ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΔΗΜΑΡΧΟΣ…

0

Σε φουλ προεκλογικό κλίμα, ρωτήσαμε παιδιά δημοτικού, από 6 έως 12 ετών, τι θα έκαναν αν εκλέγονταν τα ίδια δήμαρχοι. Οι απαντήσεις τους; Άλλες πρωτότυπες κι άλλες αναμενόμενες. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι ο νέος δήμαρχος και απαξάπαντες οι δημοτικοί σύμβουλοι θα πρέπει να τις λάβουν σοβαρά υπόψη τους! Γιατί τα περισσότερα από όσα ζητούν είναι και εφικτά και απαραίτητα.

Θα έφτιαχνα μια μεγάλη παιδική χαρά απέναντι από το σπίτι μου, για να πηγαίνω κάθε απόγευμα να παίζω. Ελισσώ, 8 ετών

Κάθε Κυριακή, πάμε βόλτα στον Εθνικό Κήπο και μου αρέσει πολύ. Θα τον καθάριζα, θα έβαζα περισσότερα ζωάκια ελεύθερα μέσα και πιο πολλές παιδικές χαρές και θα γινόταν έτσι ακόμα πιο ωραίος. Αλέξανδρος, 9 ετών.

Θα απελευθέρωνα πάρα πολλά πουλιά πολύχρωμα, να γεμίζουν τον ουρανό με τα χρώματά τους. Σαν κάτι παπαγαλάκια πράσινα, τροπικά, που είναι σε ένα πάρκο που πάμε να παίξουμε στο Γουδή. Λουκάς, 6 ετών

Θα φύτευα παντού, παντού, παντού λουλούδια. Ελένη, 10 ετών

Θα έβαφα όλες τις πολυκατοικίες κόκκινες, πράσινες, κίτρινες, ροζ, μπλε, μοβ, θαλασσιές. Φαντάζεστε πόσο διαφορετική θα έδειχνε η Αθήνα; Κωνσταντίνα 12 ετών

Θα γέμιζα την πόλη με παιδικές χαρές, με όμορφα παιχνίδια, όχι σπασμένα, για να παίζουν τα παιδιά χωρίς φόβο να χτυπήσουν. Άντρη, 7 ετών

Θα έφτιαχνα γήπεδα. Ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβου. Γιατί τώρα παίζουμε στην πλατεία και μας φωνάζουν οι ηλικιωμένοι. Κι έχουν και δίκιο, γιατί τρώνε καμιά ξώφαλτση! Δημήτρης, 12 ετών.

Στη γειτονιά μας ζουν άστεγοι πολλοί. Θα φρόντιζα λοιπόν να τους βρω σπίτια και δουλειές. Γιάννης, 10 ετών.

Έχω ένα αδελφάκι μωρό, κοριτσάκι. Κι όταν την πάμε βόλτα με τη μαμά ή τον μπαμπά και το καρότσι, είναι μια περιπέτεια. Οπότε θα έφτιαχνα τους δρόμους και τα πεζοδρόμια έτσι ώστε να μπορεί να πάει άνετα βόλτα και ένα μωρό με το καρότσι του. Σάββας, 8 ετών.

Θα έφτιαχνα όλα τα σχολεία, θα τα γέμιζα με πράσινο, θα κρεμούσα καινούργιες κουρτίνες, θα έφτιαχνα όλες τις ζημιές, θα ζητούσα να ζωγραφίσουν τα παιδιά στους τοίχους. Θα έβαζα μπασκέτες στις αυλές. Θα ήθελα να περνάω τη μέρα μου σε πιο όμορφο περιβάλλον. Αντωνία, 11 ετών.

Θα έφτιαχνα πολλές πισίνες για να πηγαίνουμε πιο συχνά για μπάνιο. Μαρία, 7 ετών

Θα έδιωχνα τα αυτοκίνητα από τους δρόμους για να κατεβαίνουμε να παίζουμε, χωρίς να φοβάται η μαμά ότι θα μας χτυπήσει αμάξι. Σταυρούλα, 9 ετών.

Θα έδινα υπηκοότητα στα παιδιά που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα αλλά από ξένους γονείς όπως εγώ. Στέφανος, 11 ετών.

Θα έβαζα κάθε Σαββατοκύριακο, σε κάθε γειτονιά, συναυλίες! Μου αρέσει πολύ η μουσική, έχω πάει πολλές φορές με τους γονείς μου σε συναυλίες στον δρόμο και εκεί βλέπω πως οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι, χορεύουν, γελούν. Γιατί, λοιπόν, να μην το έχουμε αυτό παντού και πιο συχνά; Σοφία, 10 ετών.

