ΑΠΟΨΕΙΣ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ από Πελιώ Παπαδιά 11 Ιουνίου, 2018 από Πελιώ Παπαδιά 11 Ιουνίου, 2018 0 Αυτή τη στιγμή, δεν γράφω υπό Κ.Σ, αλλά υπό πίεση, ένταση, λίγο απογοήτευση, τέλος πάντων, εν θερμώ. Όπως φυσικά γνωρίζετε οι έχοντες παιδιά σε νηπιαγωγείο και δημοτικό, από σήμερα διανύουμε την τελευταία εβδομάδα στο σχολείο, για το σχολικό έτος 2017-2018. Αυτή η εβδομάδα, όπως και οι αμέσως προηγούμενες, με βρίσκει εργαζόμενη από το σπίτι, λόγω ενός θέματος υγείας και βρίσκει και τα παιδιά μου να μην μένουν ολοήμερο, αλλά να σχολούν στις 13:15, λόγω κάποιων τροποποιήσεων στο οικογενειακό μας πρόγραμμα και τέλος πάντων, λόγω ιδιαιτέρων συνθηκών. Μία τρέλα. Εδώ, λοιπόν, και λίγο καιρό βιώνω για πολλές ώρες και από πολύ κοντά το τι σημαίνει “Σε λίγες ημέρες κλείνουν τα σχολεία”. Αναφέρω χαρακτηριστικά παραδείγματα από το τι ακούω: Δεν έχουμε καθόλου διάβασμα/ έχουμε ελάχιστο διάβασμα/ δεν θυμάμαι αν έχουμε διάβασμα/ τι κι αν έχουμε διάβασμα, σιγά μη διαβάσω/ κάτι έχουμε, αλλά βαριέμαι να το κάνω… Κακώς έχουμε μαθήματα τον Ιούνιο/ τι νόημα έχει να έχουμε μαθήματα τον Ιούνιο;/ δεν θα έπρεπε οι καλοκαιρινές διακοπές να αρχίζουν καπάκι μετά το Πάσχα; Πειράζει να μην πάω σχολείο παρά μόνο την τελευταία μέρα για μπουγέλο;/ Δεν θα πάω σχολείο/ Βαριέμαι να πάω σχολείο;/ Γιατί να υπάρχει το σχολείο; Να δω τηλεόραση αφού δεν έχω διάβασμα; {-Μα έχεις διάβασμα… – Σιγά το διάβασμα} Να παίξω φορτνάιτ (οι μαμάδες αγοριών θα καταλάβετε), αφού δεν έχω διάβασμα; {-Μα έχεις διάβασμα… – Σιγά το διάβασμα} Να χαζέψω τάμπλετ αφού δεν έχω διάβασμα; {-Μα έχεις διάβασμα… – Σιγά το διάβασμα} Γιατί να φτιάξω την τσάντα μου;/ Μπορώ να μην πάρω τσάντα αύριο; Βαριέμαι. Να ποτίσω;/ Να μαγειρέψω;/ Να μαζέψω τα χαλιά; / Να πλύνω τα πιάτα;/ Να βάλω πλυντήριο;/ Να σφουγγαρίσω;/ Να βάλω σκούπα;/ Να σιδερώσω;/ Τι εννοείς να μαζέψω το δωμάτιό μου; /Μια χαρά είναι το δωμάτιό μου/ Βαριέμαι να μαζέψω το δωμάτιό μου. Πεινάω/ Πεινάω κι άλλο/ Όχι φρούτο/ Όχι σαλάτα/ Να πάω να πάρω ένα παγωτό;/ Είναι άδικο./ Όχι, η παγωμένη μπανάνα δεν μετράει για παγωτό./ Να παραγγείλουμε πίτσα; Ζεσταίνομαι/ Να βάλω ερκοντίσιον;/ Να βάλω ανεμιστήρα;/ Να παίξουμε μπουγέλο στη βεράντα; / Να παίξουμε μπουγέλο στον κήπο; Κι εγώ να προσπαθώ να μη λέω σε όλα όχι (δεν είναι κι εύκολο), να κατανοώ τη βαρεμάρα τους, να κατανοώ ότι έχουν βγει εκτός ρυθμού (με ζέστη, πρόβες