκεί σε όλα, αλλά όλα μόνες μας τα περνάμε, κάποιες φορές μου λέει ο σύζυγος “μόνο εσύ ξέρεις τι πέρασες εκεί μέσα, στο χειρουργείο μόνη σου να νιώθεις την απώλεια αντί για τη χαρά!”

Έμεινε κοντά μας το κοριτσάκι μας 36 ημέρες, την είδα, την άγγιξα, είδα τι είχα μέσα μου 8 ολόκληρους μήνες! Δεν θα ξεχάσω ποτέ, δεν θέλω να σε ξεχάσω ποτέ! Είσαι κοντά μας, είσαι στην καρδιά μας, είσαι το παιδί του ουρανού, όταν με ρωτάνε πόσα παιδάκια έχω; Η απάντηση μου; “Έχω γεννήσει δύο, έχω δύο, ένα παιδάκι στη Γη κι ένα παιδάκι στον ουρανό”.

Το πόσο λείπεις, το τι νιώθουμε για εσένα το βλέπεις καθημερινά…

Λάβε κι εσύ μέρος σε αυτή τη δράση!

Στείλε π.μ. στο Love and Grief ή δες εδώ πώς: https://bit.ly/3SITfRS