Θα έψαχνα να βρω όποιον είναι μόνος του και νιώθει μοναξιά και θα του έβρισκα παρέα! Όλγα, 8 ετών.

Λατρεύω το παγωτό, γι’ αυτό θα μοίραζα σε όλα τα παιδιά δωρεάν παγωτά. Κάθε μέρα. Και τον χειμώνα. Ορέστης, 6 ετών.

Θα έφτιαχνα μέρη με playstation, που θα ήταν υποχρεωτικό να πηγαίνεις, όπως στο σχολείο. Χρήστος, 9 ετών.

Θα έδινα λεφτά στους ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε. Θεοφάνης, 6 ετών.

Θα έφτιαχνα όλα τα πεζοδρόμια για να μην σκοντάφτουμε! Στέλλα, 8 ετών.

Θα έβαζα όλη την πόλη κάτω από μια τεράστια ντουζιέρα και θα της έκανα ένα μεγάλο μπάνιο. Να φύγει όλη η βρομιά και η σκόνη που έχει μαζευτεί, να φύγουν όλα τα σκουπίδια. Και θα έκανα και μάθημα στους ανθρώπους από δω και πέρα να την κρατούν καθαρή. Αγγελική, 10 ετών.

Θα έκοβα εντελώς το μπούλινγκ στα σχολεία, γιατί δεν είναι ωραίο παιδιά να κοροϊδεύουν άλλα παιδιά. Διαμαντούλα, 7 ετών.

Θα γέμιζα τις γειτονιές με κατοικίδια ζώα και θα ζητούσα από τους πολίτες να τα φροντίζουν. Το κάθε σπίτι ή η κάθε πολυκατοικία θα μπορούσε να υιοθετήσει ένα σκύλο ή μια γάτα ή και άλλα ζώα, μια πάπια ή μια κότα για παράδειγμα. Και αυτά θα ζούσαν στις αυλές μας, στις πυλωτές, στα πεζοδρόμια, θα ήταν ήρεμα και θα περίμεναν τα παιδιά για να φάνε και για να παίξουν. Μανώλης, 8 ετών.

Θα οργάνωνα ομάδες να καθαρίζουμε τις παραλίες από τα αποτσίγαρα και τα πλαστικά, γιατί είναι χάλια οι περισσότερες. Θεανώ, 10 ετών.

Θα έφτιαχνα μέρη για να κάνουν τα παιδιά ποδήλατο και σκέιτ, χωρίς να κινδυνεύουν και χωρίς να ενοχλούν. Γιώργος, 11 ετών.

Στο σχολείο μου, έχουμε πολλά παιδιά-πρόσφυγες. Και δεν είναι ευτυχισμένα. Δεν ξέρουν να μιλήσουν καλά, φορούν παλιά ρούχα και τρύπια παπούτσια, συχνά κάθονται μόνα τους ή με τα αδελφάκια τους και δεν συμμετέχουν στις παρέες. Θα έκανα, λοιπόν, κάτι για αυτά τα παιδιά. Θα τους έβρισκα ρούχα, πιο πολλούς δασκάλους για να μάθουν ελληνικά, θα έκανα σεμινάρια στα σχολεία, σε δασκάλους, γονείς και παιδιά, για να τα βοηθήσουν να ενταχθούν χωρίς ρατσισμό… Εύη, 11 ετών.

Θα φώτιζα την πόλη με όμορφα φώτα, πάντα, όχι μόνο τα Χριστούγεννα. Ώστε το βράδυ να είναι τέλεια! Δανάη, 8 ετών.

Στη γειτονιά μας έχουμε έναν «τοίχο της καλοσύνης». Εκεί, μπορείς να κρεμάσεις ρούχα και πράγματα που δεν χρειάζεσαι, καθώς και φαγητό και μπορεί να πάει να τα πάρει όποιος έχει ανάγκη. Θα έφτιαχνα, λοιπόν, πιο πολλούς τοίχους καλοσύνης και θα παρακινούσα τον κόσμο να προσφέρει έτσι ό,τι μπορεί σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Θοδωρής, 12 ετών.

Θα έφτιαχνα μια πόλη πιο φιλική στα ΑμΕΑ. Έχω μια φίλη που ο αδελφός της κινείται με καροτσάκι και άλλη μια φίλη που ο μπαμπάς της είναι τυφλός. Δεν τους είναι καθόλου εύκολη η ζωή στην Αθήνα. Κατερίνα, 11 ετών.