για θεατρικά, αγώνες, γιορτές, τελείωμα ύλης, αναμονή καλοκαιριού), αλλά να πρέπει να κρατήσω και το γονεϊκό επίπεδο ψηλά και να μην τα αφήσω να χαωθούν εντελώς χωρίς πρόγραμμα. Γιατί αυτό που βλέπω είναι ότι τα μικρά παιδιά χρειάζονται αυστηρό πρόγραμμα, όχι βαρύ, αλλά ευλαβικά τηρούμενο, διότι αλλιώς αποσυντονίζονται και κουράζονται περισσότερο από την έλλειψή του. Προσπαθώ, λοιπόν, καταρχάς να τους εφοδιάσω με ενδιαφέροντα εξωσχολικά βιβλία, κατά δεύτερον να βγάλω ένα πρόγραμμα οθόνης με όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες, να τους εμφυσήσω τη χαρά του ελεύθερου παιχνιδιού, ακόμα και μέσα στο σπίτι και να τα προετοιμάσω για το τι σημαίνει dolce far niente, που τώρα το έχουν και δεν το εκτιμούν κι όταν πια το εκτιμήσουν, δεν θα το έχουν… Η τελευταία εβδομάδα στο σχολείο θα είναι δύσκολη. Θα περάσει αργά και βασανιστικά για όλους, παιδιά, γονείς και δασκάλους. Η Παρασκευή θα σημάνει τη λήξη του έτους, θα έχει μπουγέλο, θα έχει παιχνίδι, θα έχει 3 μήνες διακοπές. Κι όσο παραμένουμε στην πόλη (που θα είναι πολύ, καθώς οι ενήλικες είμαστε εργαζόμενοι), πρέπει να βρούμε τρόπους δημιουργικής απασχόλησής τους. Κλισέ; Ναι, αλλά αυτό χρειάζονται. Δημιουργική απασχόληση. Και λίγη τεμπελιά… Αλλά για να έχει νόημα και για να εκτιμηθεί η τεμπελιά, κάπως πρέπει να γεμίζουν κάποιες ώρες του εικοσιτετράωρου. Ψάχνουμε, λοιπόν, απλές και οικονομικές λύσεις τόσο εκτός, αλλά και εντός οικίας. Γιατί το εκτός δεν είναι πάντα εύκολο. Και φυσικά, όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες σε υπολογιστή, τάμπλετ, τηλεόραση. Τώρα μόλις τους έβαλα μια άσκηση-παιχνίδι: Σκεφτείτε τι θα θέλατε να κάνετε κατά τη διάρκεια των διακοπών, τις ώρες που θα είστε σπίτι. Εξαιρούνται παντός είδους ηλεκτρονικά. Γκρίνιαξαν, αλλά γράφουν… Σκέφτονται. Και κυρίως απασχολούνται και δεν γκρινιάζουν. Για να δούμε για πόσο… Και για να δούμε τις προτάσεις τους… Καλή μας δύναμη, γονείς! 0 FacebookTwitterPinterestEmail Προηγούμενο άρθρο ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ- ΑΣ ΦΤΑΣΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΨΗΛΑ Επόμενο άρθρο ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αγάπη, πάνω από όλα Είναι άξιο μίμησης το εκπαιδευτικό μοντέλο της Σιγκαπούρης; Και τότε ο κακός ο λύκος… Η σημασία του “κακού” στα παραμύθια «Χριστούγεννα», «Xάπι», «EΣΥ» Γράμμα μιας μαμάς προς τον Άγιο Βασίλη Λαστ Κρίστμας