Αυτό το έχω ακούσει από τη μαμά μου και μου άρεσε και σας το λέω. Θα βοηθούσα όλους τους κατοίκους να πρασινίσουν τις ταράτσες τους. Να τις γεμίσουν με δέντρα, με λουλούδια, με φυτά! Και φυσικά, το ίδιο και με τα μπαλκόνια τους! Φανταστείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η εικόνα της Αθήνας και πόσο πιο καθαρή θα ήταν η ατμόσφαιρά της! Μυρτώ, 9 ετών.

Θα έβαζα στις πλατείες υπαίθριους δωρεάν κινηματογράφους με ταινίες για παιδιά, όπως γίνεται το καλοκαίρι στο χωριό μου. Νεφέλη, 7 ετών.

Θα μάθαινα τον κόσμο να ανακυκλώνει. Να ανακυκλώνει σωστά, βασικά. Έχω απέναντι από το παράθυρό μου πράσινους και μπλε κάδους και βλέπω ότι ο καθένας ρίχνει τα σκουπίδια του όπου να ‘ναι. Και δεν μπορείτε να φανταστείτε και πόσα σκουπίδια αφήνουν πίσω τους, πάνω στον δρόμο, οι ίδιοι οδοκαθαριστές… Μάλλον θέλουν κι αυτοί εκπαίδευση. Κάνουν δύσκολη δουλειά, αλλά πρέπει να την κάνουν καλά. Γρηγόρης, 10 ετών.

Μ’ αρέσει το νερό! Γι’ αυτό θα γέμιζα την Αθήνα με σιντριβάνια και λιμνούλες! Με χρυσόψαρα και πάπιες και χελωνάκια να κολυμπάνε μέσα. Φίλιππος, 6 ετών.

Θα έβαζα πιο πολλές διακοπές στα σχολεία! Πέγκυ, 8 ετών.

Θα έφερνα πολλούς τουρίστες να δουν την Ακρόπολη, γιατί είναι σημαντικό μνημείο. Αλίκη, 9 ετών.

Θα έφτιαχνα κι άλλα πάρκα. Και θα καθάριζα αυτά που ήδη υπάρχουν, αλλά δεν είναι καθαρά και είναι επικίνδυνα. Ράνια, 8 ετών.

Μια φορά πηγαίναμε με τη μαμά μου βόλτα στο κέντρο και είδαμε ανθρώπους να παίρνουν ναρκωτικά μπροστά μας. Με ενέσεις. Μέρα μεσημέρι. Θα βοηθούσα, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους. Βασίλης, 11 ετών.

Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία, αλλά δεν έχουμε λεφτά να αγοράζουμε πολλά. Η δανειστική βιβλιοθήκη είναι μακριά μας. Θα έφτιαχνα, λοιπόν, πολλές δανειστικές βιβλιοθήκες, παντού στη Αθήνα, για να μπορούν μικροί και μεγάλοι να πηγαίνουν να διαβάζουν εκεί ή να παίρνουν βιβλία για το σπίτι. Ζωή, 10 ετών.

Θα έβαζα πιο πολλά λεωφορεία, γιατί πάντα αργεί να έρθει αυτό που περιμένουμε. Και θα έφτιαχνα και πιο πολλά μετρό, για να πηγαίνουμε παντού γρήγορα. Νικόλας, 8 ετών.

Έχω δει σε γκρίζες ταινίες που παλιά οι μεγάλοι κάθονταν τα απογεύματα στις εξώπορτές τους και μιλούσαν και έπιναν καφέ ή έκαναν μαζί δουλειές και τα παιδιά έπαιζαν γύρω τους στο δρόμο. Θα έφτιαχνα, λοιπόν, σπίτια έτσι, να είναι οι μπαμπάδες και οι μαμάδες στις εισόδους των πολυκατοικιών και να μιλούν και τα μικρά να τρέχουν γύρω γύρω. Δάφνη, 9 ετών.

Θα καθάριζα καλά καλά όλα τα πεζοδρόμια, μέχρι να γίνουν άσπρα όπως θα έπρεπε να είναι. Βασιλική, 6 ετών.

Θα έφτιαχνα πιο πολλά νοσοκομεία για παιδιά και θα προσλάμβανα παιδίατρους και νοσοκόμες, γιατί μια φορά που είχαμε πάει στο Παίδων γιατί είχα γρίπη, είχε τόσο πολύ κόσμο και κάναμε πολλή ώρα και έλεγαν οι γιατροί στους γονείς που διαμαρτύρονταν «βλέπετε τι γίνεται. Αφού δεν έχουμε ούτε χώρο ούτε προσωπικό»… Παύλος, 7 ετών.

Θα γκρέμιζα κάτι πολύ άσχημες πολυκατοικίες. Γιώργος, 6 ετών.